1Sá sem elskar aga, elskar þekking, en sá sem hatar umvöndun, er heimskur.
1O que ama a correção ama o conhecimento; mas o que aborrece a repreensão é insensato.
2Hinn góði hlýtur velþóknun af Drottni, en hrekkvísan mann fyrirdæmir hann.
2O homem de bem alcançará o favor do Senhor; mas ao homem de perversos desígnios ele condenará.
3Enginn maður nær fótfestu með óguðleika, en rót hinna réttlátu mun eigi bifast.
3O homem não se estabelece pela impiedade; a raiz dos justos, porém, nunca será, removida.
4Væn kona er kóróna manns síns, en vond kona er sem rotnun í beinum hans.
4A mulher virtuosa é a coroa do seu marido; porém a que procede vergonhosamente é como apodrecimento nos seus ossos.
5Hugsanir réttlátra stefna að rétti, en ráðagjörðir óguðlegra að svikum.
5Os pensamentos do justo são retos; mas os conselhos do ímpio são falsos.
6Orð óguðlegra brugga banaráð, en munnur hreinskilinna frelsar þá.
6As palavras dos ímpios são emboscadas para derramarem sangue; a boca dos retos, porém, os livrará.
7Óguðlegir kollsteypast og eru eigi framar til, en hús réttlátra stendur.
7Transtornados serão os ímpios, e não serão mais; porém a casa dos justos permanecerá.
8Manninum verður hrósað eftir vitsmunum hans, en sá sem er rangsnúinn í hjarta, verður fyrirlitinn.
8Segundo o seu entendimento é louvado o homem; mas o perverso decoração é desprezado.
9Betra er að láta lítið yfir sér og hafa þjón en að berast mikið á og hafa ekki ofan í sig.
9Melhor é o que é estimado em pouco e tem servo, do que quem se honra a si mesmo e tem falta de pão.
10Hinn réttláti er nærgætinn um þörf skepna sinna, en hjarta óguðlegra er hart.
10O justo olha pela vida dos seus animais; porém as entranhas dos ímpios são crueis.
11Sá sem yrkir land sitt, mettast af brauði, en sá sem sækist eftir hégómlegum hlutum, er óvitur.
11O que lavra a sua terra se fartará de pão; mas o que segue os ociosos é falto de entendimento.
12Hinn óguðlegi ágirnist feng hinna vondu, en rót réttlátra er varanleg.
12Deseja o ímpio o despojo dos maus; porém a raiz dos justos produz o seu próprio fruto.
13Yfirsjón varanna er ill snara, en hinn réttláti bjargast úr nauðum.
13Pela transgressão dos lábios se enlaça o mau; mas o justo escapa da angústia.
14Af ávexti munnsins mettast maðurinn gæðum, og það sem hendur hans hafa öðrum gjört, kemur aftur yfir hann.
14Do fruto das suas palavras o homem se farta de bem; e das obras das suas mãos se lhe retribui.
15Afglapanum finnst sinn vegur réttur, en vitur maður hlýðir á ráð.
15O caminho do insensato é reto aos seus olhos; mas o que dá ouvidos ao conselho é sábio.
16Gremja afglapans kemur þegar í ljós, en kænn maður dylur smán sína.
16A ira do insensato logo se revela; mas o prudente encobre a afronta.
17Sá sem segir sannleikann hispurslaust, mælir fram það sem rétt er, en falsvotturinn svik.
17Quem fala a verdade manifesta a justiça; porém a testemunha falsa produz a fraude.
18Þvaður sumra manna er sem spjótsstungur, en tunga hinna vitru græðir.
18Há palrador cujas palavras ferem como espada; porém a língua dos sábios traz saúde.
19Sannmálar varir munu ávallt standast, en lygin tunga aðeins stutta stund.
19O lábio veraz permanece para sempre; mas a língua mentirosa dura só um momento.
20Yfir svikum búa þeir, er illt brugga, en gleði valda þeir, er ráða til friðar.
20Engano há no coração dos que maquinam o mal; mas há gozo para os que aconselham a paz.
21Réttlátum manni ber aldrei böl að hendi, en óhamingja hleðst á óguðlega.
21Nenhuma desgraça sobrevém ao justo; mas os ímpios ficam cheios de males.
22Lygavarir eru Drottni andstyggð, en þeir sem sannleik iðka, eru yndi hans.
22Os lábios mentirosos são abomináveis ao Senhor; mas os que praticam a verdade são o seu deleite.
23Kænn maður fer dult með þekking sína, en hjarta heimskingjanna fer hátt með flónsku sína.
23O homem prudente encobre o conhecimento; mas o coração dos tolos proclama a estultícia.
24Hönd hinna iðnu mun drottna, en hangandi höndin verður vinnuskyld.
24A mão dos diligentes dominará; mas o indolente será tributário servil.
25Hugsýki beygir manninn, en vingjarnlegt orð gleður hann.
25A ansiedade no coração do homem o abate; mas uma boa palavra o alegra.
26Hinum réttláta vegnar betur en öðrum, en vegur óguðlegra leiðir þá í villu.
26O justo é um guia para o seu próximo; mas o caminho dos ímpios os faz errar.
27Letinginn nær ekki villibráðinni, en iðnin er manninum dýrmætur auður.Á vegi réttlætisins er líf, en glæpaleiðin liggur út í dauðann.
27O preguiçoso não apanha a sua caça; mas o bem precioso do homem é para o diligente.
28Á vegi réttlætisins er líf, en glæpaleiðin liggur út í dauðann.
28Na vereda da justiça está a vida; e no seu caminho não há morte.