¹Son minn, gef gaum að speki minni, hneig eyra þitt að hyggindum mínum,

¹Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoó ucha twego,

²til þess að þú megir varðveita mannvit og varir þínar geymi þekkingu.

²Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.

³Því að hunangsseimur drýpur af vörum lauslátrar konu, og gómur hennar er hálli en olía.

³Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:

⁴En að síðustu er hún beiskari en malurt, beitt eins og tvíeggjað sverð.

⁴Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.

⁵Fætur hennar ganga niður til dauðans, spor hennar liggja til Heljar.

⁵Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi.

⁶Til þess að hún hitti ekki leið lífsins, eru brautir hennar á reiki, og hún veit ekki hvert hún fer.

⁶Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.

⁷Heyrið mig því, synir, og víkið eigi frá orðum munns míns.

⁷Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.

⁸Legg leið þína langt frá henni og kom þú ekki nálægt húsdyrum hennar,

⁸Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.

⁹svo að þú gefir ekki öðrum æskublóma þinn og ár þín grimmum manni,

⁹Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;

¹⁰svo að útlendir menn mettist ekki af eigum þínum og aflafé þitt lendi ekki í annarlegu húsi,

¹⁰By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;

¹¹og þú andvarpir að lokum, þá er líkami þinn og hold veslast upp,

¹¹I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;

¹²og segir: ,,Hversu hefi ég hatað aga og hjarta mitt fyrirlitið umvöndun!

¹²I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!

¹³að ég skyldi ekki hlýða raustu kennara minna og hneigja eyra mitt til þeirra, er fræddu mig!

¹³Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!

¹⁴Við sjálft lá, að ég hefði ratað í mestu ógæfu á miðju dómþingi safnaðarins.``

¹⁴Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.

¹⁵Drekk þú vatn úr vatnsþró þinni og rennandi vatn úr brunni þínum.

¹⁵Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!

¹⁶Eiga lindir þínar að flóa út á götuna, lækir þínir út á torgin?

¹⁶Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.

¹⁷Þér einum skulu þær tilheyra og engum óviðkomandi með þér.

¹⁷Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.

¹⁸Uppspretta þín sé blessuð, og gleð þig yfir festarmey æsku þinnar,

¹⁸Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.

¹⁹elsku-hindinni, yndis-gemsunni. Brjóst hennar gjöri þig ætíð drukkinn, og ást hennar fjötri þig ævinlega.

¹⁹Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.

²⁰En hví skyldir þú, son minn, láta léttúðarkonu töfra þig, og faðma barm lauslátrar konu?

²⁰Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?

²¹Því að vegir sérhvers manns blasa við Drottni, og allar brautir hans gjörir hann sléttar.

²¹Gdyż przed oczyma Paóskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

²²Misgjörðir hins óguðlega fanga hann, og hann verður veiddur í snörur synda sinna.Hann mun deyja vegna skorts á aga og kollsteypast vegna sinnar miklu heimsku.

²²Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.

²³Hann mun deyja vegna skorts á aga og kollsteypast vegna sinnar miklu heimsku.

²³Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.