¹Verið eftirbreytendur mínir eins og ég er eftirbreytandi Krists.

¹Be imitators of me, even as I also am of Christ.

²Ég hrósa yður fyrir það, að þér í öllu minnist mín og haldið fast við kenningarnar, eins og ég flutti yður þær.

²Now I praise you, brothers, that you remember me in all things, and hold firm the traditions, even as I delivered them to you.

³En ég vil, að þér vitið, að Kristur er höfuð sérhvers manns, maðurinn er höfuð konunnar og Guð höfuð Krists.

³But I would have you know that the head of every man is Christ, and the head of the woman is the man, and the head of Christ is God.

⁴Sérhver sá maður, sem biðst fyrir eða flytur spádóma Guðs og hefur á höfðinu, hann óvirðir höfuð sitt.

⁴Every man praying or prophesying, having his head covered, dishonors his head.

⁵En sérhver kona, sem biðst fyrir eða flytur spádóma Guðs berhöfðuð, óvirðir höfuð sitt. Það er hið sama sem hún hefði látið krúnuraka sig.

⁵But every woman praying or prophesying with her head unveiled dishonors her head. For it is one and the same thing as if she were shaved.

⁶Ef konan því vill ekki hylja höfuð sitt, þá láti hún klippa sig. En ef það er óvirðing fyrir konuna að láta klippa eða raka hár sitt, þá hafi hún á höfðinu.

⁶For if a woman is not covered, let her also be shorn. But if it is shameful for a woman to be shorn or shaved, let her be covered.

⁷Karlmaður á ekki að hylja höfuð sitt, því að hann er ímynd og vegsemd Guðs, en konan er vegsemd mannsins.

⁷For a man indeed ought not to have his head covered, because he is the image and glory of God, but the woman is the glory of the man.

⁸Því ekki er maðurinn af konunni kominn, heldur konan af manninum,

⁸For man is not from woman, but woman from man;

⁹og ekki var heldur maðurinn skapaður vegna konunnar, heldur konan vegna mannsins.

⁹for neither was man created for the woman, but woman for the man.

¹⁰Þess vegna á konan vegna englanna að bera tákn um yfirráð mannsins á höfði sér.

¹⁰For this cause the woman ought to have authority on her head, because of the angels.

¹¹Þó er hvorki konan óháð manninum né maðurinn konunni í samfélaginu við Drottin,

¹¹Nevertheless, neither is the woman independent of the man, nor the man independent of the woman, in the Lord.

¹²því að eins og konan er komin af manninum, svo er og maðurinn fæddur af konunni, en allt er frá Guði.

¹²For as woman came from man, so a man also comes through a woman; but all things are from God.

¹³Dæmið sjálfir: Sæmir það konu að biðja til Guðs berhöfðuð?

¹³Judge for yourselves. Is it appropriate that a woman pray to God unveiled?

¹⁴Kennir ekki sjálf náttúran yður, að ef karlmaður ber sítt hár, þá er það honum vansæmd,

¹⁴Doesn’t even nature itself teach you that if a man has long hair, it is a dishonor to him?

¹⁵en ef kona ber sítt hár, þá er það henni sæmd? Því að síða hárið er gefið henni í höfuðblæju stað.

¹⁵But if a woman has long hair, it is a glory to her, for her hair is given to her for a covering.

¹⁶En ætli nú einhver sér að gjöra þetta að kappsmáli, þá viti sá, að annað er ekki venja vor eða safnaða Guðs.

¹⁶But if any man seems to be contentious, we have no such custom, neither do God’s assemblies.

¹⁷En um leið og ég áminni um þetta, get ég ekki hrósað yður fyrir samkomur yðar, sem eru fremur til ills en góðs.

¹⁷But in giving you this command, I don’t praise you, that you come together not for the better but for the worse.

¹⁸Í fyrsta lagi heyri ég, að flokkadráttur eigi sér stað á meðal yðar, er þér komið saman á safnaðarsamkomum, og því trúi ég að nokkru leyti.

¹⁸For first of all, when you come together in the assembly, I hear that divisions exist among you, and I partly believe it.

¹⁹Víst verður að vera flokkaskipting á meðal yðar, til þess að þeir yðar þekkist úr, sem hæfir eru.

