1Ég ákalla Drottin í nauðum mínum, og hann bænheyrir mig.
1En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.
2Drottinn, frelsa sál mína frá ljúgandi vörum, frá tælandi tungu.
2HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.
3Hversu mun fara fyrir þér nú og síðar, þú tælandi tunga?
3Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?
4Örvar harðstjórans eru hvesstar með glóandi viðarkolum.
4Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.
5Vei mér, að ég dvel hjá Mesek, bý hjá tjöldum Kedars.
5Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!
6Nógu lengi hefir sál mín búið hjá þeim er friðinn hata.Þótt ég tali friðlega, vilja þeir ófrið.
6Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.
7Þótt ég tali friðlega, vilja þeir ófrið.
7Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.