1Þakkið Drottni, ákallið nafn hans, gjörið máttarverk hans kunn meðal þjóðanna!
1Tacken HERREN, åkallen hans namn, gören hans gärningar kunniga bland folken.
2Syngið fyrir honum, leikið fyrir honum, talið um öll hans dásemdarverk.
2Sjungen till hans ära, lovsägen honom, talen om alla hans under.
3Hrósið yður af hans helga nafni, hjarta þeirra er leita Drottins gleðjist.
3Berömmen eder av hans heliga namn; glädje sig av hjärtat de som söka HERREN.
4Leitið Drottins og máttar hans, stundið sífellt eftir augliti hans.
4Frågen efter HERREN och hans makt, söken hans ansikte beständigt.
5Minnist dásemdarverka hans, þeirra er hann gjörði, tákna hans og refsidóma munns hans,
5Tänken på de underbara verk som han har gjort, på hans under och hans muns domar,
6þér niðjar Abrahams, þjónar hans, þér synir Jakobs, hans útvöldu.
6I Abrahams, hans tjänares, säd, I Jakobs barn, hans utvalda.
7Hann er Drottinn, vor Guð, um víða veröld ganga dómar hans.
7Han är HERREN, vår Gud; över hela jorden gå hans domar.
8Hann minnist að eilífu sáttmála síns, orðs þess, er hann hefir gefið þúsundum kynslóða,
8Han tänker evinnerligen på sitt förbund, intill tusen släkten på vad han har stadgat,
9sáttmálans, er hann gjörði við Abraham, og eiðs síns við Ísak,
9på det förbund han slöt med Abraham och på sin ed till Isak.
10þess er hann setti sem lög fyrir Jakob, eilífan sáttmála fyrir Ísrael,
10Han fastställde det för Jakob till en stadga, för Israel till ett evigt förbund;
11þá er hann mælti: Þér mun ég gefa Kanaanland sem erfðahlut yðar.
11han sade: »Åt dig vill jag giva Kanaans land, det skall bliva eder arvedels lott.»
12Þegar þeir voru fámennur hópur, örfáir og bjuggu þar útlendingar,
12Då voro de ännu en liten hop, de voro ringa och främlingar därinne.
13þá fóru þeir frá einni þjóð til annarrar og frá einu konungsríki til annars lýðs.
13Och de vandrade åstad ifrån folk till folk, ifrån ett rike bort till ett annat.
14Hann leið engum að kúga þá og hegndi konungum þeirra vegna.
14Han tillstadde ingen att göra dem skada, han straffade konungar för deras skull:
15,,Snertið eigi við mínum smurðu og gjörið eigi spámönnum mínum mein.``
15»Kommen icke vid mina smorda, och gören ej mina profeter något ont.»
16Þá er hann kallaði hallæri yfir landið, braut í sundur hverja stoð brauðsins,
16Och när han bjöd hungersnöd komma över landet och fördärvade allt deras livsuppehälle,
17þá sendi hann mann á undan þeim, Jósef var seldur sem þræll.
17då sände han åstad en man framför dem: Josef blev såld till träl.
18Þeir þjáðu fætur hans með fjötrum, hann var lagður í járn,
18Man slog hans fötter i bojor, i järn fick han ligga fjättrad,
19allt þar til er orð hans rættust, og orð Drottins létu hann standast raunina.
19till den tid då hans ord uppfylldes, då HERRENS tal bevisade hans oskuld.
20Konungur sendi boð og lét hann lausan, drottnari þjóðanna leysti fjötra hans.
20Då sände konungen och lät släppa honom lös, folkens behärskare gav honom fri.
21Hann gjörði hann að herra yfir húsi sínu og að drottnara yfir öllum eigum sínum,
21Han satte honom till herre över sitt hus, till att råda över all hans egendom;
22að hann gæti fjötrað höfðingja eftir vild og kennt öldungum hans speki.
22han skulle binda hans furstar efter sin vilja och lära hans äldste vishet.
23Síðan kom Ísrael til Egyptalands, Jakob var gestur í landi Kams.
