¹Proverbi di Salomone. Un figliuol savio rallegra suo padre, ma un figliuolo stolto è il cordoglio di sua madre.

¹Orðskviðir Salómons. Vitur sonur gleður föður sinn, en heimskur sonur er móður sinni til mæðu.

²I tesori d’empietà non giovano, ma la giustizia libera dalla morte.

²Rangfenginn auður stoðar ekki, en réttlæti frelsar frá dauða.

³L’Eterno non permette che il giusto soffra la fame, ma respinge insoddisfatta l’avidità degli empi.

³Drottinn lætur ekki réttlátan mann þola hungur, en græðgi guðlausra hrindir hann frá sér.

⁴Chi lavora con mano pigra impoverisce, ma la mano dei diligenti fa arricchire.

⁴Snauður verður sá, er með hangandi hendi vinnur, en auðs aflar iðin hönd.

⁵Chi raccoglie nella estate è un figliuolo prudente, ma chi dorme durante la raccolta è un figliuolo che fa vergogna.

⁵Hygginn er sá, er á sumri safnar, en skammarlega fer þeim, er um kornsláttinn sefur.

⁶Benedizioni vengono sul capo dei giusti, ma la violenza cuopre la bocca degli empi.

⁶Blessun kemur yfir höfuð hins réttláta, en munnur óguðlegra hylmir yfir ofbeldi.

⁷La memoria del giusto e in benedizione, ma il nome degli empi marcisce.

⁷Minning hins réttláta verður blessuð, en nafn óguðlegra fúnar.

⁸Il savio di cuore accetta i precetti, ma lo stolto di labbra va in precipizio.

⁸Sá sem er vitur í hjarta, þýðist boðorðin, en sá sem er afglapi í munninum, steypir sér í glötun.

⁹Chi cammina nella integrità cammina sicuro, ma chi va per vie tortuose sarà scoperto.

⁹Sá sem gengur ráðvandlega, gengur óhultur, en sá sem gjörir vegu sína hlykkjótta, verður uppvís.

¹⁰Chi ammicca con l’occhio cagiona dolore, e lo stolto di labbra va in precipizio.

¹⁰Sá sem deplar með auganu, veldur skapraun, en sá sem finnur að með djörfung, semur frið.

¹¹La bocca del giusto è una fonte di vita, ma la bocca degli empi nasconde violenza.

¹¹Munnur hins réttláta er lífslind, en munnur óguðlegra hylmir yfir ofbeldi.

¹²L’odio provoca liti, ma l’amore cuopre ogni fallo.

¹²Hatur vekur illdeilur, en kærleikurinn breiðir yfir alla bresti.

¹³Sulle labbra dell’uomo intelligente si trova la sapienza, ma il bastone è per il dosso di chi è privo di senno.

¹³Viska er á vörum hyggins manns, en á baki hins óvitra hvín vöndurinn.

¹⁴I savi tengono in serbo la scienza, ma la bocca dello stolto e una rovina imminente.

¹⁴Vitrir menn geyma þekking sína, en munnur afglapans er yfirvofandi hrun.

¹⁵I beni del ricco sono la sua città forte; la rovina de’ poveri è la loro povertà.

¹⁵Auður ríks manns er honum öflugt vígi, en fátækt hinna snauðu verður þeim að falli.

¹⁶Il lavoro del giusto serve alla vita, le entrate dell’empio servono al peccato.

¹⁶Afli hins réttláta verður til lífs, gróði hins óguðlega til syndar.

¹⁷Chi tien conto della correzione, segue il cammino della vita; ma chi non fa caso della riprensione si smarrisce.

¹⁷Sá fer lífsins leið, er varðveitir aga, en sá villist, er hafnar umvöndun.

¹⁸Chi dissimula l’odio ha labbra bugiarde, e chi spande la calunnia è uno stolto.

¹⁸Sá er leynir hatri, er lygari, en sá sem ber út óhróður, er heimskingi.

¹⁹Nella moltitudine delle parole non manca la colpa, ma chi frena le sue labbra è prudente.

¹⁹Málæðinu fylgja yfirsjónir, en sá breytir hyggilega, sem hefir taum á tungu sinni.

²⁰La lingua del giusto è argento eletto; il cuore degli empi val poco.

²⁰Tunga hins réttláta er úrvals silfur, vit hins óguðlega er lítils virði.

²¹Le labbra del giusto pascono molti, ma gli stolti muoiono per mancanza di senno.

²¹Varir hins réttláta fæða marga, en afglaparnir deyja úr vitleysu.

²²Quel che fa ricchi è la benedizione dell’Eterno e il tormento che uno si dà non le aggiunge nulla.

²²Blessun Drottins, hún auðgar, og erfiði mannsins bætir engu við hana.

²³Commettere un delitto, per lo stolto, è come uno spasso; tale è la sapienza per l’uomo accorto.

²³Heimskingjanum er ánægja að fremja svívirðing, en viskan er hyggnum manni gleði.

²⁴All’empio succede quello che teme, ma ai giusti è concesso quel che desiderano.

²⁴Það sem hinn óguðlegi óttast, kemur yfir hann, en réttlátum gefst það, er þeir girnast.

²⁵Come procella che passa, l’empio non è più, ma il giusto ha un fondamento eterno.

²⁵Þegar vindbylurinn skellur á, er úti um hinn óguðlega, en hinn réttláti stendur á eilífum grundvelli.

²⁶Come l’aceto ai denti e il fumo agli occhi, così è il pigro per chi lo manda.

²⁶Það sem edik er tönnunum og reykur augunum, það er letinginn þeim, er hann senda.

²⁷Il timor dell’Eterno accresce i giorni ma gli anni degli empi saranno accorciati.

²⁷Ótti Drottins lengir lífdagana, en æviár óguðlegra verða stytt.

²⁸L’aspettazione dei giusti è letizia, ma la speranza degli empi perirà.

²⁸Eftirvænting réttlátra endar í gleði, en von óguðlegra verður að engu.

²⁹La via dell’Eterno è una fortezza per l’uomo integro, ma una rovina per gli operatori d’iniquità.

²⁹Vegur Drottins er athvarf sakleysisins, en hrun þeim, er aðhafast illt.

³⁰Il giusto non sarà mai smosso, ma gli empi non abiteranno la terra.

³⁰Hinn réttláti bifast ekki að eilífu, en hinir óguðlegu munu ekki byggja landið.

³¹La bocca del giusto sgorga sapienza, ma la lingua perversa sarà soppressa.

³¹Munnur hins réttláta framleiðir visku, en fláráð tunga verður upprætt.Varir hins réttláta vita, hvað geðfellt er, en munnur óguðlegra er eintóm flærð.

³²Le labbra del giusto conoscono ciò che è grato, ma la bocca degli empi e piena di perversità.

³²Varir hins réttláta vita, hvað geðfellt er, en munnur óguðlegra er eintóm flærð.