¹La risposta dolce calma il furore, ma la parola dura eccita l’ira.

¹Mjúklegt andsvar stöðvar bræði, en meiðandi orð vekur reiði.

²La lingua dei savi è ricca di scienza, ma la bocca degli stolti sgorga follia.

²Af tungu hinna vitru drýpur þekking, en munnur heimskingjanna eys úr sér vitleysu.

³Gli occhi dell’Eterno sono in ogni luogo, osservando i cattivi ed i buoni.

³Augu Drottins eru alls staðar, vakandi yfir vondum og góðum.

⁴La lingua che calma, è un albero di vita, ma la lingua perversa strazia lo spirito.

⁴Hógværð tungunnar er lífstré, en fals hennar veldur hugarkvöl.

⁵L’insensato disdegna l’istruzione di suo padre, ma chi tien conto della riprensione diviene accorto.

⁵Afglapinn smáir aga föður síns, en sá sem tekur umvöndun, verður hygginn.

⁶Nella casa del giusto v’è grande abbondanza, ma nell’entrate dell’empio c’è turbolenza.

⁶Í húsi hins réttláta er mikill auður, en glundroði er í gróðafé hins óguðlega.

⁷Le labbra dei savi spargono scienza, ma non così il cuore degli stolti.

⁷Varir hinna vitru dreifa út þekkingu, en hjarta heimskingjanna er rangsnúið.

⁸Il sacrifizio degli empi è in abominio all’Eterno, ma la preghiera degli uomini retti gli è grata.

⁸Fórn óguðlegra er Drottni andstyggð, en bæn hreinskilinna er honum þóknanleg.

⁹La via dell’empio è in abominio all’Eterno, ma egli ama chi segue la giustizia.

⁹Vegur hins óguðlega er Drottni andstyggilegur, en þann sem stundar réttlæti, elskar hann.

¹⁰Una dura correzione aspetta chi lascia la diritta via; chi odia la riprensione morrà.

¹⁰Slæm hirting bíður þess, sem yfirgefur rétta leið, sá sem hatar umvöndun, hlýtur að deyja.

¹¹Il soggiorno de’ morti e l’abisso stanno dinanzi all’Eterno; quanto più i cuori de’ figliuoli degli uomini!

¹¹Dánarheimur og undirdjúpin eru opin fyrir Drottni, hversu miklu fremur hjörtu mannanna barna!

¹²Il beffardo non ama che altri lo riprenda; egli non va dai savi.

¹²Spottaranum er ekki vel við, að vandað sé um við hann, til viturra manna fer hann ekki.

¹³Il cuore allegro rende ilare il volto, ma quando il cuore è triste, lo spirito è abbattuto.

¹³Glatt hjarta gjörir andlitið hýrlegt, en sé hryggð í hjarta, er hugurinn dapur.

¹⁴Il cuor dell’uomo intelligente cerca la scienza, ma la bocca degli stolti si pasce di follia.

¹⁴Hjarta hins vitra leitar að þekking, en munnur heimskingjanna gæðir sér á fíflsku.

¹⁵Tutt’i giorni dell’afflitto sono cattivi, ma il cuor contento è un convito perenne.

¹⁵Hinn volaði sér aldrei glaðan dag, en sá sem vel liggur á, er sífellt í veislu.

¹⁶Meglio poco col timor dell’Eterno, che gran tesoro con turbolenza.

¹⁶Betra er lítið í ótta Drottins en mikill fjársjóður með áhyggjum.

¹⁷Meglio un piatto d’erbe, dov’è l’amore, che un bove ingrassato, dov’è l’odio.

¹⁷Betri er einn skammtur kálmetis með kærleika en alinn uxi með hatri.

¹⁸L’uomo iracondo fa nascere contese, ma chi è lento all’ira acqueta le liti.

¹⁸Bráðlyndur maður vekur deilur, en sá sem seinn er til reiði, stillir þrætu.

¹⁹La via del pigro è come una siepe di spine, ma il sentiero degli uomini retti è piano.

¹⁹Vegur letingjans er eins og þyrnigerði, en gata hreinskilinna er brautarvegur.

²⁰Il figliuol savio rallegra il padre, ma l’uomo stolto disprezza sua madre.

²⁰Vitur sonur gleður föður sinn, en heimskur maður fyrirlítur móður sína.

²¹La follia è una gioia per chi è privo di senno, ma l’uomo prudente cammina retto per la sua via.

²¹Óvitrum manni er fíflskan gleði, en skynsamur maður gengur beint áfram.

²²I disegni falliscono, dove mancano i consigli; ma riescono, dove son molti i consiglieri.

²²Áformin verða að engu, þar sem engin er ráðagerðin, en ef margir leggja á ráðin, fá þau framgang.

²³Uno prova allegrezza quando risponde bene; e com’è buona una parola detta a tempo!

²³Gleði hlýtur maðurinn af svari munns síns, og hversu fagurt er orð í tíma talað!

²⁴Per l’uomo sagace la via della vita mena in alto e gli fa evitare il soggiorno de’ morti, in basso.

²⁴Lífsins vegur liggur upp á við fyrir hinn hyggna, til þess að hann lendi ekki niður í Helju.

²⁵L’Eterno spianta la casa dei superbi, ma rende stabili i confini della vedova.

²⁵Drottinn rífur niður hús dramblátra, en setur föst landamerki ekkjunnar.

²⁶I pensieri malvagi sono in abominio all’Eterno, ma le parole benevole son pure agli occhi suoi.

²⁶Ill áform eru Drottni andstyggð, en hrein eru vingjarnleg orð.

²⁷Chi è avido di lucro conturba la sua casa, ma chi odia i regali vivrà.

²⁷Sá kemur ólagi á heimilishag sinn, sem fíkinn er í rangfenginn gróða, en sá sem hatar mútugjafir, mun lifa.

²⁸Il cuor del giusto medita la sua risposta, ma la bocca degli empi sgorga cose malvage.

²⁸Hjarta hins réttláta íhugar, hverju svara skuli, en munnur óguðlegra eys úr sér illsku.

²⁹L’Eterno è lungi dagli empi, ma ascolta la preghiera dei giusti.

²⁹Drottinn er fjarlægur óguðlegum, en bæn réttlátra heyrir hann.

³⁰Uno sguardo lucente rallegra il cuore; una buona notizia impingua l’ossa.

³⁰Vingjarnlegt augnaráð gleður hjartað, góðar fréttir feita beinin.

³¹L’orecchio attento alla riprensione che mena a vita, dimorerà fra i savi.

³¹Eyra sem hlýðir á holla umvöndun, mun búa meðal hinna vitru.

³²Chi rigetta l’istruzione disprezza l’anima sua, ma chi dà retta alla riprensione acquista senno.

³²Sá sem aga hafnar, fyrirlítur sjálfan sig, en sá sem hlýðir á umvöndun, aflar sér hygginda.Ótti Drottins er ögun til visku, og auðmýkt er undanfari virðingar.

³³Il timor dell’Eterno è scuola di sapienza; e l’umiltà precede la gloria.

³³Ótti Drottins er ögun til visku, og auðmýkt er undanfari virðingar.