1Sá sem oftlega hefir ávítaður verið, en þverskallast þó, mun skyndilega knosaður verða, og engin lækning fást.
1Den som får mycken tillrättavisning, men förbliver hårdnackad, han varder oförtänkt krossad utan räddning.
2Þegar réttlátum fjölgar, gleðst þjóðin, en þegar óguðlegir drottna, andvarpar þjóðin.
2När de rättfärdiga växa till, gläder sig folket, men när den ogudaktige kommer till välde, suckar folket.
3Sá sem elskar visku, gleður föður sinn, en sá sem leggur lag sitt við skækjur, glatar eigum sínum.
3Den som älskar vishet gör sin fader glädje; men den som giver sig i sällskap med skökor förstör vad han äger.
4Konungurinn eflir landið með rétti, en sá sem þiggur mútur, eyðir það.
4Genom rättvisa håller en konung sitt land vid makt; men den som utpressar gärder, har fördärvar det.
5Sá maður, sem smjaðrar fyrir náunga sínum, hann leggur net fyrir fætur hans.
5Den man som smickrar sin nästa han breder ut ett nät för han fötter.
6Í misgjörð vonds manns er fólgin snara, en réttlátur maður fagnar og gleðst.
6En ond människas överträdelse bliver henne en snara, men den rättfärdige får jubla och glädjas.
7Réttlátur maður kynnir sér málefni hinna lítilmótlegu, en óguðlegur maður hirðir ekkert um að kynna sér það.
7Den rättfärdige vårdar sig om de armas sak, men den ogudaktige förstår intet.
8Spottarar æsa upp borgina, en vitrir menn lægja reiðina.
8Bespottare uppvigla staden, men visa män stilla vreden.
9Þegar vitur maður á í þrætumáli við afglapa, þá reiðist hann og hlær, en hvíld fæst engin.
9När en vis man vill gå till rätta med en oförnuftig man, då vredgas denne eller ler, och har ingen ro.
10Blóðvargarnir hata hinn ráðvanda, en réttvísir menn láta sér annt um líf hans.
10De blodgiriga hata den som är ostrafflig, men de redliga söka skydda hans liv.
11Heimskinginn úthellir allri reiði sinni, en vitur maður sefar hana að lokum.
11Dåren släpper all sin vrede lös, men den vise stillar den till slut.
12Þegar drottnarinn hlýðir á lygaorð, verða allir þjónar hans bófar.
12Den furste som aktar på lögnaktigt tal, hans tjänare äro alla ogudaktiga.
13Fátæklingurinn og kúgarinn mætast, Drottinn ljær ljós augum beggja.
13Den fattige och förtryckaren få leva jämte varandra; av HERREN få bådas ögon sitt ljus.
14Sá konungur, sem dæmir hina lítilmótlegu með réttvísi, hásæti hans mun stöðugt standa að eilífu.
14Den konung som dömer de armas rätt. hans tron skall bestå evinnerligen.
15Vöndur og umvöndun veita speki, en agalaus sveinn gjörir móður sinni skömm.
15Ris och tillrättavisning giver vishet, men ett oupptuktat barn drager skam över sin moder.
16Þegar óguðlegum fjölgar, fjölgar og misgjörðum, en réttlátir munu horfa á fall þeirra.
16Där de ogudaktiga växa till, där växer överträdelsen till, men de rättfärdiga skola se deras fall med lust.
17Aga þú son þinn, þá mun hann láta þig hafa ró og veita unað sálu þinni.
17Tukta din son, så skall han bliva dig till hugnad och giva ljuvlig spis åt din själ.
18Þar sem engar vitranir eru, kemst fólkið á glapstigu, en sá sem varðveitir lögmálið, er sæll.
18Där profetia icke finnes, där bliver folket tygellöst; men säll är den som håller lagen.
19Þræll verður eigi agaður með orðum, því að hann skilur þau að vísu, en fer ekki eftir þeim.
19Med ord kan man icke tukta en tjänare ty om han än förstår, så rättar han sig icke därefter.
20Sjáir þú mann, sem er fljótfær í orðum, þá er meiri von um heimskingja en hann.
20Ser du en man som är snar till att tala, det är mer hopp om en dåre än om honom.
21Dekri maður við þræl sinn frá barnæsku, vill hann að lokum verða ungherra.
21Om någon är för efterlåten mot sin tjänare i hans ungdom, så visar denne honom på sistone förakt.
22Reiðigjarn maður vekur deilur, og bráðlyndur maður drýgir marga synd.
22En snarsticken man uppväcker träta, och den som lätt förtörnas begår ofta överträdelse.
23Hroki mannsins lægir hann, en hinn lítilláti mun virðing hljóta.
23En människas högmod bliver henne till förödmjukelse, men den ödmjuke vinner ära.
24Þjófsnauturinn hatar líf sitt, hann hlýðir á bölvunina, en segir þó ekki frá.
24Den som skiftar rov med en tjuv hatar sitt eget liv; när han hör edsförpliktelsen, yppar han intet.
25Ótti við menn leiðir í snöru, en þeim er borgið, sem treystir Drottni.
25Människofruktan har med sig snaror, men den som förtröstar på HERREN, han varder beskyddad.
26Margir leita hylli drottnarans, en réttur mannsins kemur frá Drottni.Andstyggð réttlátra er sá, sem ranglæti fremur, og andstyggð óguðlegra sá, sem ráðvandlega breytir.
26Många söka en furstes ynnest, men av HERREN får var och en sin rätt.
27Andstyggð réttlátra er sá, sem ranglæti fremur, og andstyggð óguðlegra sá, sem ráðvandlega breytir.
27En orättfärdig man är en styggelse för de rättfärdiga, och den som vandrar i redlighet är en styggelse för den ogudaktige.