1Mjúklegt andsvar stöðvar bræði, en meiðandi orð vekur reiði.
1A resposta branda desvia o furor, mas a palavra dura suscita a ira.
2Af tungu hinna vitru drýpur þekking, en munnur heimskingjanna eys úr sér vitleysu.
2A língua dos sábios destila o conhecimento; porém a boca dos tolos derrama a estultícia.
3Augu Drottins eru alls staðar, vakandi yfir vondum og góðum.
3Os olhos do Senhor estão em todo lugar, vigiando os maus e os bons.
4Hógværð tungunnar er lífstré, en fals hennar veldur hugarkvöl.
4Uma língua suave é árvore de vida; mas a língua perversa quebranta o espírito.
5Afglapinn smáir aga föður síns, en sá sem tekur umvöndun, verður hygginn.
5O insensato despreza a correção e seu pai; mas o que atende � admoestação prudentemente se haverá.
6Í húsi hins réttláta er mikill auður, en glundroði er í gróðafé hins óguðlega.
6Na casa do justo há um grande tesouro; mas nos lucros do ímpio há perturbação.
7Varir hinna vitru dreifa út þekkingu, en hjarta heimskingjanna er rangsnúið.
7Os lábios dos sábios difundem conhecimento; mas não o faz o coração dos tolos.
8Fórn óguðlegra er Drottni andstyggð, en bæn hreinskilinna er honum þóknanleg.
8O sacrifício dos ímpios é abominável ao Senhor; mas a oração dos retos lhe é agradável.
9Vegur hins óguðlega er Drottni andstyggilegur, en þann sem stundar réttlæti, elskar hann.
9O caminho do ímpio é abominável ao Senhor; mas ele ama ao que segue a justiça.
10Slæm hirting bíður þess, sem yfirgefur rétta leið, sá sem hatar umvöndun, hlýtur að deyja.
10Há disciplina severa para o que abandona a vereda; e o que aborrece a repreensão morrerá.
11Dánarheimur og undirdjúpin eru opin fyrir Drottni, hversu miklu fremur hjörtu mannanna barna!
11O Seol e o Abadom estão abertos perante o Senhor; quanto mais o coração dos filhos dos homens!
12Spottaranum er ekki vel við, að vandað sé um við hann, til viturra manna fer hann ekki.
12O escarnecedor não gosta daquele que o repreende; não irá ter com os sábios.
13Glatt hjarta gjörir andlitið hýrlegt, en sé hryggð í hjarta, er hugurinn dapur.
13O coração alegre aformoseia o rosto; mas pela dor do coração o espírito se abate.
14Hjarta hins vitra leitar að þekking, en munnur heimskingjanna gæðir sér á fíflsku.
14O coração do inteligente busca o conhecimento; mas a boca dos tolos se apascenta de estultícia.
15Hinn volaði sér aldrei glaðan dag, en sá sem vel liggur á, er sífellt í veislu.
15Todos os dias do aflito são maus; mas o coração contente tem um banquete contínuo.
16Betra er lítið í ótta Drottins en mikill fjársjóður með áhyggjum.
16Melhor é o pouco com o temor do Senhor, do que um grande tesouro, e com ele a inquietação.
17Betri er einn skammtur kálmetis með kærleika en alinn uxi með hatri.
17Melhor é um prato de hortaliça, onde há amor, do que o boi gordo, e com ele o ódio.
18Bráðlyndur maður vekur deilur, en sá sem seinn er til reiði, stillir þrætu.
18O homem iracundo suscita contendas; mas o longânimo apazigua a luta.
19Vegur letingjans er eins og þyrnigerði, en gata hreinskilinna er brautarvegur.
19O caminho do preguiçoso é como a sebe de espinhos; porém a vereda dos justos é uma estrada real.
20Vitur sonur gleður föður sinn, en heimskur maður fyrirlítur móður sína.
20O filho sábio alegra a seu pai; mas o homem insensato despreza a sua mãe.
21Óvitrum manni er fíflskan gleði, en skynsamur maður gengur beint áfram.
21A estultícia é alegria para o insensato; mas o homem de entendimento anda retamente.
22Áformin verða að engu, þar sem engin er ráðagerðin, en ef margir leggja á ráðin, fá þau framgang.
22Onde não há conselho, frustram-se os projetos; mas com a multidão de conselheiros se estabelecem.
23Gleði hlýtur maðurinn af svari munns síns, og hversu fagurt er orð í tíma talað!
23O homem alegra-se em dar uma resposta adequada; e a palavra a seu tempo quão boa é!
24Lífsins vegur liggur upp á við fyrir hinn hyggna, til þess að hann lendi ekki niður í Helju.
24Para o sábio o caminho da vida é para cima, a fim de que ele se desvie do Seol que é em baixo.
25Drottinn rífur niður hús dramblátra, en setur föst landamerki ekkjunnar.
25O Senhor desarraiga a casa dos soberbos, mas estabelece a herança da viúva.
26Ill áform eru Drottni andstyggð, en hrein eru vingjarnleg orð.
26Os desígnios dos maus são abominação para o Senhor; mas as palavras dos limpos lhe são aprazíveis.
27Sá kemur ólagi á heimilishag sinn, sem fíkinn er í rangfenginn gróða, en sá sem hatar mútugjafir, mun lifa.
27O que se dá � cobiça perturba a sua própria casa; mas o que aborrece a peita viverá.
28Hjarta hins réttláta íhugar, hverju svara skuli, en munnur óguðlegra eys úr sér illsku.
28O coração do justo medita no que há de responder; mas a boca dos ímpios derrama coisas más.
29Drottinn er fjarlægur óguðlegum, en bæn réttlátra heyrir hann.
29Longe está o Senhor dos ímpios, mas ouve a oração dos justos.
30Vingjarnlegt augnaráð gleður hjartað, góðar fréttir feita beinin.
30A luz dos olhos alegra o coração, e boas-novas engordam os ossos.
31Eyra sem hlýðir á holla umvöndun, mun búa meðal hinna vitru.
31O ouvido que escuta a advertência da vida terá a sua morada entre os sábios.
32Sá sem aga hafnar, fyrirlítur sjálfan sig, en sá sem hlýðir á umvöndun, aflar sér hygginda.Ótti Drottins er ögun til visku, og auðmýkt er undanfari virðingar.
32Quem rejeita a correção menospreza a sua alma; mas aquele que escuta a advertência adquire entendimento.
33Ótti Drottins er ögun til visku, og auðmýkt er undanfari virðingar.
33O temor do Senhor é a instrução da sabedoria; e adiante da honra vai a humildade.