¹Mér býður við lífi mínu, ég ætla því að gefa kveinstöfum mínum lausan tauminn, ætla að tala í sálarkvöl minni.

¹Tendo tédio � minha vida; darei livre curso � minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

²Ég segi við Guð: Sakfell mig ekki! lát mig vita, hvers vegna þú deilir við mig.

²Direi a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

³Er það ávinningur fyrir þig, að þú undirokar, að þú hafnar verki handa þinna, en lætur ljós skína yfir ráðagerð hinna óguðlegu?

³Tens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

⁴Hefir þú holdleg augu, eða sér þú eins og menn sjá?

⁴Tens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

⁵Eru dagar þínir eins og dagar mannanna, eru ár þín eins og mannsævi,

⁵São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

⁶er þú leitar að misgjörð minni og grennslast eftir synd minni,

⁶para te informares da minha iniqüidade, e averiguares o meu pecado,

⁷þótt þú vitir, að ég er ekki sekur, og að enginn frelsar af þinni hendi?

⁷ainda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

⁸Hendur þínar hafa skapað mig og myndað mig, allan í krók og kring, og samt ætlar þú að tortíma mér?

⁸As tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

⁹Minnstu þó þess, að þú myndaðir mig sem leir, og nú vilt þú aftur gjöra mig að dufti.

⁹Lembra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

¹⁰Hefir þú ekki hellt mér sem mjólk og hleypt mig sem ost?

¹⁰Não me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

¹¹Hörundi og holdi klæddir þú mig og ófst mig saman úr beinum og sinum.

¹¹De pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

¹²Líf og náð veittir þú mér, og umsjá þín varðveitti andardrátt minn.

¹²Vida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

¹³En þetta falst þú í hjarta þínu, ég veit þú hafðir slíkt í hyggju.

¹³Contudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

¹⁴Ef ég syndgaði, þá ætlaðir þú að hafa gætur á mér og eigi sýkna mig af misgjörð minni.

¹⁴Se eu pecar, tu me observas, e da minha iniqüidade não me absolverás.

¹⁵Væri ég sekur, þá vei mér! Og þótt ég væri réttlátur, þá mundi ég samt ekki bera höfuð mitt hátt, mettur af smán og þjakaður af eymd.

¹⁵Se for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

¹⁶Og ef ég reisti mig upp, þá mundir þú elta mig sem ljón, og ávallt að nýju sýna á mér undramátt þinn.

¹⁶Se a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

¹⁷Þú mundir leiða fram ný vitni á móti mér og herða á gremju þinni gegn mér, senda nýjan og nýjan kvalaher á hendur mér.

¹⁷Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

¹⁸Hvers vegna útleiddir þú mig þá af móðurlífi? Ég hefði átt að deyja, áður en nokkurt auga leit mig!

¹⁸Por que, pois, me tiraste da madre? Ah! se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

¹⁹Ég hefði átt að verða eins og ég hefði aldrei verið til, verið borinn frá móðurkviði til grafar!

¹⁹Então fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

²⁰Eru ekki dagar mínir fáir? Slepptu mér, svo að ég megi gleðjast lítið eitt,

²⁰Não são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

²¹áður en ég fer burt og kem aldrei aftur, fer í land myrkurs og niðdimmu,land svartamyrkurs sem um hánótt, land niðdimmu og skipuleysis, þar sem birtan sjálf er sem svartnætti.

²¹antes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

²²land svartamyrkurs sem um hánótt, land niðdimmu og skipuleysis, þar sem birtan sjálf er sem svartnætti.

²²terra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.