¹Il figliuol savio ascolta l’istruzione di suo padre, ma il beffardo non ascolta rimproveri.

¹Vitur sonur hlýðir umvöndun föður síns, en spottarinn sinnir engum átölum.

²Per il frutto delle sue labbra uno gode del bene, ma il desiderio dei perfidi è la violenza.

²Maðurinn nýtur góðs af ávexti munnsins, en svikarana þyrstir í ofbeldi.

³Chi custodisce la sua bocca preserva la propria vita; chi apre troppo le labbra va incontro alla rovina.

³Sá sem gætir munns síns, varðveitir líf sitt, en glötun er búin þeim, er ginið glennir.

⁴L’anima del pigro desidera, e non ha nulla, ma l’anima dei diligenti sarà soddisfatta appieno.

⁴Sál letingjans girnist og fær ekki, en sál hinna iðnu mettast ríkulega.

⁵Il giusto odia la menzogna, ma l’empio getta sugli altri vituperio ed onta.

⁵Réttlátur maður hatar fals, en hinn óguðlegi fremur skömm og svívirðu.

⁶La giustizia protegge l’uomo che cammina nella integrità, ma l’empietà atterra il peccatore.

⁶Réttlætið verndar grandvara breytni, en guðleysið steypir syndaranum.

⁷C’è chi fa il ricco e non ha nulla; c’è chi fa il povero e ha di gran beni.

⁷Einn þykist ríkur, en á þó ekkert, annar læst vera fátækur, en á þó mikinn auð.

⁸La ricchezza d’un uomo serve come riscatto della sua vita, ma il povero non ode mai minacce.

⁸Auðæfi mannsins eru lausnargjald fyrir líf hans, en hinn fátæki hlýðir ekki á neinar ávítur.

⁹La luce dei giusti è gaia, ma la lampada degli empi si spegne.

⁹Ljós réttlátra logar skært, en á lampa óguðlegra slokknar.

¹⁰Dall’orgoglio non vien che contesa, ma la sapienza è con chi dà retta ai consigli.

¹⁰Með hroka vekja menn aðeins þrætur, en hjá ráðþægnum mönnum er viska.

¹¹La ricchezza male acquistata va scemando, ma chi accumula a poco a poco l’aumenta.

¹¹Skjótfenginn auður minnkar, en sá sem safnar smátt og smátt, verður ríkur.

¹²La speranza differita fa languire il cuore, ma il desiderio adempiuto è un albero di vita.

¹²Langdregin eftirvænting gjörir hjartað sjúkt, en uppfyllt ósk er lífstré.

¹³Chi sprezza la parola si costituisce, di fronte ad essa, debitore, ma chi rispetta il comandamento sarà ricompensato.

¹³Sá sem fyrirlítur áminningarorð, býr sér glötun, en sá sem óttast boðorðið, hlýtur umbun.

¹⁴L’insegnamento del savio è una fonte di vita per schivare le insidie della morte.

¹⁴Kenning hins vitra er lífslind til þess að forðast snöru dauðans.

¹⁵Buon senno procura favore, ma il procedere dei perfidi è duro.

¹⁵Góðir vitsmunir veita hylli, en vegur svikaranna leiðir í glötun.

¹⁶Ogni uomo accorto agisce con conoscenza, ma l’insensato fa sfoggio di follia.

¹⁶Kænn maður gjörir allt með skynsemd, en heimskinginn breiðir út vitleysu.

¹⁷Il messo malvagio cade in sciagure, ma l’ambasciatore fedele reca guarigione.

¹⁷Óguðlegur sendiboði steypir í ógæfu, en trúr sendimaður er meinabót.

¹⁸Miseria e vergogna a chi rigetta la correzione, ma chi dà retta alla riprensione è onorato.

¹⁸Fátækt og smán hlýtur sá, er lætur áminning sem vind um eyrun þjóta, en sá sem tekur umvöndun, verður heiðraður.

¹⁹Il desiderio adempiuto è dolce all’anima, ma agl’insensati fa orrore l’evitare il male.

¹⁹Uppfyllt ósk er sálunni sæt, en að forðast illt er heimskingjunum andstyggð.

²⁰Chi va coi savi diventa savio, ma il compagno degl’insensati diventa cattivo.

²⁰Haf umgengni við vitra menn, þá verður þú vitur, en illa fer þeim, sem leggur lag sitt við heimskingja.

²¹Il male perseguita i peccatori ma il giusto è ricompensato col bene.

²¹Óhamingjan eltir syndarana, en gæfan nær hinum réttlátu.

²²L’uomo buono lascia una eredità ai figli de’ suoi figli, ma la ricchezza del peccatore è riserbata al giusto.

²²Góður maður lætur eftir sig arf handa barnabörnunum, en eigur syndarans eru geymdar hinum réttláta.

²³Il campo lavorato dal povero dà cibo in abbondanza, ma v’è chi perisce per mancanza di equità.

²³Nýbrotið land fátæklinganna gefur mikla fæðu, en mörgum er burtu kippt fyrir ranglæti sitt.

²⁴Chi risparmia la verga odia il suo figliuolo, ma chi l’ama, lo corregge per tempo.

²⁴Sá sem sparar vöndinn, hatar son sinn, en sá sem elskar hann, agar hann snemma.Hinn réttláti etur nægju sína, en kviður óguðlegra líður skort.

²⁵Il giusto ha di che mangiare a sazietà, ma il ventre degli empi manca di cibo.

²⁵Hinn réttláti etur nægju sína, en kviður óguðlegra líður skort.