¹Sá sem oftlega hefir ávítaður verið, en þverskallast þó, mun skyndilega knosaður verða, og engin lækning fást.

¹Aquele que, sendo muitas vezes repreendido, endurece a cerviz, será quebrantado de repente sem que haja cura.

²Þegar réttlátum fjölgar, gleðst þjóðin, en þegar óguðlegir drottna, andvarpar þjóðin.

²Quando os justos governam, alegra-se o povo; mas quando o ímpio domina, o povo geme.

³Sá sem elskar visku, gleður föður sinn, en sá sem leggur lag sitt við skækjur, glatar eigum sínum.

³O que ama a sabedoria alegra a seu pai; mas o companheiro de prostitutas desperdiça a sua riqueza.

⁴Konungurinn eflir landið með rétti, en sá sem þiggur mútur, eyðir það.

⁴O rei pela justiça estabelece a terra; mas o que exige presentes a transtorna.

⁵Sá maður, sem smjaðrar fyrir náunga sínum, hann leggur net fyrir fætur hans.

⁵O homem que lisonjeia a seu próximo arma-lhe uma rede aos passos.

⁶Í misgjörð vonds manns er fólgin snara, en réttlátur maður fagnar og gleðst.

⁶Na transgressão do homem mau há laço; mas o justo canta e se regozija.

⁷Réttlátur maður kynnir sér málefni hinna lítilmótlegu, en óguðlegur maður hirðir ekkert um að kynna sér það.

⁷O justo toma conhecimento da causa dos pobres; mas o ímpio não tem entendimento para a conhecer.

⁸Spottarar æsa upp borgina, en vitrir menn lægja reiðina.

⁸Os escarnecedores abrasam a cidade; mas os sábios desviam a ira.

⁹Þegar vitur maður á í þrætumáli við afglapa, þá reiðist hann og hlær, en hvíld fæst engin.

⁹O sábio que pleiteia com o insensato, quer este se agaste quer se ria, não terá descanso.

¹⁰Blóðvargarnir hata hinn ráðvanda, en réttvísir menn láta sér annt um líf hans.

¹⁰Os homens sanguinários odeiam o íntegro; mas os retos procuram o seu bem.

¹¹Heimskinginn úthellir allri reiði sinni, en vitur maður sefar hana að lokum.

¹¹O tolo derrama toda a sua ira; mas o sábio a reprime e aplaca.

¹²Þegar drottnarinn hlýðir á lygaorð, verða allir þjónar hans bófar.

¹²O governador que dá atenção �s palavras mentirosas achará que todos os seus servos são ímpios.

¹³Fátæklingurinn og kúgarinn mætast, Drottinn ljær ljós augum beggja.

¹³O pobre e o opressor se encontram; o Senhor alumia os olhos de ambos.

¹⁴Sá konungur, sem dæmir hina lítilmótlegu með réttvísi, hásæti hans mun stöðugt standa að eilífu.

¹⁴Se o rei julgar os pobres com eqüidade, o seu trono será estabelecido para sempre.

¹⁵Vöndur og umvöndun veita speki, en agalaus sveinn gjörir móður sinni skömm.

¹⁵A vara e a repreensão dão sabedoria; mas a criança entregue a si mesma envergonha a sua mãe.

¹⁶Þegar óguðlegum fjölgar, fjölgar og misgjörðum, en réttlátir munu horfa á fall þeirra.

¹⁶Quando os ímpios se multiplicam, multiplicam-se as transgressões; mas os justos verão a queda deles.

¹⁷Aga þú son þinn, þá mun hann láta þig hafa ró og veita unað sálu þinni.

¹⁷Corrige a teu filho, e ele te dará descanso; sim, deleitará o teu coração.

¹⁸Þar sem engar vitranir eru, kemst fólkið á glapstigu, en sá sem varðveitir lögmálið, er sæll.

¹⁸Onde não há profecia, o povo se corrompe; mas o que guarda a lei esse é bem-aventurado.

¹⁹Þræll verður eigi agaður með orðum, því að hann skilur þau að vísu, en fer ekki eftir þeim.

¹⁹O servo não se emendará com palavras; porque, ainda que entenda, não atenderá.

²⁰Sjáir þú mann, sem er fljótfær í orðum, þá er meiri von um heimskingja en hann.

²⁰Vês um homem precipitado nas suas palavras? Maior esperança há para o tolo do que para ele.

²¹Dekri maður við þræl sinn frá barnæsku, vill hann að lokum verða ungherra.

²¹Aquele que cria delicadamente o seu servo desde a meninice, no fim tê-lo-á por herdeiro.

²²Reiðigjarn maður vekur deilur, og bráðlyndur maður drýgir marga synd.

²²O homem iracundo levanta contendas, e o furioso multiplica as transgressões.

²³Hroki mannsins lægir hann, en hinn lítilláti mun virðing hljóta.

²³A soberba do homem o abaterá; mas o humilde de espírito obterá honra.

²⁴Þjófsnauturinn hatar líf sitt, hann hlýðir á bölvunina, en segir þó ekki frá.

²⁴O que é sócio do ladrão odeia a sua própria alma; sendo ajuramentado, nada denuncia.

²⁵Ótti við menn leiðir í snöru, en þeim er borgið, sem treystir Drottni.

²⁵O receio do homem lhe arma laços; mas o que confia no Senhor está seguro.

²⁶Margir leita hylli drottnarans, en réttur mannsins kemur frá Drottni.Andstyggð réttlátra er sá, sem ranglæti fremur, og andstyggð óguðlegra sá, sem ráðvandlega breytir.

²⁶Muitos buscam o favor do príncipe; mas é do Senhor que o homem recebe a justiça.

²⁷Andstyggð réttlátra er sá, sem ranglæti fremur, og andstyggð óguðlegra sá, sem ráðvandlega breytir.

²⁷O ímpio é abominação para os justos; e o que é reto no seu caminho é abominação para o ímpio.