1Anima mia, benedici l’Eterno! O Eterno, mio Dio, tu sei sommamente grande; sei vestito di splendore e di maestà.
1 Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD. O ARGLWYDD fy Nuw, mawr iawn wyt ti; yr wyt wedi dy wisgo ag ysblander ac anrhydedd,
2Egli s’ammanta di luce come d’una veste; distende i cieli come un padiglione;
2 a'th orchuddio � goleuni fel mantell. Yr wyt yn taenu'r nefoedd fel pabell,
3egli costruisce le sue alte stanze nelle acque; fa delle nuvole il suo carro, s’avanza sulle ali del vento;
3 yn gosod tulathau dy balas ar y dyfroedd, yn cymryd y cymylau'n gerbyd, yn marchogaeth ar adenydd y gwynt,
4fa dei venti i suoi messaggeri, delle fiamme di fuoco i suoi ministri.
4 yn gwneud y gwyntoedd yn negeswyr, a'r fflamau t�n yn weision.
5Egli ha fondato la terra sulle sue basi; non sarà smossa mai in perpetuo.
5 Gosodaist y ddaear ar ei sylfeini, fel na fydd yn symud byth bythoedd;
6Tu l’avevi coperta dell’abisso come d’una veste, le acque s’erano fermate sui monti.
6 gwnaethost i'r dyfnder ei gorchuddio fel dilledyn, ac y mae dyfroedd yn sefyll goruwch y mynyddoedd.
7Alla tua minaccia esse si ritirarono, alla voce del tuo tuono fuggirono spaventate.
7 Gan dy gerydd di fe ffoesant, gan su373?n dy daranau ciliasant draw,
8Le montagne sorsero, le valli s’abbassarono nel luogo che tu avevi stabilito per loro.
8 a chodi dros fynyddoedd a disgyn i'r dyffrynnoedd, i'r lle a bennaist ti iddynt;
9Tu hai posto alle acque un limite che non trapasseranno; esse non torneranno a coprire la terra.
9 rhoist iddynt derfyn nad ydynt i'w groesi, rhag iddynt ddychwelyd a gorchuddio'r ddaear.
10Egli manda fonti nelle valli, ed esse scorrono fra le montagne;
10 Yr wyt yn gwneud i ffynhonnau darddu mewn hafnau, yn gwneud iddynt lifo rhwng y mynyddoedd;
11abbeverano tutte le bestie della campagna, gli asini selvatici vi si dissetano.
11 rh�nt ddiod i holl fwystfilod y maes, a chaiff asynnod gwyllt eu disychedu;
12Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; di mezzo alle fronde fanno udir la loro voce.
12 y mae adar y nefoedd yn nythu yn eu hymyl, ac yn trydar ymysg y canghennau.
13Egli adacqua i monti dall’alto delle sue stanze, la terra è saziata col frutto delle tue opere.
13 Yr wyt yn dyfrhau'r mynyddoedd o'th balas; digonir y ddaear trwy dy ddarpariaeth.
14Egli fa germogliar l’erba per il bestiame e le piante per il servizio dell’uomo, facendo uscir dalla terra il nutrimento,
14 Yr wyt yn gwneud i'r gwellt dyfu i'r gwartheg, a phlanhigion at wasanaeth pobl, i ddwyn allan fwyd o'r ddaear,
15e il vino che rallegra il cuor dell’uomo, e l’olio che gli fa risplender la faccia, e il pane che sostenta il cuore dei mortali.
15 a gwin i lonni calonnau pobl, olew i ddisgleirio'u hwynebau, a bara i gynnal eu calonnau.
16Gli alberi dell’Eterno sono saziati, i cedri del Libano, ch’egli ha piantati.
16 Digonir y coedydd cryfion, y cedrwydd Lebanon a blannwyd,
17Gli uccelli vi fanno i loro nidi; la cicogna fa dei cipressi la sua dimora;
17 lle mae'r adar yn nythu, a'r ciconia yn cartrefu yn eu brigau.
18le alte montagne son per i camosci, le rocce sono il rifugio de’ conigli.
