¹Bæn guðsmannsins Móse. Drottinn, þú hefir verið oss athvarf frá kyni til kyns.

¹Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.

²Áður en fjöllin fæddust og jörðin og heimurinn urðu til, frá eilífð til eilífðar ert þú, ó Guð.

²Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.

³Þú lætur manninn hverfa aftur til duftsins og segir: ,,Hverfið aftur, þér mannanna börn!``

³Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

⁴Því að þúsund ár eru í þínum augum sem dagurinn í gær, þegar hann er liðinn, já, eins og næturvaka.

⁴Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzieó wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

⁵Þú hrífur þá burt, sem í svefni, þá er að morgni voru sem gróandi gras.

⁵Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

⁶Að morgni blómgast það og grær, að kveldi fölnar það og visnar.

⁶Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

⁷Vér hverfum fyrir reiði þinni, skelfumst fyrir bræði þinni.

⁷Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

⁸Þú hefir sett misgjörðir vorar fyrir augu þér, vorar huldu syndir fyrir ljós auglitis þíns.

⁸Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.

⁹Allir dagar vorir hverfa fyrir reiði þinni, ár vor líða sem andvarp.

⁹Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

¹⁰Ævidagar vorir eru sjötíu ár og þegar best lætur áttatíu ár, og dýrsta hnossið er mæða og hégómi, því að þeir líða í skyndi og vér fljúgum burt.

¹⁰Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

¹¹Hver þekkir styrkleik reiði þinnar og bræði þína, svo sem hana ber að óttast?

¹¹Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

¹²Kenn oss að telja daga vora, að vér megum öðlast viturt hjarta.

¹²Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

¹³Snú þú aftur, Drottinn. Hversu lengi er þess að bíða, að þú aumkist yfir þjóna þína?

¹³Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.

¹⁴Metta oss að morgni með miskunn þinni, að vér megum fagna og gleðjast alla daga vora.

¹⁴Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.

¹⁵Veit oss gleði í stað daga þeirra, er þú hefir lægt oss, ára þeirra, er vér höfum illt reynt.

¹⁵Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.

¹⁶Lát dáðir þínar birtast þjónum þínum og dýrð þína börnum þeirra.Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss, styrk þú verk handa vorra.

¹⁶Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.

¹⁷Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss, styrk þú verk handa vorra.

¹⁷Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!