¹Sérlyndur maður fer að sínum munum, hann illskast við öllu, sem hyggilegt er.

¹Aquele que vive isolado busca seu próprio desejo; insurge-se contra a verdadeira sabedoria.

²Heimskinginn hefir engar mætur á hyggindum, heldur á því að gjöra kunnar hugsanir sínar.

²O tolo não toma prazer no entendimento, mas tão somente em revelar a sua opinião.

³Þar sem hinn óguðlegi kemur, þar kemur og fyrirlitning, og með smáninni kemur skömm.

³Quando vem o ímpio, vem também o desprezo; e com a desonra vem o opróbrio.

⁴Djúp vötn eru orð af manns munni, lind viskunnar er sem rennandi lækur.

⁴Aguas profundas são as palavras da boca do homem; e a fonte da sabedoria é um ribeiro que corre.

⁵Það er ekki rétt að draga taum hins óguðlega, að halla rétti hins saklausa í dómi.

⁵Não é bom ter respeito � pessoa do impio, nem privar o justo do seu direito.

⁶Varir heimskingjans valda deilum, og munnur hans kallar á högg.

⁶Os lábios do tolo entram em contendas, e a sua boca clama por açoites.

⁷Munnur heimskingjans verður honum að tjóni, og varir hans eru snara fyrir líf hans.

⁷A boca do tolo é a sua própria destruição, e os seus lábios um laço para a sua alma.

⁸Orð rógberans eru eins og sælgæti, og þau læsa sig inn í innstu fylgsni hjartans.

⁸As palavras do difamador são como bocados doces, que penetram até o íntimo das entranhas.

⁹Sá sem tómlátur er í verki sínu, er skilgetinn bróðir eyðsluseggsins.

⁹Aquele que é remisso na sua obra é irmão do que é destruidor.

¹⁰Nafn Drottins er sterkur turn, þangað hleypur hinn réttláti og er þar óhultur.

¹⁰Torre forte é o nome do Senhor; para ela corre o justo, e está seguro.

¹¹Auður ríks manns er honum öflugt vígi og ókleifur múrveggur í sjálfs hans ímyndun.

¹¹Os bens do rico são a sua cidade forte, e como um muro alto na sua imaginação.

¹²Ofmetnaður hjartans er undanfari falls, en auðmýkt er undanfari virðingar.

¹²Antes da ruína eleva-se o coração do homem; e adiante da honra vai a humildade.

¹³Svari einhver áður en hann heyrir, þá er honum það flónska og skömm.

¹³Responder antes de ouvir, é estultícia e vergonha.

¹⁴Hugrekki mannsins heldur honum uppi í sjúkdómi hans, en dapurt geð, hver fær borið það?

¹⁴O espírito do homem o sustentará na sua enfermidade; mas ao espírito abatido quem o levantará?

¹⁵Hjarta hins hyggna aflar sér þekkingar, og eyra hinna vitru leitar þekkingar.

¹⁵O coração do entendido adquire conhecimento; e o ouvido dos sábios busca conhecimento;

¹⁶Gjöf sem maður gefur, rýmir til fyrir honum og leiðir hann fram fyrir stórmenni.

¹⁶O presente do homem alarga-lhe o caminho, e leva-o � presença dos grandes.

¹⁷Hinn fyrri sýnist hafa á réttu að standa í þrætumáli sínu, en síðan kemur mótpartur hans og rannsakar röksemdir hans.

¹⁷O que primeiro começa o seu pleito parece justo; até que vem o outro e o examina.

¹⁸Hlutkestið gjörir enda á deilum og sker úr milli sterkra.

¹⁸A sorte faz cessar os pleitos, e decide entre os poderosos.

¹⁹Erfiðara er að ávinna svikinn bróður en að vinna rammbyggða borg, og deilur slíkra manna eru sem slagbrandar fyrir hallardyrum.

¹⁹um irmão ajudado pelo irmão é como uma cidade fortificada; é forte como os ferrolhos dum castelo.

²⁰Kviður mannsins mettast af ávexti munns hans, af gróðri varanna mettast hann.

²⁰O homem se fartará do fruto da sua boca; dos renovos dos seus lábios se fartará.

²¹Dauði og líf eru á tungunnar valdi, og sá sem hefir taum á henni, mun eta ávöxt hennar.

²¹A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do seu fruto.

²²Sá sem eignast konu, eignast gersemi, og hlýtur náðargjöf af Drottni.

²²Quem encontra uma esposa acha uma coisa boa; e alcança o favor do Senhor.

²³Hinn fátæki mælir bljúgum bænarorðum, en hinn ríki svarar með hörku.Að vera allra vinur er til tjóns, en til er ástvinur, sem er tryggari en bróðir.

²³O pobre fala com rogos; mas o rico responde com durezas.

²⁴Að vera allra vinur er til tjóns, en til er ástvinur, sem er tryggari en bróðir.

²⁴O homem que tem muitos amigos, tem-nos para a sua ruína; mas há um amigo que é mais chegado do que um irmão.