1Son minn, varðveit þú orð mín og geym þú hjá þér boðorð mín.
1Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2Varðveit þú boðorð mín, og þá munt þú lifa, og áminning mína eins og sjáaldur auga þíns.
2Strzeż przykazaó moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3Bind þau á fingur þína, skrifa þau á spjald hjarta þíns.
3Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4Seg við spekina: ,,Þú ert systir mín!`` og kallaðu skynsemina vinkonu,
4Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á.
5Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég
6Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann.
7I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieóca głupiego,
8Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar,
8Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu.
9Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _
10A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima,
11Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _,
12Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði:
13I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt.
14Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig.
15Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni.
16Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína.
17Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum.
18Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð.
19Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.``
20Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum.
21I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið,
22Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði.
23I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns.
24Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar.
25Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt.Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
26Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
27Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
27Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci.