¹Sjá, allt þetta hefir auga mitt séð og eyra mitt heyrt og sett það á sig.

¹Eis que os meus olhos viram tudo isto, e os meus ouvidos o ouviram e entenderam.

²Það sem þér vitið, það veit ég líka, ekki stend ég yður að baki.

²O que vós sabeis também eu o sei; não vos sou inferior.

³En ég vil tala til hins Almáttka og mig langar til að þreyta málsókn við Guð.

³Mas eu falarei ao Todo-Poderoso, e quero defender-me perante Deus.

⁴Því að sannlega samtvinnið þér lygar og eruð gagnslausir gutlarar allir saman.

⁴Vós, porém, sois forjadores de mentiras, e vós todos, médicos que não valem nada.

⁵Ó að þér vilduð steinþegja, þá mætti meta yður það til mannvits.

⁵Oxalá vos calásseis de todo, pois assim passaríeis por sábios.

⁶Heyrið átölur mínar og hlustið á ásakanir vara minna.

⁶Ouvi agora a minha defesa, e escutai os argumentos dos meus lábios.

⁷Viljið þér mæla það, sem rangt er, Guði til varnar, og honum til varnar mæla svik?

⁷Falareis falsamente por Deus, e por ele proferireis mentiras?

⁸Viljið þér draga taum hans, eða viljið þér taka málstað Guðs?

⁸Fareis aceitação da sua pessoa? Contendereis a favor de Deus?

⁹Ætli það fari vel, þegar hann rannsakar yður, eða ætlið þér að leika á hann, eins og leikið er á menn?

⁹Ser-vos-ia bom, se ele vos esquadrinhasse? Ou zombareis dele, como quem zomba de um homem?

¹⁰Nei, hegna, hegna mun hann yður, ef þér eruð hlutdrægir í leyni.

¹⁰Certamente vos repreenderá, se em oculto vos deixardes levar de respeitos humanos.

¹¹Hátign hans mun skelfa yður, og ógn hans mun falla yfir yður.

¹¹Não vos amedrontará a sua majestade? E não cairá sobre vós o seu terror?

¹²Spakmæli yðar eru ösku-orðskviðir, vígi yðar eru leirvígi.

¹²As vossas máximas são provérbios de cinza; as vossas defesas são torres de barro.

¹³Þegið og látið mig í friði, þá mun ég mæla, og komi yfir mig hvað sem vill.

¹³Calai-vos perante mim, para que eu fale, e venha sobre mim o que vier.

¹⁴Ég stofna sjálfum mér í hættu og legg lífið undir.

¹⁴Tomarei a minha carne entre os meus dentes, e porei a minha vida na minha mão.

¹⁵Sjá, hann mun deyða mig _ ég bíð hans, aðeins vil ég verja breytni mína fyrir augliti hans.

¹⁵Eis que ele me matará; não tenho esperança; contudo defenderei os meus caminhos diante dele.

¹⁶Það skal og verða mér til sigurs, því að guðlaus maður kemur ekki fyrir auglit hans.

¹⁶Também isso será a minha salvação, pois o ímpio não virá perante ele.

¹⁷Hlýðið því gaumgæfilega á ræðu mína, og vörn mín gangi yður í eyru.

¹⁷Ouvi atentamente as minhas palavras, e chegue aos vossos ouvidos a minha declaração.

¹⁸Sjá, ég hefi undirbúið málið, ég veit, að ég verð dæmdur sýkn.

¹⁸Eis que já pus em ordem a minha causa, e sei que serei achado justo:

¹⁹Hver er sá, er deila vilji við mig? þá skyldi ég þegja og gefa upp andann.

¹⁹Quem é o que contenderá comigo? Pois então me calaria e renderia o espírito.

²⁰Tvennt mátt þú, Guð, ekki við mig gjöra, þá skal ég ekki fela mig fyrir augliti þínu.

²⁰Concede-me somente duas coisas; então não me esconderei do teu rosto:

²¹Tak hönd þína burt frá mér, og lát ekki skelfing þína hræða mig.

²¹desvia a tua mão rara longe de mim, e não me amedronte o teu terror.

²²Kalla því næst, og mun ég svara, eða ég skal tala, og veit þú mér andsvör í móti.

²²Então chama tu, e eu responderei; ou eu falarei, e me responde tu.

²³Hversu margar eru þá misgjörðir mínar og syndir? Kunngjör mér afbrot mín og synd mína!

²³Quantas iniqüidades e pecados tenho eu? Faze-me saber a minha transgressão e o meu pecado.

²⁴Hvers vegna byrgir þú auglit þitt og ætlar, að ég sé óvinur þinn?

²⁴Por que escondes o teu rosto, e me tens por teu inimigo?

²⁵Ætlar þú að skelfa vindþyrlað laufblað og ofsækja þurrt hálmstrá,

²⁵Acossarás uma folha arrebatada pelo vento? E perseguirás o restolho seco?

²⁶er þú dæmir mér beiskar kvalir og lætur mig erfa misgjörðir æsku minnar,

²⁶Pois escreves contra mim coisas amargas, e me fazes herdar os erros da minha mocidade;

²⁷er þú setur fætur mína í stokk og aðgætir alla vegu mína og markar hring kringum iljar mínar?_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.

²⁷também pões no tronco os meus pés, e observas todos os meus caminhos, e marcas um termo ao redor dos meus pés,

²⁸_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.

²⁸apesar de eu ser como uma coisa podre que se consome, e como um vestido, ao qual rói a traça.