¹Þegar þú situr til borðs með valdsherra, þá gæt þess vel, hvern þú hefir fyrir framan þig,

¹Dacă stai la masă la unul din cei mari, ia seama ce ai dinainte:

²og set þér hníf á barka, ef þú ert matmaður.

²pune-ţi un cuţit în gît, dacă eşti prea lacom.

³Lát þig ekki langa í kræsingar hans, því að þær eru svikul fæða.

³Nu pofti mîncările lui alese, căci sînt o hrană înşelătoare.

⁴Streist þú ekki við að verða ríkur, hættu að verja viti þínu til þess.

⁴Nu te chinui ca să te îmbogăţeşti, nu-ţi pune priceperea în aceasta.

⁵Hvort skulu augu þín hvarfla til auðsins, sem er svo stopull? Því að sannlega gjörir hann sér vængi eins og örn, sem flýgur til himins.

⁵Abia ţi-ai aruncat ochii spre ea şi nu mai este; căci bogăţia îşi face aripi, şi, ca vulturul, îşi ia sborul spre ceruri.

⁶Et eigi brauð hjá nískum manni og lát þig ekki langa í kræsingar hans,

⁶Nu mînca pînea celui pismaş, şi nu pofti mîncările lui alese,

⁷því að hann er eins og maður, sem reiknar með sjálfum sér. ,,Et og drekk!`` segir hann við þig, en hjarta hans er eigi með þér.

⁷căci el este ca unul care îşi face socotelile în suflet. ,,Mănîncă şi bea``, îţi va zice el; dar inima lui nu este cu tine.

⁸Bitanum, sem þú hefir etið, verður þú að æla upp aftur, og blíðmælum þínum hefir þú á glæ kastað.

⁸Bucata pe care ai mîncat -o, o vei vărsa, şi cuvintele plăcute pe cari le vei spune, sînt perdute.

⁹Tala þú eigi fyrir eyrum heimskingjans, því að hann fyrirlítur hyggindi ræðu þinnar.

⁹Nu vorbi la urechea celui nebun, căci el nesocoteşte cuvintele tale înţelepte.

¹⁰Fær þú eigi úr stað landamerki ekkjunnar og gakk þú eigi inn á akra munaðarleysingjanna,

¹⁰Nu muta hotarul văduvei, şi nu intra în ogorul orfanilor,

¹¹því að lausnari þeirra er sterkur _ hann mun flytja mál þeirra gegn þér.

¹¹căci răzbunătorul lor este puternic: El le va apăra pricina împotriva ta.

¹²Snú þú hjarta þínu að umvöndun og eyrum þínum að vísdómsorðum.

¹²Deschide-ţi inima la învăţătură, şi urechile la cuvintele ştiinţei.

¹³Spara eigi aga við sveininn, því ekki deyr hann, þótt þú sláir hann með vendinum.

¹³Nu cruţa copilul de mustrare, căci dacă -l vei lovi cu nuiaua, nu va muri.

¹⁴Þú slær hann að sönnu með vendinum, en þú frelsar líf hans frá Helju.

¹⁴Lovindu -l cu nuiaua, îi scoţi sufletul din locuinţa morţilor.

¹⁵Son minn, þegar hjarta þitt verður viturt, þá gleðst ég líka í hjarta mínu,

¹⁵Fiule, dacă-ţi va fi inima înţeleaptă, inima mea se va bucura;

¹⁶og nýru mín fagna, er varir þínar mæla það sem rétt er.

¹⁶şi lăuntrul meu se va veseli, cînd buzele tale vor spune ce este bine.

¹⁷Lát eigi hjarta þitt öfunda syndara, heldur ástunda guðsótta á degi hverjum,

¹⁷Să nu-ţi pizmuiască inima pe cei păcătoşi, ci să aibă totdeauna frică de Domnul;

¹⁸því að vissulega er enn framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁸căci este o răsplată, şi nu ţi se va tăia nădejdea.

¹⁹Heyr þú, son minn, og ver vitur og stýr hjarta þínu rétta leið.

¹⁹Ascultă, fiule, şi fii înţelept; îndreaptă-ţi inima pe calea cea dreaptă.

²⁰Ver þú ekki með drykkjurútum, með þeim, sem hvoma í sig kjöt,

²⁰Nu fi printre ceice beau vin, nici printre ceice se îmbuibează cu carne.

²¹því að drykkjurútar og mathákar verða snauðir, og svefnmók klæðir í tötra.

²¹Căci beţivul şi cel ce se dedă la îmbuibare sărăcesc, şi aţipirea te face să porţi zdrenţe.

²²Hlýð þú föður þínum, sem hefir getið þig, og fyrirlít ekki móður þína, þótt hún sé orðin gömul.

²²Asculă pe tatăl tău, care te -a născut, şi nu nesocoti pe mamă-ta, cînd a îmbătrînit.

²³Kaup þú sannleika, og sel hann ekki, visku, aga og hyggindi.

²³Cumpără adevărul, şi nu -l vinde, înţelepciunea, învăţătura şi priceperea.

²⁴Faðir réttláts manns fagnar, og sá sem gat vitran son, gleðst af honum.

²⁴Tatăl celui neprihănit se veseleşte, şi cel ce dă naştere unui înţelept se bucură.

²⁵Gleðjist faðir þinn og móðir þín og fagni hún, sem fæddi þig.

²⁵Să se bucure tatăl tău şi mama ta, să se veselească cea care te -a născut.

²⁶Son minn, gef mér hjarta þitt, og lát vegu mína vera þér geðfellda.

²⁶Fiule, dă-mi inima ta, şi să găsească plăcere ochii tăi în căile Mele.

²⁷Því að skækja er djúp gröf og léttúðardrós þröngur pyttur.

²⁷Căci curva este o groapă adîncă, şi străina o fîntînă strîmtă.

²⁸Já, hún liggur í leyni eins og ræningi og fjölgar hinum ótrúu meðal mannanna.

²⁸Ea pîndeşte ca un hoţ, şi măreşte între oameni numărul celor stricaţi.

²⁹Hver æjar? hver veinar? hver á í deilum? hver kvartar? hver fær sár að þarflausu? hver rauð augu?

²⁹Ale cui sînt vaietele? Ale cui sînt oftările? Ale cui sînt neînţelegerile? Ale cui sînt plîngerile? Ale cui sînt rănirile fără pricină? Ai cui sînt ochii roşi?

³⁰Þeir sem sitja við vín fram á nætur, þeir sem koma saman til að bergja á krydduðum drykkjum.

³⁰Ale celor ce întîrzie la vin, şi se duc să golească paharul cu vin amestecat.

³¹Horf þú ekki á vínið, hve rautt það er, hversu það glóir í bikarnum og rennur ljúflega niður.

³¹Nu te uita la vin cînd curge roş şi face mărgăritare în pahar; el alunecă uşor,

³²Að síðustu bítur það sem höggormur og spýtir eitri sem naðra.

³²dar pe urmă ca un şarpe muşcă şi înţeapă ca un basilisc.

³³Augu þín munu sjá kynlega hluti, og hjarta þitt mun mæla fláræði.

³³Ochii ţi se vor uita după femeile altora, şi inima îţi va vorbi prostii.

³⁴Og þú munt vera eins og sá, sem liggur úti í miðju hafi, já, eins og sá, er liggur efst uppi á siglutré.,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``

³⁴Vei fi ca un om culcat în mijlocul mării, ca un om culcat pe vîrful unui catarg.

³⁵,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``

³⁵,,M'a lovit... dar nu mă doare!... M'a bătut... dar nu simt nimic! Cînd... mă voi trezi? Mai vreau vin!``