¹Þegar þú situr til borðs með valdsherra, þá gæt þess vel, hvern þú hefir fyrir framan þig,

¹Gdy siądziesz, abyś jadł z panem, uważaj pilnie, kto jest przed tobą;

²og set þér hníf á barka, ef þú ert matmaður.

²Inaczej wraziłbyś nóż w gardło swoje, jeźlibyś był chciwy pokarmu.

³Lát þig ekki langa í kræsingar hans, því að þær eru svikul fæða.

³Nie pragnij łakoci jego; bo są pokarmem obłudnym.

⁴Streist þú ekki við að verða ríkur, hættu að verja viti þínu til þess.

⁴Nie staraj się, abyś się zbogacił; owszem, zaniechaj opatrzności twojej.

⁵Hvort skulu augu þín hvarfla til auðsins, sem er svo stopull? Því að sannlega gjörir hann sér vængi eins og örn, sem flýgur til himins.

⁵I miałżebyś obrócić oczy twoje na bogactwo, które prędko niszczeje? bo sobie uczyni skrzydła podobne orlim, i uleci do nieba.

⁶Et eigi brauð hjá nískum manni og lát þig ekki langa í kræsingar hans,

⁶Nie jedz chleba człowieka zazdrosnego, a nie żądaj łakoci jego.

⁷því að hann er eins og maður, sem reiknar með sjálfum sér. ,,Et og drekk!`` segir hann við þig, en hjarta hans er eigi með þér.

⁷Albowiem jako on ciebie waży w myśli swej, tak ty waż pokarm jego. Mówić: Jedz i pij, ale serce jego nie jest z tobą.

⁸Bitanum, sem þú hefir etið, verður þú að æla upp aftur, og blíðmælum þínum hefir þú á glæ kastað.

⁸Sztuczkę twoję, którąś zjadł, zwrócisz, a utracisz wdzięczne słowa twoje.

⁹Tala þú eigi fyrir eyrum heimskingjans, því að hann fyrirlítur hyggindi ræðu þinnar.

⁹Przed głupim nie mów; albowiem wzgardzi roztropnością powieści twoich.

¹⁰Fær þú eigi úr stað landamerki ekkjunnar og gakk þú eigi inn á akra munaðarleysingjanna,

¹⁰Nie przenoś granicy starej, a na rolę sierotek nie wchodź.

¹¹því að lausnari þeirra er sterkur _ hann mun flytja mál þeirra gegn þér.

¹¹Bo obroóca ich możny; onci się podejmuje sprawy ich przeciwko tobie.

¹²Snú þú hjarta þínu að umvöndun og eyrum þínum að vísdómsorðum.

¹²Obróć do nauki serce twoje, a uszy twoje do powieści umiejętności.

¹³Spara eigi aga við sveininn, því ekki deyr hann, þótt þú sláir hann með vendinum.

¹³Nie odejmuj od młodego karności; bo jeźli go ubijesz rózgą, nie umrze.

¹⁴Þú slær hann að sönnu með vendinum, en þú frelsar líf hans frá Helju.

¹⁴Ty go bij rózgą, a duszę jego z piekła wyrwiesz.

¹⁵Son minn, þegar hjarta þitt verður viturt, þá gleðst ég líka í hjarta mínu,

¹⁵Synu mój! będzieli mądre serce twoje, będzie się weseliło serce moje, serce moje we mnie;

¹⁶og nýru mín fagna, er varir þínar mæla það sem rétt er.

¹⁶I rozweselą się nerki moje, gdy będą mówiły wargi twoje, co jest prawego.

¹⁷Lát eigi hjarta þitt öfunda syndara, heldur ástunda guðsótta á degi hverjum,

¹⁷Niech nie zajrzy serce twoje grzesznikom; ale raczej chodż w bojaóni Paóskiej na każdy dzieó;

¹⁸því að vissulega er enn framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁸Bo iż jest zapłata, przeto nadzieja twoja nie będzie wykorzeniona.

¹⁹Heyr þú, son minn, og ver vitur og stýr hjarta þínu rétta leið.

¹⁹Słuchaj, synu mój! a bądź mądry, i nawiedź na drogę serce twoje.

²⁰Ver þú ekki með drykkjurútum, með þeim, sem hvoma í sig kjöt,

²⁰Nie bywaj między pijanicami wina, ani między żarłokami mięsa;

²¹því að drykkjurútar og mathákar verða snauðir, og svefnmók klæðir í tötra.

²¹Boć pijanica i żarłok zubożeje, a ospały w łatach chodzić będzie.

²²Hlýð þú föður þínum, sem hefir getið þig, og fyrirlít ekki móður þína, þótt hún sé orðin gömul.

²²Słuchaj ojca twego, który cię spłodził, a nie pogardzaj matką twoją, gdy się zstarzeje.

²³Kaup þú sannleika, og sel hann ekki, visku, aga og hyggindi.

²³Kupuj prawdę, a nie sprzedawaj jej; kupuj mądrość, umiejętność i rozum.

²⁴Faðir réttláts manns fagnar, og sá sem gat vitran son, gleðst af honum.

²⁴Bardzo się raduje ojciec sprawiedliwego, a kto spłodził mądrego, weseli się z niego.

²⁵Gleðjist faðir þinn og móðir þín og fagni hún, sem fæddi þig.

²⁵Niech się tedy weseli ojciec twój, i matka twoja; i niech się rozraduje rodzicielka twoja.

²⁶Son minn, gef mér hjarta þitt, og lát vegu mína vera þér geðfellda.

²⁶Synu mój! daj mi serce twoje, a oczy twoje niechaj strzegą dróg moich.

²⁷Því að skækja er djúp gröf og léttúðardrós þröngur pyttur.

²⁷Bo nierządnica jest dół głęboki, a cudza żona jest studnia ciasna.

²⁸Já, hún liggur í leyni eins og ræningi og fjölgar hinum ótrúu meðal mannanna.

²⁸Ona też jako zbojca zasadzki czyni, a zuchwalców między ludźmi rozmnaża.

²⁹Hver æjar? hver veinar? hver á í deilum? hver kvartar? hver fær sár að þarflausu? hver rauð augu?

²⁹Komu biada? Komu niestety? Komu zwady? Komu krzyk? Komu rany daremne? Komu zapalenie oczów?

³⁰Þeir sem sitja við vín fram á nætur, þeir sem koma saman til að bergja á krydduðum drykkjum.

³⁰Tym, którzy siadają na winie; tym, którzy chodzą, szukając przyprawnego wina.

³¹Horf þú ekki á vínið, hve rautt það er, hversu það glóir í bikarnum og rennur ljúflega niður.

³¹Nie zapatruj się na wino, gdy się rumieni, i gdy wydaje w kubku łunę swoję, a prosto wyskakuje.

³²Að síðustu bítur það sem höggormur og spýtir eitri sem naðra.

³²Bo na koniec jako wąż ukąsi, a jako żmija uszczknie;

³³Augu þín munu sjá kynlega hluti, og hjarta þitt mun mæla fláræði.

³³Oczy twoje patrzyć będą na cudze żony, a serce twe będzie mówiło przewrotności;

³⁴Og þú munt vera eins og sá, sem liggur úti í miðju hafi, já, eins og sá, er liggur efst uppi á siglutré.,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``

³⁴I będziesz jako ten, który leży w pośród morza, a jako ten, który śpi na wierzchu masztu;

³⁵,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``

³⁵Rzeczesz:Ubito mię, a nie stękałem, potłuczono mię, a nie czułem. Gdy się ocucę, udam się zaś do tego.