¹Chi ama la correzione ama la scienza, ma chi odia la riprensione è uno stupido.

¹Sá sem elskar aga, elskar þekking, en sá sem hatar umvöndun, er heimskur.

²L’uomo buono ottiene il favore dell’Eterno, ma l’Eterno condanna l’uomo pien di malizia.

²Hinn góði hlýtur velþóknun af Drottni, en hrekkvísan mann fyrirdæmir hann.

³L’uomo non diventa stabile con l’empietà, ma la radice dei giusti non sarà mai smossa.

³Enginn maður nær fótfestu með óguðleika, en rót hinna réttlátu mun eigi bifast.

⁴La donna virtuosa è la corona del marito, ma quella che fa vergogna gli è un tarlo nell’ossa.

⁴Væn kona er kóróna manns síns, en vond kona er sem rotnun í beinum hans.

⁵I pensieri dei giusti sono equità, ma i disegni degli empi son frode.

⁵Hugsanir réttlátra stefna að rétti, en ráðagjörðir óguðlegra að svikum.

⁶Le parole degli empi insidiano la vita, ma la bocca degli uomini retti procura liberazione.

⁶Orð óguðlegra brugga banaráð, en munnur hreinskilinna frelsar þá.

⁷Gli empi, una volta rovesciati, non sono più, ma la casa dei giusti rimane in piedi.

⁷Óguðlegir kollsteypast og eru eigi framar til, en hús réttlátra stendur.

⁸L’uomo è lodato in proporzione del suo senno, ma chi ha il cuore pervertito sarà sprezzato.

⁸Manninum verður hrósað eftir vitsmunum hans, en sá sem er rangsnúinn í hjarta, verður fyrirlitinn.

⁹E’ meglio essere in umile stato ed avere un servo, che fare il borioso e mancar di pane.

⁹Betra er að láta lítið yfir sér og hafa þjón en að berast mikið á og hafa ekki ofan í sig.

¹⁰Il giusto ha cura della vita del suo bestiame, ma le viscere degli empi sono crudeli.

¹⁰Hinn réttláti er nærgætinn um þörf skepna sinna, en hjarta óguðlegra er hart.

¹¹Chi coltiva la sua terra avrà pane da saziarsi, ma chi va dietro ai fannulloni e privo di senno.

¹¹Sá sem yrkir land sitt, mettast af brauði, en sá sem sækist eftir hégómlegum hlutum, er óvitur.

¹²L’empio agogna la preda de’ malvagi, ma la radice dei giusti porta il suo frutto.

¹²Hinn óguðlegi ágirnist feng hinna vondu, en rót réttlátra er varanleg.

¹³Nel peccato delle labbra sta un’insidia funesta, ma il giusto uscirà dalla distretta.

¹³Yfirsjón varanna er ill snara, en hinn réttláti bjargast úr nauðum.

¹⁴Per il frutto della sua bocca l’uomo è saziato di beni, e ad ognuno è reso secondo l’opera delle sue mani.

¹⁴Af ávexti munnsins mettast maðurinn gæðum, og það sem hendur hans hafa öðrum gjört, kemur aftur yfir hann.

¹⁵La via dello stolto è diritta agli occhi suoi, ma chi ascolta i consigli è savio.

¹⁵Afglapanum finnst sinn vegur réttur, en vitur maður hlýðir á ráð.

¹⁶Lo stolto lascia scorger subito il suo cruccio, ma chi dissimula un affronto è uomo accorto.

¹⁶Gremja afglapans kemur þegar í ljós, en kænn maður dylur smán sína.

¹⁷Chi dice la verità proclama ciò ch’è giusto, ma il falso testimonio parla con inganno.

¹⁷Sá sem segir sannleikann hispurslaust, mælir fram það sem rétt er, en falsvotturinn svik.

¹⁸C’è chi, parlando inconsultamente trafigge come spada, ma la lingua de’ savi reca guarigione.

¹⁸Þvaður sumra manna er sem spjótsstungur, en tunga hinna vitru græðir.

¹⁹Il labbro veridico è stabile in perpetuo, ma la lingua bugiarda non dura che un istante.

¹⁹Sannmálar varir munu ávallt standast, en lygin tunga aðeins stutta stund.

²⁰L’inganno è nel cuore di chi macchina il male, ma per chi nutre propositi di pace v’è gioia.

²⁰Yfir svikum búa þeir, er illt brugga, en gleði valda þeir, er ráða til friðar.

²¹Nessun male incoglie al giusto, ma gli empi son pieni di guai.

²¹Réttlátum manni ber aldrei böl að hendi, en óhamingja hleðst á óguðlega.

²²Le labbra bugiarde sono un abominio per l’Eterno, ma quelli che agiscono con sincerità gli sono graditi.

²²Lygavarir eru Drottni andstyggð, en þeir sem sannleik iðka, eru yndi hans.

²³L’uomo accorto nasconde quello che sa, ma il cuor degli stolti proclama la loro follia.

²³Kænn maður fer dult með þekking sína, en hjarta heimskingjanna fer hátt með flónsku sína.

²⁴La mano dei diligenti dominerà, ma la pigra sarà tributaria.

²⁴Hönd hinna iðnu mun drottna, en hangandi höndin verður vinnuskyld.

²⁵Il cordoglio ch’è nel cuore dell’uomo l’abbatte, ma la parola buona lo rallegra.

²⁵Hugsýki beygir manninn, en vingjarnlegt orð gleður hann.

²⁶Il giusto indica la strada al suo compagno, ma la via degli empi li fa smarrire.

²⁶Hinum réttláta vegnar betur en öðrum, en vegur óguðlegra leiðir þá í villu.

²⁷Il pigro non arrostisce la sua caccia, ma la solerzia è per l’uomo un tesoro prezioso.

²⁷Letinginn nær ekki villibráðinni, en iðnin er manninum dýrmætur auður.Á vegi réttlætisins er líf, en glæpaleiðin liggur út í dauðann.

²⁸Nel sentiero della giustizia sta la vita, e nella via ch’essa traccia non v’è morte.

²⁸Á vegi réttlætisins er líf, en glæpaleiðin liggur út í dauðann.