¹Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

¹Então respondeu Zofar, o naamatita:

²Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér:

²Ora, os meus pensamentos me fazem responder, e por isso eu me apresso.

³Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara.

³Estou ouvindo a tua repreensão, que me envergonha, mas o espírito do meu entendimento responde por mim.

⁴Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina,

⁴Não sabes tu que desde a antigüidade, desde que o homem foi posto sobre a terra,

⁵að fögnuður óguðlegra er skammær og að gleði hins guðlausa varir örskotsstund?

⁵o triunfo dos iníquos é breve, e a alegria dos ímpios é apenas dum momento?

⁶Þó að sjálfbirgingskapur hans nemi við himin og höfuð hans nái upp í skýin,

⁶Ainda que a sua exaltação suba até o ceu, e a sua cabeça chegue até as nuvens,

⁷þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann?

⁷contudo, como o seu próprio esterco, perecerá para sempre; e os que o viam perguntarão: Onde está?

⁸Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn.

⁸Dissipar-se-á como um sonho, e não será achado; será afugentado qual uma visão da noite.

⁹Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar.

⁹Os olhos que o viam não o verão mais, nem o seu lugar o contemplará mais.

¹⁰Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans.

¹⁰Os seus filhos procurarão o favor dos pobres, e as suas mãos restituirão os seus lucros ilícitos.

¹¹Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu.

¹¹Os seus ossos estão cheios do vigor da sua juventude, mas este se deitará com ele no pó.

¹²Þótt hið illa sé honum sætt í munni, þótt hann feli það undir tungu sinni,

¹²Ainda que o mal lhe seja doce na boca, ainda que ele o esconda debaixo da sua língua,

¹³þótt hann treini sér það og vilji ekki sleppa því og haldi því eftir í miðjum gómnum,

¹³ainda que não o queira largar, antes o retenha na sua boca,

¹⁴þá breytist þó fæðan í innýflum hans, _ í nöðrugall í kviði honum.

¹⁴contudo a sua comida se transforma nas suas entranhas; dentro dele se torna em fel de áspides.

¹⁵Auð gleypti hann _ hann verður að æla honum aftur, Guð keyrir hann úr kviði hans.

¹⁵Engoliu riquezas, mas vomitá-las-á; do ventre dele Deus as lançará.

¹⁶Nöðrueitur saug hann, tunga eiturormsins deyðir hann.

¹⁶Veneno de áspides sorverá, língua de víbora o matará.

¹⁷Hann má ekki gleðjast yfir lækjum, yfir rennandi ám hunangs og rjóma.

¹⁷Não verá as correntes, os rios e os ribeiros de mel e de manteiga.

¹⁸Hann lætur af hendi aflaféð og gleypir það eigi, auðurinn sem hann græddi, veitir honum eigi eftirvænta gleði.

¹⁸O que adquiriu pelo trabalho, isso restituirá, e não o engolirá; não se regozijará conforme a fazenda que ajuntou.

¹⁹Því að hann kúgaði snauða og lét þá eftir hjálparlausa, sölsaði undir sig hús, en byggði ekki.

¹⁹Pois que oprimiu e desamparou os pobres, e roubou a casa que não edificou.

²⁰Því að hann þekkti enga ró í maga sínum, þó fær hann eigi forðað því, sem honum er dýrmætast.

²⁰Porquanto não houve limite � sua cobiça, nada salvará daquilo em que se deleita.

²¹Ekkert komst undan græðgi hans, fyrir því er velsæld hans eigi varanleg.

²¹Nada escapou � sua voracidade; pelo que a sua prosperidade não perdurará.

²²Þótt hann hafi allsnægtir, kemst hann í nauðir, allt magn mæðunnar kemur yfir hann.

²²Na plenitude da sua abastança, estará angustiado; toda a força da miséria virá sobre ele.

²³Þá verður það: Til þess að fylla kvið hans sendir Guð í hann sína brennandi reiði og lætur mat sínum rigna yfir hann.

²³Mesmo estando ele a encher o seu estômago, Deus mandará sobre ele o ardor da sua ira, que fará chover sobre ele quando for comer.

²⁴Flýi hann fyrir járnvopnunum, þá borar eirboginn hann í gegn.

²⁴Ainda que fuja das armas de ferro, o arco de bronze o atravessará.

²⁵Hann dregur örina út, þá kemur hún út um bakið, og hinn blikandi oddur kemur út úr galli hans _ skelfing grípur hann.

²⁵Ele arranca do seu corpo a flecha, que sai resplandecente do seu fel; terrores vêm sobre ele.

²⁶Allur ófarnaður er geymdur auðæfum hans, eldur, sem enginn blæs að, eyðir honum, hann etur það, sem eftir er í tjaldi hans.

²⁶Todas as trevas são reservadas paro os seus tesouros; um fogo não assoprado o consumirá, e devorará o que ficar na sua tenda.

²⁷Himinninn afhjúpar misgjörð hans, og jörðin gjörir uppreisn í móti honum.

²⁷Os céus revelarão a sua iniqüidade, e contra ele a terra se levantará.

²⁸Gróði húss hans fer í útlegð, rennur burt í allar áttir á degi reiðinnar.Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

²⁸As rendas de sua casa ir-se-ão; no dia da ira de Deus todas se derramarão.

²⁹Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

²⁹Esta, da parte de Deus, é a porção do ímpio; esta é a herança que Deus lhe reserva.