23Och Israel kom till Egypten, Jakob blev en gäst i Hams land.
24Og Guð gjörði lýð sinn mjög mannmargan og lét þá verða fleiri en fjendur þeirra.
24Och HERREN gjorde sitt folk mycket fruktsamt och mäktigare än dess ovänner voro,
25Hann sneri hjörtum Egypta til haturs við lýð sinn, til lævísi við þjóna sína.
25de vilkas hjärtan han vände till att hata hans folk, till att lägga onda råd mot hans tjänare.
26Hann sendi Móse, þjón sinn, og Aron, er hann hafði útvalið,
26Han sände Mose, sin tjänare, och Aron, som han hade utvalt.
27hann gjörði tákn sín á þeim og undur í landi Kams.
27De gjorde hans tecken ibland dem och under i Hams land.
28Hann sendi sorta og myrkvaði landið, en þeir gáfu orðum hans engan gaum,
28Han sände mörker och lät allt bliva mörkt; och de stodo icke emot hans ord.
29hann breytti vötnum þeirra í blóð og lét fiska þeirra deyja,
29Han förvandlade deras vatten till blod och lät så deras fiskar dö.
30land þeirra varð kvikt af froskum, alla leið inn í svefnherbergi konungs,
30Deras land kom att vimla av paddor, ända in i deras konungars kamrar.
31hann bauð, þá komu flugur, mývargur um öll héruð þeirra,
31Han bjöd, och flugsvärmar kommo, mygg i hela deras land.
32hann gaf þeim hagl fyrir regn, bálandi eld í land þeirra,
32Han gav dem hagel för regn, eldslågor sände han i deras land.
33hann laust vínvið þeirra og fíkjutré og braut sundur trén í héruðum þeirra,
33Och han slog deras vinträd och fikonträd och bröt sönder träden i deras land.
34hann bauð, þá kom jarðvargur og óteljandi engisprettur,
34Han bjöd, och gräshoppor kommo, och gräsmaskar i tallös mängd.
35sem átu upp allar jurtir í landi þeirra og átu upp ávöxtinn af jörð þeirra,
35De åto upp alla örter i deras land, de åto upp frukten på deras mark.
36hann laust alla frumburði í landi þeirra, frumgróða alls styrkleiks þeirra.
36Och han slog allt förstfött i deras land, förstlingen av all deras kraft.
37Síðan leiddi hann þá út með silfri og gulli, enginn hrasaði af kynkvíslum hans.
37Så förde han dem ut, med silver och guld, och i hans stammar var ingen som stapplade.
38Egyptaland gladdist yfir burtför þeirra, því að ótti við þá var fallinn yfir þá.
38Egyptierna gladde sig, när de drogo ut; ty förskräckelse för Israel hade fallit över dem.
39Hann breiddi út ský sem hlíf og eld til þess að lýsa um nætur.
39Han bredde ut ett moln till skygd, och en eld för att lysa om natten.
40Þeir báðu, þá lét hann lynghæns koma og mettaði þá með himnabrauði.
40De begärde, då lät han vaktlar komma, och med bröd från himmelen mättade han dem.
41Hann opnaði klett, svo að vatn vall upp, rann sem fljót um eyðimörkina.
41Han öppnade klippan, och vatten flödade; det gick genom öknen såsom en ström.
42Hann minntist síns heilaga heits við Abraham þjón sinn
42Ty han tänkte på sitt heliga ord, på sin tjänare Abraham.
43og leiddi lýð sinn út með gleði, sína útvöldu með fögnuði.
43Så förde han ut sitt folk med fröjd, med jubel dem som han hade utvalt.
44Og hann gaf þeim lönd þjóðanna, það sem þjóðirnar höfðu aflað með striti, fengu þeir til eignar,til þess að þeir skyldu halda lög hans og varðveita lögmál hans. Halelúja.
44Han gav åt dem hedningarnas länder, och folkens förvärv fingo de till besittning,
45til þess að þeir skyldu halda lög hans og varðveita lögmál hans. Halelúja.
45för att de skulle hålla hans stadgar och taga hans lagar i akt. Halleluja!