1Vitur sonur hlýðir umvöndun föður síns, en spottarinn sinnir engum átölum.
1En vis son hör på sin faders tuktan, men en bespottare hör icke på någon näpst.
2Maðurinn nýtur góðs af ávexti munnsins, en svikarana þyrstir í ofbeldi.
2Sin muns frukt får envar njuta sig till godo, de trolösa hungra efter våld.
3Sá sem gætir munns síns, varðveitir líf sitt, en glötun er búin þeim, er ginið glennir.
3Den som bevakar sin mun, han bevarar sitt liv, men den som är lösmunt kommer i olycka
4Sál letingjans girnist og fær ekki, en sál hinna iðnu mettast ríkulega.
4Den late är full av lystnad, och han får dock intet, men de idogas hunger varder rikligen mättad.
5Réttlátur maður hatar fals, en hinn óguðlegi fremur skömm og svívirðu.
5Den rättfärdige skyr lögnaktigt tal, men den ogudaktige är förhatlig och skändlig.
6Réttlætið verndar grandvara breytni, en guðleysið steypir syndaranum.
6Rättfärdighet bevarar den vilkens väg är ostrafflig, men ogudaktighet kommer syndarna på fall.
7Einn þykist ríkur, en á þó ekkert, annar læst vera fátækur, en á þó mikinn auð.
7Den ene vill hållas för rik och har dock alls intet, den andre vill hållas för fattig och har dock stora ägodelar.
8Auðæfi mannsins eru lausnargjald fyrir líf hans, en hinn fátæki hlýðir ekki á neinar ávítur.
8Den rike måste giva sin rikedom såsom lösepenning för sitt liv, den fattige hör icke av något
9Ljós réttlátra logar skært, en á lampa óguðlegra slokknar.
9De rättfärdigas ljus brinner glatt, men de ogudaktigas lampa slocknar ut.
10Með hroka vekja menn aðeins þrætur, en hjá ráðþægnum mönnum er viska.
10Genom övermod kommer man allenast split åstad, men hos dem som taga emot råd är vishet.
11Skjótfenginn auður minnkar, en sá sem safnar smátt og smátt, verður ríkur.
11Lättfånget gods försvinner, men den som samlar efter hand får mycket.
12Langdregin eftirvænting gjörir hjartað sjúkt, en uppfyllt ósk er lífstré.
12Förlängd väntan tär på hjärtat, men en uppfylld önskan är ett livets träd.
13Sá sem fyrirlítur áminningarorð, býr sér glötun, en sá sem óttast boðorðið, hlýtur umbun.
13Den som föraktar ordet hemfaller åt dess dom, men den som fruktar budet, han får vedergällning.
14Kenning hins vitra er lífslind til þess að forðast snöru dauðans.
14Den vises undervisning är en livets källa; genom den undviker man dödens snaror.
15Góðir vitsmunir veita hylli, en vegur svikaranna leiðir í glötun.
15Ett gott förstånd bereder ynnest, men de trolösas väg är alltid sig lik.
16Kænn maður gjörir allt með skynsemd, en heimskinginn breiðir út vitleysu.
16Var och en som är klok går till väga med förstånd, men dåren breder ut sitt oförnuft.
17Óguðlegur sendiboði steypir í ógæfu, en trúr sendimaður er meinabót.
17En ogudaktig budbärare störtar i olycka, men ett tillförlitligt sändebud är en läkedom.
18Fátækt og smán hlýtur sá, er lætur áminning sem vind um eyrun þjóta, en sá sem tekur umvöndun, verður heiðraður.
18Fattigdom och skam får den som ej vill veta av tuktan, men den som tager vara på tillrättavisning, han kommer till ära.
19Uppfyllt ósk er sálunni sæt, en að forðast illt er heimskingjunum andstyggð.
19Uppfylld önskan är ljuvlig för själen, men att fly det onda är en styggelse för dårar.
20Haf umgengni við vitra menn, þá verður þú vitur, en illa fer þeim, sem leggur lag sitt við heimskingja.
20Hav din umgängelse med de visa, så varder du vis; den som giver sig i sällskap med dårar, honom går det illa.
21Óhamingjan eltir syndarana, en gæfan nær hinum réttlátu.
21Syndare förföljas av olycka, men de rättfärdiga få till lön vad gott är.
22Góður maður lætur eftir sig arf handa barnabörnunum, en eigur syndarans eru geymdar hinum réttláta.
22Den gode lämnar arv åt barnbarn, men syndarens gods förvaras åt den rättfärdige.
23Nýbrotið land fátæklinganna gefur mikla fæðu, en mörgum er burtu kippt fyrir ranglæti sitt.
23De fattigas nyodling giver riklig föda, men mången förgås genom sin orättrådighet.
24Sá sem sparar vöndinn, hatar son sinn, en sá sem elskar hann, agar hann snemma.Hinn réttláti etur nægju sína, en kviður óguðlegra líður skort.
24Den som spar sitt ris, han hatar sin son, men den som älskar honom agar honom i tid.
25Hinn réttláti etur nægju sína, en kviður óguðlegra líður skort.
25Den rättfärdige får äta, så att hans hunger bliver mättad, men de ogudaktigas buk måste lida brist.