¹Öfunda ekki vonda menn og lát þig ekki langa til að vera með þeim,

¹Nie naśladuj ludzi złych, ani żądaj przebywać z nimi;

²því að hjarta þeirra býr yfir ofríkisverkum, og varir þeirra mæla ógæfu.

²Albowiem serce ich myśli o drapiestwie, a wargi ich mówią o uciśnieniu.

³Fyrir speki verður hús reist, og fyrir hyggni verður það staðfast,

³Mądrością bywa dom zbudowany, a roztropnością umocniony.

⁴fyrir þekking fyllast forðabúrin alls konar dýrum og yndislegum fjármunum.

⁴Zaiste przez umiejętność komory napełnione bywają wszelakiemi bogactwami kosztownemi i wdzięcznemi.

⁵Vitur maður er betri en sterkur og fróður maður betri en aflmikill,

⁵Człowiek mądry mocny jest, a mąż umiejętny przydaje siły.

⁶því að holl ráð skalt þú hafa, er þú heyr stríð, og þar sem margir ráðgjafar eru, fer allt vel.

⁶Albowiem przez mądrą radę zwiedziesz bitwę, a wybawienie przez mnóstwo radców mieć będziesz.

⁷Viskan er afglapanum ofviða, í borgarhliðinu lýkur hann ekki upp munni sínum.

⁷Wysokie są głupiemu mądrości; w bramie nie otworzy ust swoich.

⁸Þann sem leggur stund á að gjöra illt, kalla menn varmenni.

⁸Kto myśli źle czynić, tego złośliwym zwać będą.

⁹Syndin er fíflslegt fyrirtæki, og spottarinn er mönnum andstyggð.

⁹Zła myśl głupiego jest grzechem, a pośmiewca jest obrzydliwością ludzką.

¹⁰Látir þú hugfallast á neyðarinnar degi, þá er máttur þinn lítill.

¹⁰Jeźli będziesz gnuśnym, tedy w dzieó ucisku słaba będzie siła twoja.

¹¹Frelsaðu þá, sem leiddir eru fram til lífláts, og þyrm þeim, sem ganga skjögrandi að höggstokknum.

¹¹Wybawiaj pojmanych na śmierć; a od tych, którzy idą na stracenie, nie odwracaj się.

¹²Segir þú: ,,Vér vissum það eigi,`` _ sá sem vegur hjörtun, hann verður sannarlega var við það, og sá sem vakir yfir sálu þinni, hann veit það og mun gjalda manninum eftir verkum hans.

¹²Jeźli rzeczesz: Otośmy o tem nie wiedzieli; izali ten, który waży serca, nie rozumie? a ten, który strzeże duszy twojej, nie rozezna? i nie odda człowiekowi według uczynków jego?

¹³Et þú hunang, son minn, því að það er gott, og hunangsseimur er gómi þínum sætur.

¹³Jedz miód, synu mój! bo dobry, i plastr słodki podniebieniu twemu;

¹⁴Nem á sama hátt speki fyrir sálu þína, finnir þú hana, er framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁴Tak umiejętność mądrości duszy twojej, jeźliże ją znajdziesz; onać będzie nagrodą, a nadzieja twoja nie będzie wycięta.

¹⁵Sit eigi, þú hinn óguðlegi, um bústað hins réttláta og eyðilegg ekki heimkynni hans,

¹⁵Nie czyó zasadzki, niezbożniku! na przybytek sprawiedliwego, a nie przeszkadzaj odpocznieniu jego.

¹⁶því að sjö sinnum fellur hinn réttláti og stendur aftur upp, en óguðlegir steypast í ógæfu.

¹⁶Bo choć siedm kroć upada sprawiedliwy, przecie zaś powstaje; ale niezbożni wpadną w nieszczęście.

¹⁷Gleð þig eigi yfir falli óvinar þíns, og hjarta þitt fagni eigi yfir því að hann steypist,

¹⁷Gdy upadnie nieprzyjaciel twój, nie ciesz się; i gdy się potknie, niech się nie raduje serce twoje;

¹⁸svo að Drottinn sjái það ekki og honum mislíki, og hann snúi reiði sinni frá honum til þín.

¹⁸Aby snać nie ujrzał Pan, a nie podobałoby się to w oczach jego, i odwróciłby od niego gniew swój na cię.

¹⁹Reiðst ekki vegna illgjörðamanna, öfunda eigi óguðlega,

¹⁹Nie gniewaj się dla złośników, ani się udawaj za niepobożnymi;

²⁰því að vondur maður á enga framtíð fyrir höndum, á lampa óguðlegra slokknar.

²⁰Boć nie weźmie złośnik nagrody; pochodnia niepobożnych zgaśnie.

²¹Son minn, óttastu Drottin og konunginn, samlaga þig ekki óróaseggjum,

²¹Synu mój! bój się Pana i króla, a z niestatecznymi nie mięszaj się;

²²því að ógæfa þeirra ríður að þegar minnst varir, og ófarir beggja _ hver veit um þær?

²²Boć znagła powstanie zginienie ich, a upadek obydwóch któż wie?

²³Þessir orðskviðir eru líka eftir spekinga. Hlutdrægni í dómi er ljót.

²³I toć też mądrym należy: wzgląd mieć na osobę u sądu, nie dobra.

²⁴Þeim sem segir við hinn seka: ,,Þú hefir rétt fyrir þér!`` honum formæla menn, honum bölvar fólk.

²⁴Tego, który mówi niepobożnemu; Jesteś sprawiedliwy, będą ludzie przeklinać, a narody się nim brzydzić będą.

²⁵En þeim sem hegna eins og ber, mun vel vegna, yfir þá kemur ríkuleg blessun.

²⁵Ale którzy go karzą, szczęśliwi będą, a przyjdzie na nich błogosławieóstwo każdego dobrego.

²⁶Sá kyssir á varirnar, sem veitir rétt svör.

²⁶Pocałują wargi tego, co mówi słowa prawdziwe.

²⁷Annastu verk þitt utan húss og ljúk því á akrinum, síðan getur þú byggt hús þitt.

²⁷Rozrządź na polu robotę twoję, a sprawuj pilnie rolę swoję; a potem będziesz budował dom twój.

²⁸Vertu eigi vottur gegn náunga þínum að ástæðulausu, eða mundir þú vilja svíkja með vörum þínum?

²⁸Nie bądź świadkiem lekkomyślnym przeciw bliźniemu swemu, ani czyó łagodnych namów wargami swemi.

²⁹Seg þú ekki: ,,Eins og hann gjörði mér, eins ætla ég honum að gjöra, ég ætla að endurgjalda manninum eftir verkum hans!``

²⁹Nie mów: Jako mi uczynił, tak mu uczynię; oddam mężowi temu według uczynku jego.

³⁰Mér varð gengið fram hjá akri letingja nokkurs og fram hjá víngarði óviturs manns.

³⁰Szedłem przez pole męża leniwego a przez winnicę człowieka głupiego;

³¹Og sjá, hann var allur vaxinn klungrum, hann var alþakinn netlum, og steingarðurinn umhverfis hann var hruninn.

³¹A oto porosła wszędzie ostem; pokrzywy wszystko pokryły, a płot kamienny jej rozwalił się.

³²En ég varð þess var, veitti því athygli, sá það og lét mér það að kenningu verða:

³²Co ja ujrzawszy złożyłem to do serca mego, a widząc to wziąłem to ku przestrodze.

³³Sofa ögn enn, blunda ögn enn, leggja saman hendurnar ögn enn til að hvílast,þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.

³³Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał;

³⁴þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.

³⁴A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój jako mąż zbrojny.