18 Y mae'r mynyddoedd uchel ar gyfer geifr, ac y mae'r clogwyni yn lloches i'r brochod.
19Egli ha fatto la luna per le stagioni; il sole conosce il suo tramonto.
19 Yr wyt yn gwneud i'r lleuad nodi'r tymhorau, ac i'r haul wybod pryd i fachlud.
20Tu mandi le tenebre e vien la notte, nella quale tutte le bestie delle foreste si mettono in moto.
20 Trefnaist dywyllwch, fel bod nos, a holl anifeiliaid y goedwig yn ymlusgo allan,
21I leoncelli ruggono dietro la preda e chiedono il loro pasto a Dio.
21 gyda'r llewod ifanc yn rhuo am ysglyfaeth, ac yn ceisio eu bwyd oddi wrth Dduw.
22Si leva il sole, esse si ritirano e vanno a giacere nei loro covi.
22 Ond pan gyfyd yr haul, y maent yn mynd ymaith, ac yn gorffwyso yn eu ffeuau.
23L’uomo esce all’opera sua e al suo lavoro fino alla sera.
23 A daw pobl allan i weithio, ac at eu llafur hyd yr hwyrnos.
24Quanto son numerose le tue opere, o Eterno! Tu le hai fatte tutte con sapienza; la terra è piena delle tue ricchezze.
24 Mor niferus yw dy weithredoedd, O ARGLWYDD! Gwnaethost y cyfan mewn doethineb; y mae'r ddaear yn llawn o'th greaduriaid.
25Ecco il mare, grande ed ampio, dove si muovon creature senza numero, animali piccoli e grandi.
25 Dyma'r m�r mawr a llydan, gydag ymlusgiaid dirifedi a chreaduriaid bach a mawr.
26Là vogano le navi e quel leviatan che hai creato per scherzare in esso.
26 Arno y mae'r llongau yn tramwyo, a Lefiathan, a greaist i chwarae ynddo.
27Tutti quanti sperano in te che tu dia loro il lor cibo a suo tempo.
27 Y mae'r cyfan ohonynt yn dibynnu arnat ti i roi iddynt eu bwyd yn ei bryd.
28Tu lo dài loro ed essi lo raccolgono; tu apri la mano ed essi son saziati di beni.
28 Pan roddi iddynt, y maent yn ei gasglu ynghyd; pan agori dy law, c�nt eu diwallu'n llwyr.
29Tu nascondi la tua faccia, essi sono smarriti; tu ritiri il loro fiato, ed essi muoiono e tornano nella loro polvere.
29 Ond pan guddi dy wyneb, fe'u drysir; pan gymeri eu hanadl, fe ddarfyddant, a dychwelyd i'r llwch.
30Tu mandi il tuo spirito, essi sono creati, e tu rinnovi la faccia della terra.
30 Pan anfoni dy anadl, c�nt eu creu, ac yr wyt yn adnewyddu wyneb y ddaear.
31Duri in perpetuo la gloria dell’Eterno, si rallegri l’Eterno nelle opere sue!
31 Bydded gogoniant yr ARGLWYDD dros byth, a bydded iddo lawenhau yn ei weithredoedd.
32Egli riguarda la terra, ed essa trema; egli tocca i monti, ed essi fumano.
32 Pan yw'n edrych ar y ddaear, y mae'n crynu; pan yw'n cyffwrdd �'r mynyddoedd, y maent yn mygu.
33Io canterò all’Eterno finché io viva; salmeggerò al mio Dio finché io esista.
33 Canaf i'r ARGLWYDD tra byddaf byw, rhof foliant i Dduw tra byddaf.
34Possa la mia meditazione essergli gradita! Io mi rallegrerò nell’Eterno.
34 Bydded fy myfyrdod yn gymeradwy ganddo; yr wyf yn llawenhau yn yr ARGLWYDD.
35Spariscano i peccatori dalla terra, e gli empi non siano più! Anima mia, benedici l’Eterno. Alleluia.
35 Bydded i'r pechaduriaid ddarfod o'r tir, ac na fydded y drygionus mwyach. Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD. Molwch yr ARGLWYDD.