¹Vertu ekki hróðugur af morgundeginum, því að þú veist ekki, hvað dagurinn ber í skauti sínu.

¹Não te glories do dia de amanhã; porque não sabes o que produzirá o dia.

²Lát aðra hrósa þér og ekki þinn eigin munn, óviðkomandi menn, en ekki þínar eigin varir.

²Seja outro o que te louve, e não a tua boca; o estranho, e não os teus lábios.

³Steinar eru þungir, og sandurinn sígur í, en gremja afglapans er þyngri en hvort tveggja.

³Pesada é a pedra, e a areia também; mas a ira do insensato é mais pesada do que elas ambas.

⁴Heiftin er grimm, og reiðin er svæsin, en hver fær staðist öfundina?

⁴Cruel é o furor, e impetuosa é a ira; mas quem pode resistir � inveja?

⁵Betri er opinber ofanígjöf en elska sem leynt er.

⁵Melhor é a repreensão aberta do que o amor encoberto.

⁶Vel meint eru vinar sárin, en viðbjóðslegir kossar hatursmannsins.

⁶Fiéis são as feridas dum amigo; mas os beijos dum inimigo são enganosos.

⁷Saddur maður treður hunangsseim undir fótum, en hungruðum manni þykir allt beiskt sætt.

⁷O que está farto despreza o favo de mel; mas para o faminto todo amargo é doce.

⁸Eins og fugl, sem floginn er burt úr hreiðri sínu, svo er maður, sem flúinn er burt af heimili sínu.

⁸Qual a ave que vagueia longe do seu ninho, tal é o homem que anda vagueando longe do seu lugar.

⁹Ilmolía og reykelsi gleðja hjartað, en indælli er vinur en ilmandi viður.

⁹O óleo e o perfume alegram o coração; assim é o doce conselho do homem para o seu amigo.

¹⁰Yfirgef eigi vin þinn né vin föður þíns og gakk eigi í hús bróður þíns á óheilladegi þínum. Betri er nábúi í nánd en bróðir í fjarlægð.

¹⁰Não abandones o teu amigo, nem o amigo de teu pai; nem entres na casa de teu irmão no dia de tua adversidade. Mais vale um vizinho que está perto do que um irmão que está longe.

¹¹Vertu vitur, sonur minn, og gleð hjarta mitt, svo að ég geti svarað þeim orði, sem smána mig.

¹¹Sê sábio, filho meu, e alegra o meu coração, para que eu tenha o que responder �quele que me vituperar.

¹²Vitur maður sér ógæfuna og felur sig, en einfeldningarnir halda áfram og fá að kenna á því.

¹²O prudente vê o mal e se esconde; mas os insensatos passam adiante e sofrem a pena.

¹³Tak þú skikkjuna af þeim manni, sem hefir gengið í ábyrgð fyrir ókunnugan, tak veð af þeim manni, sem hefir gengið í ábyrgð fyrir útlending.

¹³Tira a roupa �quele que fica por fiador do estranho, e toma penhor daquele que se obriga por uma estrangeira.

¹⁴Hver sem blessar náunga sinn snemma morguns með hárri raustu, það skal metið við hann sem formæling.

¹⁴O que bendiz ao seu amigo em alta voz, levantando-se de madrugada, isso lhe será contado como maldição.

¹⁵Sífelldur þakleki í rigningatíð og þrasgjörn kona _ er hvað öðru líkt.

¹⁵A goteira contínua num dia chuvoso e a mulher rixosa são semelhantes;

¹⁶Sá er hana stöðvaði, gæti stöðvað vindinn og haldið olíu í hægri hendi sinni.

¹⁶retê-la é reter o vento, ou segurar o óleo com a destra.

¹⁷Járn brýnir járn, og maður brýnir mann.

¹⁷Afia-se o ferro com o ferro; assim o homem afia o rosto do seu amigo.

¹⁸Sá sem gætir fíkjutrés, mun eta ávöxt þess, og sá sem þjónar húsbónda sínum með virktum, mun heiður hljóta.

¹⁸O que cuida da figueira comerá do fruto dela; e o que vela pelo seu senhor será honrado.

¹⁹Eins og andlit horfir við andliti í vatni, svo er hjarta eins manns gagnvart öðrum.

¹⁹Como na água o rosto corresponde ao rosto, assim o coração do homem ao homem.

²⁰Dánarheimar og undirdjúpin eru óseðjandi, svo eru og augu mannsins óseðjandi.

²⁰O Seol e o Abadom nunca se fartam, e os olhos do homem nunca se satisfazem.

²¹Deiglan er fyrir silfrið og bræðsluofninn fyrir gullið, og maðurinn er dæmdur eftir orðstír hans.

²¹O crisol é para a prata, e o forno para o ouro, e o homem é provado pelos louvores que recebe.

²²Þótt þú steyttir afglapann í mortéli með stauti innan um grjón, þá mundi fíflska hans ekki við hann skilja.

²²Ainda que pisasses o insensato no gral entre grãos pilados, contudo não se apartaria dele a sua estultícia.

²³Haf nákvæmar gætur á útliti sauða þinna og veit hjörðunum athygli þína.

²³Procura conhecer o estado das tuas ovelhas; cuida bem dos teus rebanhos;

²⁴Því að auður varir ekki eilíflega, né heldur kóróna frá kyni til kyns.

²⁴porque as riquezas não duram para sempre; e duraria a coroa de geração em geração?

²⁵Sé heyið komið undan og grængresi komið í ljós, og hafi jurtir fjallanna verið hirtar,

²⁵Quando o feno é removido, e aparece a erva verde, e recolhem-se as ervas dos montes,

²⁶þá átt þú lömb þér til klæðnaðar og geithafra til þess að kaupa fyrir akurog nóga geitamjólk þér til fæðslu, til fæðslu heimili þínu, og til viðurlífis þernum þínum.

²⁶os cordeiros te proverão de vestes, e os bodes, do preço do campo.

²⁷og nóga geitamjólk þér til fæðslu, til fæðslu heimili þínu, og til viðurlífis þernum þínum.

²⁷E haverá bastante leite de cabras para o teu sustento, para o sustento da tua casa e das tuas criadas.