¹La donna savia edifica la sua casa, ma la stolta l’abbatte con le proprie mani.

¹ Y mae gwraig ddoeth yn adeiladu ei thu375?, ond y ff�l yn ei dynnu i lawr �'i dwylo'i hun.

²Chi cammina nella rettitudine teme l’Eterno, ma chi è pervertito nelle sue vie lo sprezza.

² Y mae'r un sy'n rhodio'n gywir yn ofni'r ARGLWYDD, ond y cyfeiliornus ei ffyrdd yn ei ddirmygu.

³Nella bocca dello stolto germoglia la superbia, ma le labbra dei savi son la loro custodia.

³ Yng ngeiriau'r ff�l y mae gwialen i'w gefn, ond y mae ymadroddion y doeth yn ei amddiffyn.

⁴Dove mancano i buoi è vuoto il granaio, ma l’abbondanza della raccolta sta nella forza del bove.

⁴ Heb ychen y mae'r preseb yn wag, ond trwy nerth ych ceir cynnyrch llawn.

⁵Il testimonio fedele non mentisce, ma il testimonio falso spaccia menzogne.

⁵ Nid yw tyst gonest yn dweud celwydd, ond y mae gau dyst yn pentyrru anwireddau.

⁶Il beffardo cerca la sapienza e non la trova, ma per l’uomo intelligente la scienza è cosa facile.

⁶ Chwilia'r gwatwarwr am ddoethineb heb ei chael, ond daw gwybodaeth yn rhwydd i'r deallus.

⁷Vattene lungi dallo stolto; sulle sue labbra certo non hai trovato scienza.

⁷ Cilia oddi wrth yr un ff�l, oherwydd ni chei eiriau deallus ganddo.

⁸La sapienza dell’uomo accorto sta nel discernere la propria strada, ma la follia degli stolti non è che inganno.

⁸ Y mae doethineb y call yn peri iddo ddeall ei ffordd, ond ffolineb y ffyliaid yn camarwain.

⁹Gli insensati si burlano delle colpe commesse, ma il favore dell’Eterno sta fra gli uomini retti.

⁹ Y mae ffyliaid yn gwawdio euogrwydd, ond yr uniawn yn deall beth sy'n dderbyniol.

¹⁰Il cuore conosce la sua propria amarezza, e alla sua gioia non può prender parte un estraneo.

¹⁰ Gu373?yr y galon am ei chwerwder ei hun, ac ni all dieithryn gyfranogi o'i llawenydd.

¹¹La casa degli empi sarà distrutta, ma la tenda degli uomini retti fiorirà.

¹¹ Dinistrir tu375?'r drygionus, ond ffynna pabell yr uniawn.

¹²V’è tal via che all’uomo par diritta, ma finisce col menare alla morte.

¹² Y mae ffordd sy'n ymddangos yn union, ond sy'n arwain i farwolaeth yn ei diwedd.

¹³Anche ridendo, il cuore può esser triste; e l’allegrezza può finire in dolore.

¹³ Hyd yn oed wrth chwerthin gall fod y galon yn ofidus, a llawenydd yn troi'n dristwch yn y diwedd.

¹⁴Lo sviato di cuore avrà la ricompensa dal suo modo di vivere, e l’uomo dabbene, quella delle opere sue.

¹⁴ Digonir y gwrthnysig gan ei ffyrdd ei hun, a'r daionus gan ei weithredoedd yntau.

¹⁵Lo scemo crede tutto quel che si dice, ma l’uomo prudente bada ai suoi passi.

¹⁵ Y mae'r gwirion yn credu pob gair, ond y mae'r call yn ystyried pob cam.

¹⁶Il savio teme, ed evita il male; ma lo stolto è arrogante e presuntuoso.

¹⁶ Y mae'r doeth yn ofalus ac yn cilio oddi wrth ddrwg, ond y mae'r ff�l yn ddiofal a gorhyderus.

¹⁷Chi è pronto all’ira commette follie, e l’uomo pien di malizia diventa odioso.

¹⁷ Y mae'r diamynedd yn gweithredu'n ff�l, a chaseir yr un dichellgar.

¹⁸Gli scemi ereditano stoltezza, ma i prudenti s’incoronano di scienza.

