¹All’uomo, i disegni del cuore; ma la risposta della lingua vien dall’Eterno.

¹Fyrirætlanir hjartans eru á mannsins valdi, en svar tungunnar kemur frá Drottni.

²Tutte le vie dell’uomo a lui sembran pure, ma l’Eterno pesa gli spiriti.

²Manninum þykja allir sínir vegir hreinir, en Drottinn prófar hugarþelið.

³Rimetti le cose tue nell’Eterno, e i tuoi disegni avran buona riuscita.

³Fel þú Drottni verk þín, þá mun áformum þínum framgengt verða.

⁴L’Eterno ha fatto ogni cosa per uno scopo; anche l’empio, per il dì della sventura.

⁴Allt hefir Drottinn skapað til síns ákveðna marks, svo og guðleysingjann til óheilladagsins.

⁵Chi è altero d’animo è in abominio all’Eterno; certo è che non rimarrà impunito.

⁵Sérhver hrokafullur maður er Drottni andstyggð, hér er höndin upp á það: hann sleppur ekki óhegndur!

⁶Con la bontà e con la fedeltà l’iniquità si espia, e col timor dell’Eterno si evita il male.

⁶Með elsku og trúfesti er friðþægt fyrir misgjörð, og fyrir ótta Drottins forðast menn hið illa.

⁷Quando l’Eterno gradisce le vie d’un uomo, riconcilia con lui anche i nemici.

⁷Þegar Drottinn hefir þóknun á breytni einhvers manns, þá sættir hann og óvini hans við hann.

⁸Meglio poco con giustizia, che grandi entrate senza equità.

⁸Betra er lítið með réttu en miklar tekjur með röngu.

⁹Il cuor dell’uomo medita la sua via, ma l’Eterno dirige i suoi passi.

⁹Hjarta mannsins upphugsar veg hans, en Drottinn stýrir gangi hans.

¹⁰Sulle labbra del re sta una sentenza divina; quando pronunzia il giudizio la sua bocca non erra.

¹⁰Goðsvar er á vörum konungsins, í dómi mun munni hans ekki skeika.

¹¹La stadera e le bilance giuste appartengono all’Eterno, tutti i pesi del sacchetto son opera sua.

¹¹Rétt vog og reisla koma frá Drottni, lóðin á vogarskálunum eru hans verk.

¹²I re hanno orrore di fare il male, perché il trono è reso stabile con la giustizia.

¹²Að fremja ranglæti er konungum andstyggð, því að hásætið staðfestist fyrir réttlæti.

¹³Le labbra giuste sono gradite ai re; essi amano chi parla rettamente.

¹³Réttlátar varir eru yndi konunga, og þeir elska þann, er talar hreinskilni.

¹⁴Ira del re vuol dire messaggeri di morte, ma l’uomo savio la placherà.

¹⁴Konungsreiði er sem sendiboði dauðans, en vitur maður sefar hana.

¹⁵La serenità del volto del re dà la vita, e il suo favore è come nube di pioggia primaverile.

¹⁵Í mildilegu augnaráði konungs er líf, og hylli hans er sem vorregns-ský.

¹⁶L’acquisto della sapienza oh quanto è migliore di quello dell’oro, e l’acquisto dell’intelligenza preferibile a quel dell’argento!

¹⁶Hversu miklu betra er að afla sér visku en gulls og ákjósanlegra að afla sér hygginda en silfurs.

¹⁷La strada maestra dell’uomo retto è evitare il male; chi bada alla sua via preserva l’anima sua.

¹⁷Braut hreinskilinna er að forðast illt, að varðveita sálu sína er að gæta breytni sinnar.

¹⁸La superbia precede la rovina, e l’alterezza dello spirito precede la caduta.

¹⁸Drambsemi er undanfari tortímingar, og oflæti veit á fall.

¹⁹Meglio esser umile di spirito coi miseri, che spartir la preda coi superbi.

¹⁹Betra er að vera lítillátur með auðmjúkum en að skipta herfangi með dramblátum.

²⁰Chi presta attenzione alla Parola se ne troverà bene, e beato colui che confida nell’Eterno!

²⁰Sá sem gefur gætur að orðinu, hreppir hamingju, og sæll er sá, sem treystir Drottni.

²¹Il savio di cuore è chiamato intelligente, e la dolcezza delle labbra aumenta il sapere.

²¹Sá sem er vitur í hjarta, verður hygginn kallaður, og sætleiki varanna eykur fræðslu.

²²Il senno, per chi lo possiede, è fonte di vita, ma la stoltezza è il castigo degli stolti.

²²Lífslind er hyggnin þeim, sem hana á, en ögun afglapanna er þeirra eigin flónska.

²³Il cuore del savio gli rende assennata la bocca, e aumenta il sapere sulle sue labbra.

²³Hjarta spekingsins gjörir munn hans hygginn og eykur fræðsluna á vörum hans.

²⁴Le parole soavi sono un favo di miele: dolcezza all’anima, salute al corpo.

²⁴Vingjarnleg orð eru hunangsseimur, sæt fyrir sálina, lækning fyrir beinin.

²⁵V’è tal via che all’uomo par diritta, ma finisce col menare alla morte.

²⁵Margur vegurinn virðist greiðfær, en endar þó á helslóðum.

²⁶La fame del lavoratore lavora per lui, perché la sua bocca lo stimola.

²⁶Hungur erfiðismannsins erfiðar með honum, því að munnur hans rekur á eftir honum.

²⁷L’uomo cattivo va scavando ad altri del male, sulle sue labbra c’è come un fuoco divorante.

²⁷Varmennið grefur óheillagröf, og á vörum hans er sem brennandi eldur.

²⁸L’uomo perverso semina contese, e il maldicente disunisce gli amici migliori.

²⁸Vélráður maður kveikir illdeilur, og rógberinn veldur vinaskilnaði.

²⁹L’uomo violento trascina il compagno, e lo mena per una via non buona.

²⁹Ofbeldismaðurinn ginnir náunga sinn og leiðir hann á vondan veg.

³⁰Chi chiude gli occhi per macchinar cose perverse, chi si morde le labbra, ha già compiuto il male.

³⁰Sá sem lokar augunum, upphugsar vélræði, sá sem kreistir saman varirnar, er albúinn til ills.

³¹I capelli bianchi sono una corona d’onore; la si trova sulla via della giustizia.

³¹Gráar hærur eru heiðurskóróna, á vegi réttlætis öðlast menn hana.

³²Chi è lento all’ira val più del prode guerriero; chi padroneggia sé stesso val più di chi espugna città.

³²Sá sem seinn er til reiði, er betri en kappi, og sá sem stjórnar geði sínu, er meiri en sá sem vinnur borgir.Í skikkjufellingum eru teningarnir hristir, en Drottinn ræður, hvað upp kemur.

³³Si gettan le sorti nel grembo, ma ogni decisione vien dall’Eterno.

³³Í skikkjufellingum eru teningarnir hristir, en Drottinn ræður, hvað upp kemur.