¹En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið.

¹But on the first day of the week, at early dawn, they and some others came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.

²Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni,

²They found the stone rolled away from the tomb.

³og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú.

³They entered in, and didn’t find the Lord Jesus’ body.

⁴Þær skildu ekkert í þessu, en þá brá svo við, að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum.

⁴It happened, while they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothing.

⁵Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: ,,Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra?

⁵Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. They said to them, “Why do you seek the living among the dead?

⁶Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess, hvernig hann talaði við yður, meðan hann var enn í Galíleu.

⁶He isn’t here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee,

⁷Hann sagði, að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur, en rísa upp á þriðja degi.``

⁷saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again?”

⁸Og þær minntust orða hans,

⁸They remembered his words,

⁹sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum.

⁹returned from the tomb, and told all these things to the eleven, and to all the rest.

¹⁰Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar, sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu.

¹⁰Now they were Mary Magdalene, Joanna, and Mary the mother of James. The other women with them told these things to the apostles.

¹¹En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki.

¹¹These words seemed to them to be nonsense, and they didn’t believe them.

¹²Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það, sem við hafði borið.

¹²But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen lying by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.

¹³Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs, sem er um sextíu skeiðrúm frá Jerúsalem og heitir Emmaus.

¹³Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia 60 stadia = about 11 kilometers or about 7 miles. from Jerusalem.

¹⁴Þeir ræddu sín á milli um allt þetta, sem gjörst hafði.

¹⁴They talked with each other about all of these things which had happened.

¹⁵Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim.

¹⁵It happened, while they talked and questioned together, that Jesus himself came near, and went with them.

¹⁶En augu þeirra voru svo haldin, að þeir þekktu hann ekki.

¹⁶But their eyes were kept from recognizing him.

¹⁷Og hann sagði við þá: ,,Hvað er það, sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar?`` Þeir námu staðar, daprir í bragði,

¹⁷He said to them, “What are you talking about as you walk, and are sad?”

¹⁸og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: ,,Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem, sem veist ekki, hvað þar hefur gjörst þessa dagana.``

¹⁸One of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?”

¹⁹Hann spurði: ,,Hvað þá?`` Þeir svöruðu: ,,Þetta um Jesú frá Nasaret, sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum lýð,

¹⁹He said to them, “What things?” They said to him, “The things concerning Jesus, the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people;

²⁰hvernig æðstu prestar og höfðingjar vorir framseldu hann til dauðadóms og krossfestu hann.

²⁰and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.

²¹Vér vonuðum, að hann væri sá, er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við.

²¹But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened.

²²Þá hafa og konur nokkrar úr vorum hóp gjört oss forviða. Þær fóru árla til grafarinnar,

²²Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb;

²³en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust enda hafa séð engla í sýn, er sögðu hann lifa.

²³and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.

²⁴Nokkrir þeirra, sem með oss voru, fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt, en hann sáu þeir ekki.``

²⁴Some of us went to the tomb, and found it just like the women had said, but they didn’t see him.”

²⁵Þá sagði hann við þá: ,,Ó, þér heimskir og tregir í hjarta til þess að trúa öllu því, sem spámennirnir hafa talað!

²⁵He said to them, “Foolish men, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!

²⁶Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?``

²⁶ Didn’t the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?”

²⁷Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það, sem um hann er í öllum ritningunum.

²⁷Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.

²⁸Þeir nálguðust nú þorpið, sem þeir ætluðu til, en hann lét sem hann vildi halda lengra.

²⁸They drew near to the village, where they were going, and he acted like he would go further.

²⁹Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: ,,Vertu hjá oss, því að kvölda tekur og degi hallar.`` Og hann fór inn til að vera hjá þeim.

²⁹They urged him, saying, “Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over.” He went in to stay with them.

³⁰Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim.

³⁰It happened, that when he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave to them.

³¹Þá opnuðust augu þeirra, og þeir þekktu hann, en hann hvarf þeim sjónum.

³¹Their eyes were opened, and they recognized him, and he vanished out of their sight.

³²Og þeir sögðu hvor við annan: ,,Brann ekki hjartað í okkur, meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?``

³²They said one to another, “Weren’t our hearts burning within us, while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?”

³³Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þá, er með þeim voru, saman komna,

³³They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them,

³⁴og sögðu þeir: ,,Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.``

³⁴saying, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!”

³⁵Hinir sögðu þá frá því, sem við hafði borið á veginum, og hvernig þeir höfðu þekkt hann, þegar hann braut brauðið.

³⁵They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.

³⁶Nú voru þeir að tala um þetta, og þá stendur hann sjálfur meðal þeirra og segir við þá: ,,Friður sé með yður!``

³⁶As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace be to you.”

³⁷En þeir skelfdust og urðu hræddir og hugðust sjá anda.

³⁷But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit.

³⁸Hann sagði við þá: ,,Hví eruð þér óttaslegnir og hvers vegna vakna efasemdir í hjarta yðar?

³⁸He said to them, “Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts?

³⁹Lítið á hendur mínar og fætur, að það er ég sjálfur. Þreifið á mér, og gætið að. Ekki hefur andi hold og bein eins og þér sjáið að ég hef.``

³⁹ See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit doesn’t have flesh and bones, as you see that I have.”

⁴⁰Þegar hann hafði þetta mælt, sýndi hann þeim hendur sínar og fætur.

⁴⁰When he had said this, he showed them his hands and his feet.

⁴¹Enn gátu þeir ekki trúað fyrir fögnuði og voru furðu lostnir. Þá sagði hann við þá: ,,Hafið þér hér nokkuð til matar?``

⁴¹While they still didn’t believe for joy, and wondered, he said to them, “Do you have anything here to eat?”

⁴²Þeir fengu honum stykki af steiktum fiski,

⁴²They gave him a piece of a broiled fish and some honeycomb.

⁴³og hann tók það og neytti þess frammi fyrir þeim.

⁴³He took them, and ate in front of them.

⁴⁴Og hann sagði við þá: ,,Þessi er merking orða minna, sem ég talaði við yður, meðan ég var enn meðal yðar, að rætast ætti allt það, sem um mig er ritað í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum.``

⁴⁴He said to them, “This is what I told you, while I was still with you, that all things which are written in the law of Moses, the prophets, and the psalms, concerning me must be fulfilled.”

⁴⁵Síðan lauk hann upp huga þeirra, að þeir skildu ritningarnar.

⁴⁵Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures.

⁴⁶Og hann sagði við þá: ,,Svo er skrifað, að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi,

⁴⁶He said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day,

⁴⁷og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum iðrun til fyrirgefningar synda og byrja í Jerúsalem.

⁴⁷ and that repentance and remission of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem.

⁴⁸Þér eruð vottar þessa.

⁴⁸ You are witnesses of these things.

⁴⁹Sjá, ég sendi fyrirheit föður míns yfir yður, en verið þér kyrrir í borginni, uns þér íklæðist krafti frá hæðum.``

⁴⁹ Behold, I send forth the promise of my Father on you. But wait in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”

⁵⁰Síðan fór hann með þá út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þá.

⁵⁰He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands, and blessed them.

⁵¹En það varð, meðan hann var að blessa þá, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins.En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.

⁵¹It happened, while he blessed them, that he withdrew from them, and was carried up into heaven.

⁵²En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.

⁵²They worshiped him, and returned to Jerusalem with great joy,

⁵³and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.