¹⁸ Ffolineb yw rhan y rhai gwirion, ond gwybodaeth yw coron y rhai call.

¹⁹I malvagi si chinano dinanzi ai buoni, e gli empi alle porte de’ giusti.

¹⁹ Ymgryma'r rhai drwg o flaen pobl dda, a'r drygionus wrth byrth y cyfiawn.

²⁰Il povero è odiato anche dal suo compagno, ma gli amici del ricco son molti.

²⁰ Caseir y tlawd hyd yn oed gan ei gydnabod, ond y mae digon o gyfeillion gan y cyfoethog.

²¹Chi sprezza il prossimo pecca, ma beato chi ha pietà dei miseri!

²¹ Y mae'r un a ddirmyga'i gymydog yn pechu, ond dedwydd yw'r un sy'n garedig wrth yr anghenus.

²²Quelli che meditano il male non son forse traviati? ma quelli che meditano il bene trovan grazia e fedeltà.

²² Onid yw'r rhai sy'n cynllwynio drwg yn cyfeiliorni, ond y rhai sy'n cynllunio da yn deyrngar a ffyddlon?

²³In ogni fatica v’è profitto, ma il chiacchierare mena all’indigenza.

²³ Ym mhob llafur y mae elw, ond y mae gwag-siarad yn arwain i angen.

²⁴La corona de’ savi è la loro ricchezza, ma la follia degli stolti non è che follia.

²⁴ Eu craffter yw coron y doeth, ond ffolineb yw addurn y ffyliaid.

²⁵Il testimonio verace salva delle vite, ma chi spaccia bugie non fa che ingannare.

²⁵ Y mae tyst geirwir yn achub bywydau, ond y mae'r twyllwr yn pentyrru celwyddau.

²⁶V’è una gran sicurezza nel timor dell’Eterno; Egli sarà un rifugio per i figli di chi lo teme.

²⁶ Yn ofn yr ARGLWYDD y mae sicrwydd y cadarn, a bydd yn noddfa i'w blant.

²⁷Il timor dell’Eterno è fonte di vita e fa schivare le insidie della morte.

²⁷ Y mae ofn yr ARGLWYDD yn ffynnon fywiol i arbed rhag maglau marwolaeth.

²⁸La moltitudine del popolo è la gloria del re, ma la scarsezza de’ sudditi è la rovina del principe.

²⁸ Yn amlder pobl y mae anrhydedd brenin; ond heb bobl, dinistrir llywodraethwr.

²⁹Chi è lento all’ira ha un gran buon senso, ma chi è pronto ad andare in collera mostra la sua follia.

²⁹ Y mae digon o ddeall gan yr amyneddgar, ond dyrchafu ffolineb a wna'r byr ei dymer.

³⁰Un cuor calmo è la vita del corpo, ma l’invidia è la carie dell’ossa.

³⁰ Meddwl iach yw iechyd y corff, ond cancr i'r esgyrn yw cenfigen.

³¹Chi opprime il povero oltraggia Colui che l’ha fatto, ma chi ha pietà del bisognoso, l’onora.

³¹ Y mae'r un sy'n gorthrymu'r tlawd yn amharchu ei Greawdwr, ond y sawl sy'n trugarhau wrth yr anghenus yn ei anrhydeddu.

³²L’empio è travolto dalla sua sventura, ma il giusto spera anche nella morte.

³² Dymchwelir y drygionus gan ei ddrygioni ei hun, ond caiff y cyfiawn loches hyd yn oed wrth farw.

³³La sapienza riposa nel cuore dell’uomo intelligente, ma in mezzo agli stolti si fa tosto conoscere.

³³ Trig doethineb ym meddwl y deallus, ond dirmygir hi ymysg ffyliaid.

³⁴La giustizia innalza una nazione, ma il peccato è la vergogna dei popoli.

³⁴ Y mae cyfiawnder yn dyrchafu cenedl, ond pechod yn warth ar bobloedd.

³⁵Il favore del re è per il servo prudente, ma la sua ira è per chi gli fa onta.

³⁵ Rhydd brenin ffafr i was deallus, ond digia wrth yr un a'i sarha.