¹Orðskviðir Salómons Davíðssonar, Ísraels konungs,

¹Provérbios de Salomão, filho de Davi, rei de Israel:

²til þess að menn kynnist visku og aga, læri að skilja skynsamleg orð,

²Para se conhecer a sabedoria e a instrução; para se entenderem as palavras de inteligência;

³til þess að menn fái viturlegan aga, réttlæti, réttvísi og ráðvendni,

³para se instruir em sábio procedimento, em retidão, justiça e eqüidade;

⁴til þess að þeir veiti hinum óreyndu hyggindi, unglingum þekking og aðgætni, _

⁴para se dar aos simples prudência, e aos jovens conhecimento e bom siso.

⁵hinn vitri hlýðir á og eykur lærdóm sinn, og hinn hyggni nemur hollar lífsreglur _

⁵Ouça também, o sábio e cresça em ciência, e o entendido adquira habilidade,

⁶til þess að menn skilji orðskviði og líkingamál, orð spekinganna og gátur þeirra.

⁶para entender provérbios e parábolas, as palavras dos sábios, e seus enigmas.

⁷Ótti Drottins er upphaf þekkingar, visku og aga fyrirlíta afglapar einir.

⁷O temor do Senhor é o princípio do conhecimento; mas os insensatos desprezam a sabedoria e a instrução.

⁸Hlýð þú, son minn, á áminning föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar,

⁸Filho meu, ouve a instrução de teu pai, e não deixes o ensino de tua mãe.

⁹því að þær eru yndislegur sveigur á höfði þér og men um háls þinn.

⁹Porque eles serão uma grinalda de graça para a tua cabeça, e colares para o teu pescoço.

¹⁰Son minn, þegar skálkar ginna þig, þá gegn þeim eigi.

¹⁰Filho meu, se os pecadores te quiserem seduzir, não consintas.

¹¹Þegar þeir segja: ,,Kom með oss! Leggjumst í launsátur til manndrápa, sitjum án saka um saklausan mann,

¹¹Se disserem: Vem conosco; embosquemo-nos para derramar sangue; espreitemos sem razão o inocente;

¹²gleypum þá lifandi eins og Hel _ með húð og hári, eins og þá sem farnir eru til dánarheima.

¹²traguemo-los vivos, como o Seol, e inteiros como os que descem � cova;

¹³Alls konar dýra muni munum vér eignast, fylla hús vor rændum fjármunum.

¹³acharemos toda sorte de bens preciosos; encheremos as nossas casas de despojos;

¹⁴Þú skalt taka jafnan hlut með oss, einn sjóð skulum vér allir hafa`` _

¹⁴lançarás a tua sorte entre nós; teremos todos uma só bolsa;

¹⁵son minn, þá haf ekki samleið við þá, halt fæti þínum frá stigum þeirra.

¹⁵filho meu, não andes no caminho com eles; guarda da sua vereda o teu pé,

¹⁶Því að fætur þeirra eru skjótir til ills og fljótir til að úthella blóði.

¹⁶porque os seus pés correm para o mal, e eles se apressam a derramar sangue.

¹⁷Því að til einskis þenja menn út netið í augsýn allra fleygra fugla,

¹⁷Pois debalde se estende a rede � vista de qualquer ave.

¹⁸og slíkir menn sitja um sitt eigið líf, liggja í launsátri fyrir sjálfum sér.

¹⁸Mas estes se põem em emboscadas contra o seu próprio sangue, e as suas próprias vidas espreitam.

¹⁹Þannig fer öllum þeim, sem fíknir eru í rangfenginn gróða: fíknin verður þeim að fjörlesti.

¹⁹Tais são as veredas de todo aquele que se entrega � cobiça; ela tira a vida dos que a possuem.

²⁰Spekin kallar hátt á strætunum, lætur rödd sína gjalla á torgunum.

²⁰A suprema sabedoria altissonantemente clama nas ruas; nas praças levanta a sua voz.

²¹Hún hrópar á glaummiklum gatnamótum, við borgarhliðin heldur hún tölur sínar:

²¹Do alto dos muros clama; �s entradas das portas e na cidade profere as suas palavras:

²²Hversu lengi ætlið þér, fávísir, að elska fávísi og hinir háðgjörnu að hafa yndi af háði og heimskingjarnir að hata þekkingu?

²²Até quando, ó estúpidos, amareis a estupidez? e até quando se deleitarão no escárnio os escarnecedores, e odiarão os insensatos o conhecimento?

²³Snúist til umvöndunar minnar, sjá, ég læt anda minn streyma yfir yður, kunngjöri yður orð mín.

²³Convertei-vos pela minha repreensão; eis que derramarei sobre vós o meu; espírito e vos farei saber as minhas palavras.

²⁴En af því að þér færðust undan, þá er ég kallaði, og enginn gaf því gaum, þótt ég rétti út höndina,

²⁴Mas, porque clamei, e vós recusastes; porque estendi a minha mão, e nao houve quem desse atenção;

²⁵heldur létuð öll mín ráð sem vind um eyrun þjóta og skeyttuð eigi umvöndun minni,

²⁵antes desprezastes todo o meu conselho, e não fizestes caso da minha repreensão;

²⁶þá mun ég hlæja í ógæfu yðar, draga dár að, þegar skelfingin dynur yfir yður,

²⁶também eu me rirei no dia da vossa calamidade; zombarei, quando sobrevier o vosso terror,

²⁷þegar skelfingin dynur yfir yður eins og þrumuveður og ógæfa yðar nálgast eins og fellibylur, þegar neyð og angist dynja yfir yður.

²⁷quando o terror vos sobrevier como tempestade, e a vossa calamidade passar como redemoinho, e quando vos sobrevierem aperto e angústia.

²⁸Þá munu þeir kalla á mig, en ég mun ekki svara, þeir munu leita mín, en ekki finna mig.

²⁸Então a mim clamarão, mas eu não responderei; diligentemente me buscarão, mas não me acharão.

²⁹Vegna þess að þeir hötuðu þekking og aðhylltust ekki ótta Drottins,

²⁹Porquanto aborreceram o conhecimento, e não preferiram o temor do Senhor;

³⁰skeyttu ekki ráðum mínum og smáðu alla umvöndun mína,

³⁰não quiseram o meu conselho e desprezaram toda a minha repreensão;

³¹þá skulu þeir fá að neyta ávaxtar breytni sinnar og mettast af sínum eigin vélræðum.

³¹portanto comerão do fruto do seu caminho e se fartarão dos seus próprios conselhos.

³²Því að fráhvarf fávísra drepur þá, og uggleysi heimskingjanna tortímir þeim.En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.

³²Porque o desvio dos néscios os matará, e a prosperidade dos loucos os destruirá.

³³En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.

³³Mas o que me der ouvidos habitará em segurança, e estará tranqüilo, sem receio do mal.