¹Heyr, spekin kallar og hyggnin lætur raust sína gjalla.

¹Não clama porventura a sabedoria, e não faz o entendimento soar a sua voz?

²Uppi á hæðunum við veginn, þar sem göturnar kvíslast _ stendur hún.

²No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas ela se coloca.

³Við hliðin, þar sem gengið er út úr borginni, þar sem gengið er inn um dyrnar, kallar hún hátt:

³Junto �s portas, � entrada da cidade, e � entrada das portas está clamando:

⁴Til yðar, menn, tala ég, og raust mín hljómar til mannanna barna.

⁴A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.

⁵Þér óreyndu, lærið hyggindi, og þér heimskingjar, lærið skynsemi.

⁵Aprendei, ó simples, a prudência; entendei, ó loucos, a sabedoria.

⁶Hlýðið á, því að ég tala það sem göfuglegt er, og varir mínar tjá það sem rétt er.

⁶Ouvi vós, porque profiro coisas excelentes; os meus lábios se abrem para a eqüidade.

⁷Því að sannleika mælir gómur minn og guðleysi er viðbjóður vörum mínum.

⁷Porque a minha boca profere a verdade, os meus lábios abominam a impiedade.

⁸Einlæg eru öll orð munns míns, í þeim er ekkert fals né fláræði.

⁸Justas são todas as palavras da minha boca; não há nelas nenhuma coisa tortuosa nem perversa.

⁹Öll eru þau einföld þeim sem skilning hefir, og blátt áfram fyrir þann sem hlotið hefir þekkingu.

⁹Todas elas são retas para o que bem as entende, e justas para os que acham o conhecimento.

¹⁰Takið á móti ögun minni fremur en á móti silfri og fræðslu fremur en úrvals gulli.

¹⁰Aceitai antes a minha correção, e não a prata; e o conhecimento, antes do que o ouro escolhido.

¹¹Því að viska er betri en perlur, og engir dýrgripir jafnast á við hana.

¹¹Porque melhor é a sabedoria do que as jóias; e de tudo o que se deseja nada se pode comparar com ela.

¹²Ég, spekin, er handgengin hyggindunum og ræð yfir ráðdeildarsamri þekking.

¹²Eu, a sabedoria, habito com a prudência, e possuo o conhecimento e a discrição.

¹³Að óttast Drottin er að hata hið illa, drambsemi og ofdramb og illa breytni og fláráðan munn _ það hata ég.

¹³O temor do Senhor é odiar o mal; a soberba, e a arrogância, e o mau caminho, e a boca perversa, eu os odeio.

¹⁴Mín er ráðspekin og framkvæmdarsemin, ég er hyggnin, minn er krafturinn.

¹⁴Meu é o conselho, e a verdadeira sabedoria; eu sou o entendimento; minha é a fortaleza.

¹⁵Fyrir mína hjálp ríkja konungarnir og úrskurða höfðingjarnir réttvíslega.

¹⁵Por mim reinam os reis, e os príncipes decretam o que justo.

¹⁶Fyrir mína hjálp stjórna stjórnendurnir og tignarmennin _ allir valdsmenn á jörðu.

¹⁶Por mim governam os príncipes e os nobres, sim, todos os juízes da terra.

¹⁷Ég elska þá sem mig elska, og þeir sem leita mín, finna mig.

¹⁷Eu amo aos que me amam, e os que diligentemente me buscam me acharão.

¹⁸Auður og heiður eru hjá mér, ævagamlir fjármunir og réttlæti.

¹⁸Riquezas e honra estão comigo; sim, riquezas duráveis e justiça.

¹⁹Ávöxtur minn er betri en gull og gimsteinar og eftirtekjan eftir mig betri en úrvals silfur.

¹⁹Melhor é o meu fruto do que o ouro, sim, do que o ouro refinado; e a minha renda melhor do que a prata escolhida.

²⁰Ég geng á götu réttlætisins, á stigum réttarins miðjum,

²⁰Ando pelo caminho da retidão, no meio das veredas da justiça,

²¹til þess að gefa þeim sanna auðlegð, er elska mig, og fylla forðabúr þeirra.

²¹dotando de bens permanentes os que me amam, e enchendo os seus tesouros.

²²Drottinn skóp mig í upphafi vega sinna, á undan öðrum verkum sínum, fyrir alda öðli.

²²O Senhor me criou como a primeira das suas obras, o princípio dos seus feitos mais antigos.

²³Frá eilífð var ég sett til valda, frá upphafi, áður en jörðin var til.

²³Desde a eternidade fui constituída, desde o princípio, antes de existir a terra.

²⁴Ég fæddist áður en hafdjúpin urðu til, þá er engar vatnsmiklar lindir voru til.

²⁴Antes de haver abismos, fui gerada, e antes ainda de haver fontes cheias d'água.

²⁵Áður en fjöllunum var hleypt niður, á undan hæðunum fæddist ég,

²⁵Antes que os montes fossem firmados, antes dos outeiros eu nasci,

²⁶áður en hann skapaði völl og vengi og fyrstu moldarkekki jarðríkis.

²⁶quando ele ainda não tinha feito a terra com seus campos, nem sequer o princípio do pó do mundo.

²⁷Þegar hann gjörði himininn, þá var ég þar, þegar hann setti hvelfinguna yfir hafdjúpið,

²⁷Quando ele preparava os céus, aí estava eu; quando traçava um círculo sobre a face do abismo,

²⁸þegar hann festi skýin uppi, þegar uppsprettur hafdjúpsins komust í skorður,

²⁸quando estabelecia o firmamento em cima, quando se firmavam as fontes do abismo,

²⁹þegar hann setti hafinu takmörk, til þess að vötnin færu eigi lengra en hann bauð, þegar hann festi undirstöður jarðar.

²⁹quando ele fixava ao mar o seu termo, para que as águas não traspassassem o seu mando, quando traçava os fundamentos da terra,

³⁰Þá stóð ég honum við hlið sem verkstýra, og ég var yndi hans dag hvern, leikandi mér fyrir augliti hans alla tíma,

³⁰então eu estava ao seu lado como arquiteto; e era cada dia as suas delícias, alegrando-me perante ele em todo o tempo;

³¹leikandi mér á jarðarkringlu hans, og hafði yndi mitt af mannanna börnum.

³¹folgando no seu mundo habitável, e achando as minhas delícias com os filhos dos homens.

³²Og nú, þér yngismenn, hlýðið mér, því að sælir eru þeir, sem varðveita vegu mína.

³²Agora, pois, filhos, ouvi-me; porque felizes são os que guardam os meus caminhos.

³³Hlýðið á aga, svo að þér verðið vitrir, og látið hann eigi sem vind um eyrun þjóta.

³³Ouvi a correção, e sede sábios; e não a rejeiteis.

³⁴Sæll er sá maður, sem hlýðir mér, sem vakir daglega við dyr mínar og geymir dyrastafa minna.

³⁴Feliz é o homem que me dá ouvidos, velando cada dia �s minhas entradas, esperando junto �s ombreiras da minha porta.

³⁵Því að sá sem mig finnur, finnur lífið og hlýtur blessun af Drottni.En sá sem missir mín, skaðar sjálfan sig. Allir þeir, sem hata mig, elska dauðann.

³⁵Porque o que me achar achará a vida, e alcançará o favor do Senhor.

³⁶En sá sem missir mín, skaðar sjálfan sig. Allir þeir, sem hata mig, elska dauðann.

³⁶Mas o que pecar contra mim fará mal � sua própria alma; todos os que me odeiam amam a morte.