¹La bilancia falsa è un abominio per l’Eterno, ma il peso giusto gli è grato.

¹Svikavog er Drottni andstyggð, en full vog yndi hans.

²Venuta la superbia, viene anche l’ignominia; ma la sapienza è con gli umili.

²Komi hroki, kemur smán, en hjá lítillátum er viska.

³L’integrità degli uomini retti li guida, ma la perversità dei perfidi è la loro rovina.

³Ráðvendni hreinskilinna leiðir þá, en undirferli svikulla tortímir þeim.

⁴Le ricchezze non servono a nulla nel giorno dell’ira, ma la giustizia salva da morte.

⁴Auðæfi stoða ekki á degi reiðinnar, en réttlæti frelsar frá dauða.

⁵La giustizia dell’uomo integro gli appiana la via, ma l’empio cade per la sua empietà.

⁵Réttlæti hins ráðvanda gjörir veg hans sléttan, en hinn óguðlegi fellur um guðleysi sitt.

⁶La giustizia degli uomini retti li libera, ma i perfidi restan presi nella loro propria malizia.

⁶Réttlæti hinna hreinskilnu frelsar þá, en hinir svikulu ánetjast í eigin græðgi.

⁷Quando un empio muore, la sua speranza perisce, e l’aspettazione degl’iniqui e annientata.

⁷Þegar óguðlegur maður deyr, verður von hans að engu, og eftirvænting glæpamannanna er að engu orðin.

⁸Il giusto è tratto fuor dalla distretta, e l’empio ne prende il posto.

⁸Hinn réttláti frelsast úr nauðum, og hinn óguðlegi kemur í hans stað.

⁹Con la sua bocca l’ipocrita rovina il suo prossimo, ma i giusti sono liberati dalla loro perspicacia.

⁹Með munninum steypir hinn guðlausi náunga sínum í glötun, en hinir réttlátu frelsast fyrir þekkingu.

¹⁰Quando i giusti prosperano, la città gioisce; ma quando periscono gli empi son gridi di giubilo.

¹⁰Borgin fagnar yfir gæfu réttlátra, og þegar óguðlegir farast, gjalla gleðiópin.

¹¹Per la benedizione degli uomini retti la città è esaltata, ma è sovvertita dalla bocca degli empi.

¹¹Borgin hefst fyrir blessun hreinskilinna, en fyrir munn óguðlegra steypist hún.

¹²Chi sprezza il prossimo è privo di senno, ma l’uomo accorto tace.

¹²Óvitur maður sýnir náunga sínum fyrirlitningu, en hygginn maður þegir.

¹³Chi va sparlando svela i segreti, ma chi ha lo spirito leale tien celata la cosa.

¹³Sá er gengur um sem rógberi, lýstur upp leyndarmálum, en sá sem er staðfastur í lund, leynir sökinni.

¹⁴Quando manca una savia direzione il popolo cade; nel gran numero de’ consiglieri sta la salvezza.

¹⁴Þar sem engin stjórn er, þar fellur þjóðin, en þar sem margir ráðgjafar eru, fer allt vel.

¹⁵Chi si fa mallevadore d’un altro ne soffre danno, ma chi odia la mallevadoria è sicuro.

¹⁵Hrapallega fer fyrir þeim, er gengur í ábyrgð fyrir annan mann, en sá sem hatar handsöl, er óhultur.

¹⁶La donna graziosa ottiene la gloria, e gli uomini forti ottengon la ricchezza.

¹⁶Yndisleg kona hlýtur sæmd, og hinir sterku hljóta auðæfi.

¹⁷L’uomo benigno fa del bene a se stesso, ma il crudele tortura la sua propria carne.

¹⁷Kærleiksríkur maður gjörir sálu sinni gott, en hinn grimmi kvelur sitt eigið hold.

¹⁸L’empio fa un’opera fallace, ma chi semina giustizia ha una ricompensa sicura.

¹⁸Hinn óguðlegi aflar sér svikuls ávinnings, en sá er réttlæti sáir, sannra launa.

¹⁹Così la giustizia mena alla vita, ma chi va dietro al male s’incammina alla morte.

¹⁹Iðki einhver réttlæti, þá leiðir það til lífs, en ef hann eltir hið illa, leiðir það hann til dauða.

²⁰I perversi di cuore sono un abominio per l’Eterno, ma gl’integri nella loro condotta gli sono graditi.

²⁰Andstyggð fyrir Drottni eru þeir, sem hafa rangsnúið hjarta, en yndi hans þeir, er breyta ráðvandlega.

²¹No, certo, il malvagio non rimarrà impunito, ma la progenie dei giusti scamperà.

²¹Hér er höndin upp á það: Hinn vondi sleppur ekki óhegndur! en niðjar réttlátra komast undan.

²²Una donna bella, ma senza giudizio, è un anello d’oro nel grifo d’un porco.

²²Eins og gullhringur í svínstrýni, svo er fríð kona, sem enga siðprýði kann.

²³Il desiderio dei giusti è il bene soltanto, ma la prospettiva degli empi e l’ira.

²³Óskir hinna réttlátu leiða aðeins til góðs, en vonir óguðlegra leiða yfir sig reiðidóm.

²⁴C’è chi spande liberalmente e diventa più ricco, e c’è chi risparmia più del dovere e non fa che impoverire.

²⁴Sumir miðla öðrum mildilega, og eignast æ meira, aðrir halda í meira en rétt er, og verða þó fátækari.

²⁵L’anima benefica sarà nell’abbondanza, e chi annaffia sarà egli pure annaffiato.

²⁵Velgjörðasöm sál mettast ríkulega, og sá sem gefur öðrum að drekka, mun og sjálfur drykk hljóta.

²⁶Chi detiene il grano è maledetto dal popolo, ma la benedizione è sul capo di chi lo vende.

²⁶Fólkið formælir þeim, sem heldur í kornið, en blessun kemur yfir höfuð þess, er selur það.

²⁷Chi procaccia il bene s’attira benevolenza, ma chi cerca il male, male gl’incoglierà.

²⁷Sá sem leitar góðs, stundar það, sem velþóknanlegt er, en sá sem sækist eftir illu, verður fyrir því.

²⁸Chi confida nelle sue ricchezze cadrà, ma i giusti rinverdiranno a guisa di fronde.

²⁸Sá sem treystir á auð sinn, hann fellur, en hinir réttlátu munu grænka eins og laufið.

²⁹Chi getta lo scompiglio in casa sua erediterà vento, e lo stolto sarà lo schiavo di chi ha il cuor savio.

²⁹Sá sem kemur ólagi á heimilishag sinn, erfir vind, og afglapinn verður þjónn hins vitra.

³⁰Il frutto del giusto è un albero di vita, e il savio fa conquista d’anime.

³⁰Ávöxtur hins réttláta er lífstré, og hinn vitri hyllir að sér hjörtun.Sjá, hinn réttláti fær endurgjald hér á jörðu, hvað þá hinn óguðlegi og syndarinn?

³¹Ecco, il giusto riceve la sua retribuzione sulla terra, quanto più l’empio e il peccatore!

³¹Sjá, hinn réttláti fær endurgjald hér á jörðu, hvað þá hinn óguðlegi og syndarinn?