¹Þá svaraði Elífas frá Teman og sagði:

¹Então respondeu Elifaz, o temanita:

²Skyldi vitur maður svara með vindkenndri visku og fylla brjóst sitt austanstormi _

²Porventura responderá o sábio com ciência de vento? E encherá do vento oriental o seu ventre,

³sanna mál sitt með orðum, sem ekkert gagna, og ræðum, sem engu fá áorkað?

³argüindo com palavras que de nada servem, ou com razões com que ele nada aproveita?

⁴Auk þess rífur þú niður guðsóttann og veikir lotninguna, sem Guði ber.

⁴Na verdade tu destróis a reverência, e impedes a meditação diante de Deus.

⁵Því að misgjörð þín leggur þér orð í munn og þú velur þér lævísra tungu.

⁵Pois a tua iniqüidade ensina a tua boca, e escolhes a língua dos astutos.

⁶Þinn eigin munnur sakfellir þig, ekki ég, og varir þínar vitna í gegn þér.

⁶A tua própria boca te condena, e não eu; e os teus lábios testificam contra ti.

⁷Fæddist þú fyrstur manna og ert þú í heiminn borinn fyrr en hæðirnar?

⁷És tu o primeiro homem que nasceu? Ou foste dado � luz antes dos outeiros?

⁸Hefir þú hlustað í ráði Guðs og hrifsað til þín spekina?

⁸Ou ouviste o secreto conselho de Deus? E a ti só reservas a sabedoria?

⁹Hvað veist þú, er vér eigi vissum, hvað skilur þú, er oss væri ókunnugt?

⁹Que sabes tu, que nós não saibamos; que entendes, que não haja em nós?

¹⁰Til eru og öldungar, gráhærðir menn, vor á meðal, auðgari að ævidögum en faðir þinn.

¹⁰Conosco estão os encanecidos e idosos, mais idosos do que teu pai.

¹¹Er huggun Guðs þér lítils virði og mildileg orðin sem þú heyrir?

¹¹Porventura fazes pouco caso das consolações de Deus, ou da palavra que te trata benignamente?

¹²Hvers vegna hrífur gremjan þig og hví ranghvolfast augu þín,

¹²Por que te arrebata o teu coração, e por que flamejam os teus olhos,

¹³er þú snýr reiði þinni gegn Guði og lætur þér slík orð um munn fara?

¹³de modo que voltas contra Deus o teú espírito, e deixas sair tais palavras da tua boca?

¹⁴Hvað er maðurinn, að hann geti verið hreinn, og sá verið réttlátur, sem af konu er fæddur?

¹⁴Que é o homem, para que seja puro? E o que nasce da mulher, para que fique justo?

¹⁵Sjá, sínum heilögu treystir Hann ekki, og himinninn er ekki hreinn í augum hans,

¹⁵Eis que Deus não confia nos seus santos, e nem o céu é puro aos seus olhos;

¹⁶hvað þá hinn andstyggilegi og spillti, maðurinn, sem drekkur ranglætið eins og vatn.

¹⁶quanto menos o homem abominável e corrupto, que bebe a iniqüidade como a água?

¹⁷Ég vil fræða þig, heyr þú mig, og það sem ég hefi séð, frá því vil ég segja,

¹⁷Escuta-me e to mostrarei; contar-te-ei o que tenho visto

¹⁸því er vitringarnir kunngjörðu _ og duldu ekki _ svo sem arfsögn frá feðrum sínum,

¹⁸(o que os sábios têm anunciado e seus pais não o ocultaram;

¹⁹en þeim einum var landið gefið, og enginn útlendingur hafði enn farið um meðal þeirra.

¹⁹aos quais somente era dada a terra, não havendo estranho algum passado por entre eles);

²⁰Alla ævi sína kvelst hinn óguðlegi og öll þau ár, sem geymd eru ofbeldismanninum.

²⁰Todos os dias passa o ímpio em angústia, sim, todos os anos que estão reservados para o opressor.

²¹Skelfingarhljóð óma í eyrum honum, á friðartímum ræðst eyðandinn á hann.

²¹O sonido de terrores está nos seus ouvidos; na prosperidade lhe sobrevém o assolador.

²²Hann trúir því ekki, að hann komist út úr myrkrinu, og hann er kjörinn undir sverðið.

²²Ele não crê que tornará das trevas, mas que o espera a espada.

²³Hann reikar um til þess að leita sér brauðs _ hvar er það? _ hann veit að ógæfudagurinn bíður hans.

²³Anda vagueando em busca de pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que o dia das trevas lhe está perto, � mão.

²⁴Neyð og angist skelfa hann, hún ber hann ofurliði eins og konungur, sem búinn er til atlögu,

²⁴Amedrontam-no a angústia e a tribulação; prevalecem contra ele, como um rei preparado para a peleja.

²⁵af því hann útrétti hönd sína gegn Guði og reis þrjóskur í móti hinum Almáttka,

²⁵Porque estendeu a sua mão contra Deus, e contra o Todo-Poderoso se porta com soberba;

²⁶rann í móti honum illvígur undir þykkum bungum skjalda sinna.

²⁶arremete contra ele com dura cerviz, e com as saliências do seu escudo;

²⁷Hann þakti andlit sitt spiki og safnaði fitu á lendar sér,

²⁷porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou carne gorda nas ilhargas;

²⁸settist að í eyddum borgum, í húsum, er enginn átti í að búa og ákveðið var, að verða skyldu að rústum.

²⁸e habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguem deveria morar, que estavam a ponto de tornar-se em montões de ruínas;

²⁹Hann verður ekki ríkur, og eigur hans haldast ekki við, og kornöx hans svigna ekki til jarðar.

²⁹não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.

³⁰Hann kemst eigi undan myrkrinu, frjóanga hans mun loginn svíða, og fyrir reiðiblæstri hans ferst hann.

³⁰Não escapará das trevas; a chama do fogo secará os seus ramos, e ao sopro da boca de Deus desaparecerá.

³¹Hann skyldi ekki reiða sig á hégóma; hann villist, því að hégómi verður umbun hans.

³¹Não confie na vaidade, enganando-se a si mesmo; pois a vaidade será a sua recompensa.

³²Það rætist fyrir skapadægur hans, og pálmagrein hans grænkar eigi.

³²Antes do seu dia se cumprirá, e o seu ramo não reverdecerá.

³³Hann hristir af sér súr berin eins og vínviðurinn og varpar af sér blómunum eins og olíutréð.

³³Sacudirá as suas uvas verdes, como a vide, e deixará cair a sua flor como a oliveira.

³⁴Því að sveit hinna óguðlegu er ófrjó, og eldur eyðir tjöldum mútugjafanna.Þeir ganga þungaðir með mæðu og ala ógæfu, og kviður þeirra undirbýr svik.

³⁴Pois a assembléia dos ímpios é estéril, e o fogo consumirá as tendas do suborno.

³⁵Þeir ganga þungaðir með mæðu og ala ógæfu, og kviður þeirra undirbýr svik.

³⁵Concebem a malícia, e dão � luz a iniqüidade, e o seu coração prepara enganos.