¹⁹For there also must be factions among you, that those who are approved may be revealed among you.

²⁰Þegar þér komið saman er það ekki til þess að neyta máltíðar Drottins,

²⁰When therefore you assemble yourselves together, it is not the Lord’s supper that you eat.

²¹því að við borðhaldið hrifsar hver sína máltíð, svo einn er hungraður, en annar drekkur sig ölvaðan.

²¹For in your eating each one takes his own supper first. One is hungry, and another is drunken.

²²Hafið þér þá ekki hús til að eta og drekka í? Eða fyrirlítið þér söfnuð Guðs og gjörið þeim kinnroða, sem ekkert eiga? Hvað á ég að segja við yður? Á ég að hæla yður fyrir þetta? Nei, ég hæli yður ekki.

²²What, don’t you have houses to eat and to drink in? Or do you despise God’s assembly, and put them to shame who don’t have? What shall I tell you? Shall I praise you? In this I don’t praise you.

²³Því að ég hef meðtekið frá Drottni það, sem ég hef kennt yður: Nóttina, sem Drottinn Jesús var svikinn, tók hann brauð,

²³For I received from the Lord that which also I delivered to you, that the Lord Jesus on the night in which he was betrayed took bread.

²⁴gjörði þakkir, braut það og sagði: ,,Þetta er minn líkami, sem er fyrir yður. Gjörið þetta í mína minningu.``

²⁴When he had given thanks, he broke it, and said, “Take, eat. This is my body, which is broken for you. Do this in memory of me.”

²⁵Sömuleiðis tók hann og bikarinn eftir kvöldmáltíðina og sagði: ,,Þessi bikar er hinn nýi sáttmáli í mínu blóði. Gjörið þetta, svo oft sem þér drekkið, í mína minningu.``

²⁵In the same way he also took the cup, after supper, saying, “This cup is the new covenant in my blood. Do this, as often as you drink, in memory of me.”

²⁶Svo oft sem þér etið þetta brauð og drekkið af bikarnum, boðið þér dauða Drottins, þangað til hann kemur.

²⁶For as often as you eat this bread and drink this cup, you proclaim the Lord’s death until he comes.

²⁷Hver sem etur brauðið eða drekkur bikar Drottins óverðuglega, verður þess vegna sekur við líkama og blóð Drottins.

²⁷Therefore whoever eats this bread or drinks the Lord’s cup in a way unworthy of the Lord will be guilty of the body and the blood of the Lord.

²⁸Hver maður prófi sjálfan sig og eti síðan af brauðinu og drekki af bikarnum.

²⁸But let a man examine himself, and so let him eat of the bread, and drink of the cup.

²⁹Því að sá sem etur og drekkur án þess að dæma rétt um líkamann, hann etur og drekkur sjálfum sér til dóms.

²⁹For he who eats and drinks in an unworthy way eats and drinks judgment to himself, if he doesn’t discern the Lord’s body.

³⁰Fyrir því eru svo margir sjúkir og krankir á meðal yðar, og allmargir deyja.

³⁰For this cause many among you are weak and sickly, and not a few sleep.

³¹Ef vér dæmdum um sjálfa oss, yrðum vér ekki dæmdir.

³¹For if we discerned ourselves, we wouldn’t be judged.

³²En fyrst Drottinn dæmir oss, þá er hann að aga oss til þess að vér verðum ekki dæmdir sekir ásamt heiminum.

³²But when we are judged, we are punished by the Lord, that we may not be condemned with the world.

³³Fyrir því skuluð þér bíða hver eftir öðrum, bræður mínir, þegar þér komið saman til að matast.Ef nokkur er hungraður, þá eti hann heima, til þess að samkomur yðar verði yður ekki til dóms. Annað mun ég segja til um, þegar ég kem.

³³Therefore, my brothers, when you come together to eat, wait for one another.

³⁴Ef nokkur er hungraður, þá eti hann heima, til þess að samkomur yðar verði yður ekki til dóms. Annað mun ég segja til um, þegar ég kem.

³⁴But if anyone is hungry, let him eat at home, lest your coming together be for judgment. The rest I will set in order whenever I come.