¹Þá svaraði Job og sagði:

¹Então Jó respondeu:

²Enn sem fyrr munu kveinstafir mínir verða taldir uppreisn, hönd Guðs hvílir þungt á andvörpum mínum.

²Ainda hoje a minha queixa está em amargura; o peso da mão dele é maior do que o meu gemido.

³Ég vildi að ég vissi, hvernig ég ætti að finna hann, hvernig ég gæti komist fram fyrir dómstól hans!

³Ah, se eu soubesse onde encontrá-lo, e pudesse chegar ao seu tribunal!

⁴Þá mundi ég útskýra málið fyrir honum og fylla munn minn sönnunum.

⁴Exporia ante ele a minha causa, e encheria a minha boca de argumentos.

⁵Ég mundi fá að vita, hverju hann svaraði mér, og heyra hvað hann segði við mig.

⁵Saberia as palavras com que ele me respondesse, e entenderia o que me dissesse.

⁶Mundi hann deila við mig í mikilleik máttar síns? Nei, hann mundi veita mér óskipta athygli.

⁶Acaso contenderia ele comigo segundo a grandeza do seu poder? Não; antes ele me daria ouvidos.

⁷Þá mundi hreinskilinn maður þreyta málsókn við hann, og ég mundi að eilífu losna við dómara minn.

⁷Ali o reto pleitearia com ele, e eu seria absolvido para sempre por meu Juiz.

⁸En fari ég í austur, þá er hann þar ekki, og í vestur, þar verð ég hans eigi var.

⁸Eis que vou adiante, mas não está ali; volto para trás, e não o percebo;

⁹Þótt hann hafist að í norðri, þá sé ég hann ekki, og sveigi hann á leið til suðurs, fæ ég ekki litið hann.

⁹procuro-o � esquerda, onde ele opera, mas não o vejo; viro-me para a direita, e não o diviso.

¹⁰En hann veit, hvernig breytni mín hefir verið, ef hann prófaði mig, mundi ég reynast sem gull.

¹⁰Mas ele sabe o caminho por que eu ando; provando-me ele, sairei como o ouro.

¹¹Fótur minn hefir þrætt spor hans, ég hefi haldið veg hans og eigi hneigt af leið.

¹¹Os meus pés se mantiveram nas suas pisadas; guardei o seu caminho, e não me desviei dele.

¹²Frá skipun vara hans hefi ég ekki vikið, hefi varðveitt í brjósti mér orð munns hans.

¹²Nunca me apartei do preceito dos seus lábios, e escondi no meu peito as palavras da sua boca.

¹³En hann er samur við sig _ hver aftrar honum? Ef hann girnist eitthvað, gjörir hann það.

¹³Mas ele está resolvido; quem então pode desviá-lo? E o que ele quiser, isso fará.

¹⁴Já, hann framkvæmir það, er hann hefir ætlað mér, og mörgu slíku býr hann yfir.

¹⁴Pois cumprirá o que está ordenado a meu respeito, e muitas coisas como estas ainda tem consigo.

¹⁵Þess vegna skelfist ég auglit hans. Hugleiði ég það, hræðist ég hann.

¹⁵Por isso me perturbo diante dele; e quando considero, tenho medo dele.

¹⁶Já, Guð hefir gjört mig hugdeigan, og hinn Almáttki skotið mér skelk í bringu.Því að það er ekki vegna ógæfunnar, að ég stend örþrota, né vegna sjálfs mín, þótt niðdimman hylji mig.

¹⁶Deus macerou o meu coração; o Todo-Poderoso me perturbou.

¹⁷Því að það er ekki vegna ógæfunnar, að ég stend örþrota, né vegna sjálfs mín, þótt niðdimman hylji mig.

¹⁷Pois não estou desfalecido por causa das trevas, nem porque a escuridão cobre o meu rosto.