¹Þá svaraði Bildad frá Súa og sagði:

¹Então respondeu Bildade, o suíta:

²Hversu lengi ætlið þér að halda áfram þessu orðaskaki? Látið yður segjast, og því næst skulum vér talast við.

²Até quando estareis � procura de palavras? considerai bem, e então falaremos.

³Hvers vegna erum vér metnir sem skepnur, orðnir heimskir í yðar augum?

³Por que somos tratados como gado, e como estultos aos vossos olhos?

⁴Þú, sem tætir sjálfan þig sundur í reiði þinni, _ á jörðin þín vegna að fara í auðn og bjargið að færast úr stað sínum?

⁴Oh tu, que te despedaças na tua ira, acaso por amor de ti será abandonada a terra, ou será a rocha removida do seu lugar?

⁵Ljós hins óguðlega slokknar, og logi elds hans skín ekki.

⁵Na verdade, a luz do ímpio se apagará, e não resplandecerá a chama do seu fogo.

⁶Ljósið myrkvast í tjaldi hans, og það slokknar á lampanum yfir honum.

⁶A luz se escurecerá na sua tenda, e a lâmpada que está sobre ele se apagará.

⁷Hans öflugu skref verða stutt, og ráðagjörð sjálfs hans steypir honum,

⁷Os seus passos firmes se estreitarão, e o seu próprio conselho o derribará.

⁸því að hann rekst í netið með fætur sína, og hann gengur í möskvunum.

⁸Pois por seus próprios pés é ele lançado na rede, e pisa nos laços armados.

⁹Möskvi festist um hæl hans, lykkjan herðist að honum.

⁹A armadilha o apanha pelo calcanhar, e o laço o prende;

¹⁰Snaran liggur falin á jörðinni, og gildran liggur fyrir honum á stígnum.

¹⁰a corda do mesmo está-lhe escondida na terra, e uma armadilha na vereda.

¹¹Skelfingar hræða hann allt um kring og hrekja hann áfram, hvar sem hann gengur.

¹¹Terrores o amedrontam de todos os lados, e de perto lhe perseguem os pés.

¹²Ógæfu hans tekur að svengja, og glötunin bíður búin eftir falli hans.

¹²O seu vigor é diminuído pela fome, e a destruição está pronta ao seu lado.

¹³Hún tærir húð hans, og frumburður dauðans etur limu hans.

¹³São devorados os membros do seu corpo; sim, o primogênito da morte devora os seus membros.

¹⁴Hann er hrifinn burt úr tjaldi sínu, er hann treysti á, og það lætur hann ganga til konungs skelfinganna.

¹⁴Arrancado da sua tenda, em que confiava, é levado ao rei dos terrores.

¹⁵Í tjaldi hans býr það, sem eigi er hans, brennisteini er stráð yfir bústað hans.

¹⁵Na sua tenda habita o que não lhe pertence; espalha-se enxofre sobre a sua habitação.

¹⁶Að neðan þorna rætur hans, að ofan visna greinar hans.

¹⁶Por baixo se secam as suas raízes, e por cima são cortados os seus ramos.

¹⁷Minning hans hverfur af jörðunni, og nafn hans er ekki nefnt á völlunum.

¹⁷A sua memória perece da terra, e pelas praças não tem nome.

¹⁸Menn hrinda honum frá ljósinu út í myrkrið og reka hann burt af jarðríki.

¹⁸É lançado da luz para as trevas, e afugentado do mundo.

¹⁹Hann mun hvorki eiga börn né buru meðal þjóðar sinnar, og enginn, sem undan hefir komist, er í híbýlum hans.

¹⁹Não tem filho nem neto entre o seu povo, e descendente nenhum lhe ficará nas moradas.

²⁰Yfir skapadægri hans skelfast eftirkomendurnir, og hrylling grípur þá, er fyrr voru uppi.Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.

²⁰Do seu dia pasmam os do ocidente, assim como os do oriente ficam sobressaltados de horror.

²¹Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.

²¹Tais são, na verdade, as moradas do, impio, e tal é o lugar daquele que não conhece a Deus.