Icelandic

Portuguese: Almeida Atualizada

Proverbs

14

1Viska kvennanna reisir húsið, en fíflskan rífur það niður með höndum sínum.
1Toda mulher sábia edifica a sua casa; a insensata, porém, derruba-a com as suas mãos.
2Sá sem framgengur í hreinskilni sinni, óttast Drottin, en sá sem fer krókaleiðir, fyrirlítur hann.
2Quem anda na sua retidão teme ao Senhor; mas aquele que é perverso nos seus caminhos despreza-o.
3Í munni afglapans er vöndur á hroka hans, en varir hinna vitru varðveita þá.
3Na boca do tolo está a vara da soberba, mas os lábios do sábio preservá-lo-ão.
4Þar sem engin naut eru, þar er jatan tóm, en fyrir kraft uxans fæst mikill ágóði.
4Onde não há bois, a manjedoura está vazia; mas pela força do boi há abundância de colheitas.
5Sannorður vottur lýgur ekki, en falsvottur fer með lygar.
5A testemunha verdadeira não mentirá; a testemunha falsa, porém, se desboca em mentiras.
6Spottarinn leitar visku, en finnur ekki, en hyggnum manni er þekkingin auðfengin.
6O escarnecedor busca sabedoria, e não a encontra; mas para o prudente o conhecimento é fácil.
7Gakk þú burt frá heimskum manni, og þú hefir ekki kynnst þekkingar-vörum.
7Vai-te da presença do homem insensato, pois nele não acharás palavras de ciência.
8Viska hins kæna er í því fólgin, að hann skilur veg sinn, en fíflska heimskingjanna er svik.
8A sabedoria do prudente é entender o seu caminho; porém a estultícia dos tolos é enganar.
9Afglaparnir gjöra gys að sektarfórnum, en meðal hreinskilinna er velþóknun.
9A culpa zomba dos insensatos; mas os retos têm o favor de Deus.
10Hjartað eitt þekkir kvöl sína, og jafnvel í gleði þess getur enginn annar blandað sér.
10O coração conhece a sua própria amargura; e o estranho não participa da sua alegria.
11Hús óguðlegra mun eyðileggjast, en tjald hreinskilinna mun blómgast.
11A casa dos ímpios se desfará; porém a tenda dos retos florescerá.
12Margur vegurinn virðist greiðfær, en endar þó á helslóðum.
12Há um caminho que ao homem parece direito, mas o fim dele conduz � morte.
13Jafnvel þótt hlegið sé, kennir hjartað til, og endir gleðinnar er tregi.
13Até no riso terá dor o coração; e o fim da alegria é tristeza.
14Rangsnúið hjarta mettast af vegum sínum svo og góður maður af verkum sínum.
14Dos seus próprios caminhos se fartará o infiel de coração, como também o homem bom se contentará dos seus.
15Einfaldur maður trúir öllu, en kænn maður athugar fótmál sín.
15O simples dá crédito a tudo; mas o prudente atenta para os seus passos.
16Vitur maður óttast hið illa og forðast það, en heimskinginn er framhleypinn og ugglaus.
16O sábio teme e desvia-se do mal, mas o tolo é arrogante e dá-se por seguro.
17Uppstökkur maður fremur fíflsku, en hrekkvís maður verður hataður.
17Quem facilmente se ira fará doidices; mas o homem discreto é paciente;
18Einfeldningarnir erfa fíflsku, en vitrir menn krýnast þekkingu.
18Os simples herdam a estultícia; mas os prudentes se coroam de conhecimento.
19Hinir vondu verða að lúta hinum góðu, og hinir óguðlegu að standa við dyr réttlátra.
19Os maus inclinam-se perante os bons; e os ímpios diante das portas dos justos.
20Fátæklingurinn verður hvimleiður jafnvel vini sínum, en ríkismanninn elska margir.
20O pobre é odiado até pelo seu vizinho; mas os amigos dos ricos são muitos.
21Sá sem fyrirlítur vin sinn, drýgir synd, en sæll er sá, sem miskunnar sig yfir hina voluðu.
21O que despreza ao seu vizinho peca; mas feliz é aquele que se compadece dos pobres.
22Vissulega villast þeir, er ástunda illt, en ást og trúfesti ávinna þeir sér, er gott stunda.
22Porventura não erram os que maquinam o mal? mas há beneficência e fidelidade para os que planejam o bem.
23Af öllu striti fæst ágóði, en munnfleiprið eitt leiðir aðeins til skorts.
23Em todo trabalho há proveito; meras palavras, porém, só encaminham para a penúria.
24Vitrum mönnum er auður þeirra kóróna, en fíflska heimskingjanna er og verður fíflska.
24A coroa dos sábios é a sua riqueza; porém a estultícia dos tolos não passa de estultícia.
25Sannorður vottur frelsar líf, en sá sem fer með lygar, er svikari.
25A testemunha verdadeira livra as almas; mas o que fala mentiras é traidor.
26Í ótta Drottins er öruggt traust, og synir slíks manns munu athvarf eiga.
26No temor do Senhor há firme confiança; e os seus filhos terão um lugar de refúgio.
27Ótti Drottins er lífslind til þess að forðast snörur dauðans.
27O temor do Senhor é uma fonte de vida, para o homem se desviar dos laços da morte.
28Fólksmergðin er prýði konungsins, en mannaskorturinn steypir höfðingjanum.
28Na multidão do povo está a glória do rei; mas na falta de povo está a ruína do príncipe.
29Sá sem er seinn til reiði, er ríkur að skynsemd, en hinn bráðlyndi sýnir mikla fíflsku.
29Quem é tardio em irar-se é grande em entendimento; mas o que é de ânimo precipitado exalta a loucura.
30Rósamt hjarta er líf líkamans, en ástríða er eitur í beinum.
30O coração tranqüilo é a vida da carne; a inveja, porém, é a podridão dos ossos.
31Sá sem kúgar snauðan mann, óvirðir þann er skóp hann, en sá heiðrar hann, er miskunnar sig yfir fátækan.
31O que oprime ao pobre insulta ao seu Criador; mas honra-o aquele que se compadece do necessitado.
32Hinn óguðlegi fellur á illsku sinni, en hinum réttláta er ráðvendnin athvarf.
32O ímpio é derrubado pela sua malícia; mas o justo até na sua morte acha refúgio.
33Í hjarta hyggins manns heldur viskan kyrru fyrir, en á meðal heimskingja gerir hún vart við sig.
33No coração do prudente repousa a sabedoria; mas no coração dos tolos não é conhecida.
34Réttlætið hefur upp lýðinn, en syndin er þjóðanna skömm.Vitur þjónn hlýtur hylli konungsins, en sá hefir reiði hans, sem skammarlega breytir.
34A justiça exalta as nações; mas o pecado é o opróbrio dos povos.
35Vitur þjónn hlýtur hylli konungsins, en sá hefir reiði hans, sem skammarlega breytir.
35O favor do rei é concedido ao servo que procede sabiamente; mas sobre o que procede indignamente cairá o seu furor.