¹Fyrir kvenraddir. Til söngstjórans. Kóraítasálmur.

¹(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.)

²Heyrið þetta, allar þjóðir, hlustið á, allir heimsbúar,

²Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

³bæði lágir og háir, jafnt ríkir sem fátækir!

³Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

⁴Munnur minn talar speki, og ígrundun hjarta míns er hyggindi.

⁴Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

⁵Ég hneigi eyra mitt að spakmæli, ræð gátu mína við gígjuhljóm.

⁵Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

⁶Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,

⁶Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

⁷þeir sem reiða sig á auðæfi sín og stæra sig af sínu mikla ríkidæmi.

⁷Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

⁸Enginn maður fær keypt bróður sinn lausan né greitt Guði lausnargjald fyrir hann.

⁸Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zaó.

⁹Lausnargjaldið fyrir líf þeirra mundi verða of hátt, svo að hann yrði að hætta við það að fullu,

⁹(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

¹⁰ætti hann að halda áfram að lifa ævinlega og líta ekki í gröfina.

¹⁰Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

¹¹Nei, hann sér, að vitrir menn deyja, að fífl og fáráðlingar farast hver með öðrum og láta öðrum eftir auðæfi sín.

¹¹Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

¹²Grafir verða heimkynni þeirra að eilífu, bústaðir þeirra frá kyni til kyns, jafnvel þótt þeir hafi kennt lendur við nafn sitt.

¹²Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

¹³Maðurinn í allri sinni vegsemd stenst ekki, hann verður jafn skepnunum sem farast.

¹³Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

¹⁴Svo fer þeim sem eru þóttafullir, og þeim sem fylgja þeim og hafa þóknun á tali þeirra. [Sela]

¹⁴Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

¹⁵Þeir stíga niður til Heljar eins og sauðahjörð, dauðinn heldur þeim á beit, og hinir hreinskilnu drottna yfir þeim, þá er morgnar, og mynd þeirra eyðist, Hel verður bústaður þeirra.

¹⁵Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

¹⁶En mína sál mun Guð endurleysa, því að hann mun hrífa mig úr greipum Heljar. [Sela]

¹⁶Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

¹⁷Óttast þú ekki, þegar einhver verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,

¹⁷Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

¹⁸því að hann tekur ekkert af því með sér, þegar hann deyr, auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.

¹⁸Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

¹⁹Hann telur sig sælan meðan hann lifir: ,,Menn lofa þig, af því að þér farnast vel.``_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]

¹⁹A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

²⁰_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]

²⁰Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.

²¹Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.