¹Halelúja! Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

¹Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.

²Hver getur sagt frá máttarverkum Drottins, kunngjört allan lofstír hans?

²Któż wysłowi niezmierną moc Paóską, a wypowie wszystkę chwałę jego?

³Sælir eru þeir, sem gæta réttarins, sem iðka réttlæti alla tíma.

³Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.

⁴Minnst þú mín, Drottinn, með velþóknun þeirri, er þú hefir á lýð þínum, vitja mín með hjálpræði þínu,

⁴Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,

⁵að ég megi horfa með unun á hamingju þinna útvöldu, gleðjast yfir gleði þjóðar þinnar, fagna með eignarlýð þínum.

⁵Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.

⁶Vér höfum syndgað ásamt feðrum vorum, höfum breytt illa og óguðlega.

⁶Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.

⁷Feður vorir í Egyptalandi gáfu eigi gætur að dásemdarverkum þínum, minntust eigi þinnar miklu miskunnar og sýndu Hinum hæsta þrjósku hjá Hafinu rauða.

⁷Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.

⁸Þó hjálpaði hann þeim sakir nafns síns til þess að kunngjöra mátt sinn.

⁸A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.

⁹Hann hastaði á Hafið rauða, svo að það þornaði upp, og lét þá ganga um djúpin eins og um eyðimörk.

⁹Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.

¹⁰Hann frelsaði þá af hendi hatursmanna þeirra og leysti þá af hendi óvinanna.

¹⁰A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.

¹¹Vötnin huldu fjendur þeirra, ekki einn af þeim komst undan.

¹¹W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.

¹²Þá trúðu þeir orðum hans, sungu honum lof.

¹²A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:

¹³En þeir gleymdu fljótt verkum hans, treystu eigi á ráð hans.

¹³Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.

¹⁴Þeir fylltust lysting í eyðimörkinni og freistuðu Guðs í öræfunum.

¹⁴Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

¹⁵Þá veitti hann þeim bæn þeirra og sendi þeim megurð.

¹⁵I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.

¹⁶Þá öfunduðust þeir við Móse í herbúðunum, við Aron, hinn heilaga Drottins.

¹⁶Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Paóskiemu:

¹⁷Jörðin opnaðist og svalg Datan og huldi flokk Abírams,

¹⁷Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,

¹⁸eldur kviknaði í flokki þeirra, loginn brenndi hina óguðlegu.

¹⁸I zapalił się ogieó na zebranie ich; płomieó spalił niepobożnych.

¹⁹Þeir bjuggu til kálf hjá Hóreb og lutu steyptu líkneski,

¹⁹Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,

²⁰og létu vegsemd sína í skiptum fyrir mynd af uxa, er gras etur.

²⁰I odmienili chwałę swą w podobieóstwo wołu, jedzącego trawę.

²¹Þeir gleymdu Guði, frelsara sínum, þeim er stórvirki gjörði í Egyptalandi,

²¹Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;

²²dásemdarverk í landi Kams, óttaleg verk við Hafið rauða.

²²Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.

²³Þá hugði hann á að tortíma þeim, ef Móse, hans útvaldi, hefði eigi gengið fram fyrir hann og borið af blakið, til þess að afstýra reiði hans, svo að hann skyldi eigi tortíma.

²³Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.

²⁴Þeir fyrirlitu hið unaðslega land og trúðu eigi orðum hans.

²⁴Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.

²⁵Þeir mögluðu í tjöldum sínum og hlýddu eigi á raust Drottins.

²⁵I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Paóskiemu.

²⁶Þá lyfti hann hendi sinni gegn þeim og sór að láta þá falla í eyðimörkinni,

²⁶Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;

²⁷tvístra niðjum þeirra meðal þjóðanna og dreifa þeim um löndin.

²⁷A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.

²⁸Þeir dýrkuðu Baal Peór og átu fórnir dauðra skurðgoða.

²⁸Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.

²⁹Þeir egndu hann til reiði með athæfi sínu, og braust því út plága meðal þeirra.

²⁹A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;

³⁰En Pínehas gekk fram og skar úr, og þá staðnaði plágan.

³⁰Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;

³¹Og honum var reiknað það til réttlætis, frá kyni til kyns, að eilífu.

³¹Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.

³²Þeir reittu hann til reiði hjá Meríba-vötnum, þá fór illa fyrir Móse þeirra vegna,

³²Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.

³³því að þeir sýndu þrjósku anda hans, og honum hrutu ógætnisorð af vörum.

³³Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.

³⁴Þeir eyddu eigi þjóðunum, er Drottinn hafði boðið þeim,

³⁴Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.

³⁵heldur lögðu þeir lag sitt við heiðingjana og lærðu athæfi þeirra.

³⁵Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:

³⁶Þeir dýrkuðu skurðgoð þeirra, og þau urðu þeim að snöru,

³⁶I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.

³⁷þeir færðu að fórnum sonu sína og dætur sínar illum vættum

³⁷Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,

³⁸og úthelltu saklausu blóði, blóði sona sinna og dætra, er þeir fórnfærðu skurðgoðum Kanaans, svo að landið vanhelgaðist af blóðskuldinni.

³⁸I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.

³⁹Þeir saurguðust af verkum sínum og frömdu tryggðrof með athæfi sínu.

³⁹I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.

⁴⁰Þá upptendraðist reiði Drottins gegn lýð hans, og hann fékk viðbjóð á arfleifð sinni.

⁴⁰Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,

⁴¹Hann gaf þá á vald heiðingjum, og hatursmenn þeirra drottnuðu yfir þeim.

⁴¹I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;

⁴²Óvinir þeirra þjökuðu þá, og þeir urðu að beygja sig undir vald þeirra.

⁴²I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.

⁴³Mörgum sinnum bjargaði hann þeim, en þeir sýndu þrjósku í ráði sínu og urðu að lúta sakir misgjörðar sinnar.

⁴³Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.

⁴⁴Samt leit hann á neyð þeirra, er hann heyrði kvein þeirra.

⁴⁴A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.

⁴⁵Hann minntist sáttmála síns við þá og aumkaðist yfir þá sakir sinnar miklu miskunnar

⁴⁵Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.

⁴⁶og lét þá finna miskunn hjá öllum þeim er höfðu haft þá burt hernumda.

⁴⁶Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.

⁴⁷Hjálpa þú oss, Drottinn, Guð vor, og safna oss saman frá þjóðunum, að vér megum lofa þitt heilaga nafn, víðfrægja lofstír þinn.Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, frá eilífð til eilífðar. Og allur lýðurinn segi: Amen! Halelúja.

⁴⁷Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.

⁴⁸Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, frá eilífð til eilífðar. Og allur lýðurinn segi: Amen! Halelúja.

⁴⁸Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.