¹Þá svaraði Job og sagði:

¹Então Jó, respondendo, disse:

²Ó að gremja mín væri vegin og ógæfa mín lögð á vogarskálar!

²Oxalá de fato se pesasse a minhá magoa, e juntamente na balança se pusesse a minha calamidade!

³Hún er þyngri en sandur hafsins, fyrir því hefi ég eigi taumhald á tungu minni.

³Pois, na verdade, seria mais pesada do que a areia dos mares; por isso é que as minhas palavras têm sido temerárias.

⁴Því að örvar hins Almáttka sitja fastar í mér, og andi minn drekkur í sig eitur þeirra. Ógnir Guðs steðja að mér.

⁴Porque as flechas do Todo-Poderoso se cravaram em mim, e o meu espírito suga o veneno delas; os terrores de Deus se arregimentam contra mim.

⁵Rymur skógarasninn yfir grængresinu, eða öskrar nautið yfir fóðri sínu?

⁵Zurrará o asno montês quando tiver erva? Ou mugirá o boi junto ao seu pasto?:

⁶Verður hið bragðlausa etið saltlaust, eða er gott bragð að hvítunni í egginu?

⁶Pode se comer sem sal o que é insípido? Ou há gosto na clara do ovo?

⁷Matur minn fær mér ógleði, mig velgir við að snerta hann.

⁷Nessas coisas a minha alma recusa tocar, pois são para mim qual comida repugnante.

⁸Ó að ósk mín uppfylltist, og Guð léti von mína rætast!

⁸Quem dera que se cumprisse o meu rogo, e que Deus me desse o que anelo!

⁹Ég vildi að Guði þóknaðist að merja mig sundur, rétta út höndina og skera lífsþráð minn sundur!

⁹que fosse do agrado de Deus esmagar-me; que soltasse a sua mão, e me exterminasse!

¹⁰Þá væri það þó enn huggun mín _ og ég skyldi hoppa af gleði í vægðarlausri kvölinni _ að ég hefi aldrei afneitað orðum hins Heilaga.

¹⁰Isto ainda seria a minha consolação, e exultaria na dor que não me poupa; porque não tenho negado as palavras do Santo.

¹¹Hver er kraftur minn, að ég skyldi þreyja, og hver verða endalok mín, að ég skyldi vera þolinmóður?

¹¹Qual é a minha força, para que eu espere? Ou qual é o meu fim, para que me porte com paciência?

¹²Er þá kraftur minn kletta kraftur, eða er líkami minn af eiri?

¹²É a minha força a força da pedra? Ou é de bronze a minha carne?

¹³Er ég ekki með öllu hjálparvana og öll frelsun frá mér hrakin?

¹³Na verdade não há em mim socorro nenhum. Não me desamparou todo o auxílio eficaz?

¹⁴Hrelldur maður á heimting á meðaumkun hjá vini sínum, enda þótt hann hætti að óttast hinn Almáttka.

¹⁴Ao que desfalece devia o amigo mostrar compaixão; mesmo ao que abandona o temor do Todo-Poderoso.

¹⁵Bræður mínir brugðust eins og lækur, eins og farvegur lækja, sem flóa yfir,

¹⁵Meus irmãos houveram-se aleivosamente, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam,

¹⁶sem gruggugir eru af ís og snjórinn hverfur ofan í.

¹⁶os quais se turvam com o gelo, e neles se esconde a neve;

¹⁷Jafnskjótt og þeir bakast af sólinni, þorna þeir upp, þegar hitnar, hverfa þeir burt af stað sínum.

¹⁷no tempo do calor vão minguando; e quando o calor vem, desaparecem do seu lugar.

¹⁸Kaupmannalestirnar beygja af leið sinni, halda upp í eyðimörkina og farast.

¹⁸As caravanas se desviam do seu curso; sobem ao deserto, e perecem.

¹⁹Kaupmannalestir frá Tema skyggndust eftir þeim, ferðamannahópar frá Saba reiddu sig á þá.

¹⁹As caravanas de Tema olham; os viandantes de Sabá por eles esperam.

²⁰Þeir urðu sér til skammar fyrir vonina, þeir komu þangað og urðu sneyptir.

²⁰Ficam envergonhados por terem confiado; e, chegando ali, se confundem.

²¹Þannig eruð þér nú orðnir fyrir mér, þér sáuð skelfing og skelfdust.

²¹Agora, pois, tais vos tornastes para mim; vedes a minha calamidade e temeis.

²²Hefi ég sagt: ,,Færið mér eitthvað og borgið af eigum yðar fyrir mig,

²²Acaso disse eu: Dai-me um presente? Ou: Fazei-me uma oferta de vossos bens?

²³frelsið mig úr höndum óvinarins og leysið mig undan valdi kúgarans``?

²³Ou: Livrai-me das mãos do adversário? Ou: Resgatai-me das mãos dos opressores ?

²⁴Fræðið mig, og ég skal þegja, og sýnið mér, í hverju mér hefir á orðið.

²⁴Ensinai-me, e eu me calarei; e fazei-me entender em que errei.

²⁵Hversu áhrifamikil eru einlægninnar orð, en hvað sanna átölur yðar?

²⁵Quão poderosas são as palavras da boa razão! Mas que é o que a vossa argüição reprova?

²⁶Hafið þér í hyggju að ásaka orð? Ummæli örvilnaðs manns hverfa út í vindinn.

²⁶Acaso pretendeis reprovar palavras, embora sejam as razões do desesperado como vento?

²⁷Þér munduð jafnvel hluta um föðurleysingjann og selja vin yðar.

²⁷Até quereis lançar sortes sobre o órfão, e fazer mercadoria do vosso amigo.

²⁸Og nú _ ó að yður mætti þóknast að líta á mig, ég mun vissulega ekki ljúga upp í opið geðið á yður.

²⁸Agora, pois, por favor, olhai para, mim; porque de certo � vossa face não mentirei.

²⁹Snúið við, fremjið eigi ranglæti, já, snúið við, enn þá hefi ég rétt fyrir mér.Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er?

²⁹Mudai de parecer, peço-vos, não haja injustiça; sim, mudai de parecer, que a minha causa é justa.

³⁰Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er?

³⁰Há iniqüidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar discernir coisas perversas?