¹Meglio un povero che cammina nella sua integrità, di colui ch’è perverso di labbra ed anche stolto.

¹Betri er fátækur maður, sem framgengur í ráðvendni sinni, heldur en lævís lygari og heimskur að auki.

²L’ardore stesso, senza conoscenza, non è cosa buona: e chi cammina in fretta sbaglia strada.

²Kapp er best með forsjá, og sá sem hraðar sér, misstígur sig.

³La stoltezza dell’uomo ne perverte la via, ma il cuor di lui s’irrita contro l’Eterno.

³Flónska mannsins steypir fyrirtækjum hans, en hjarta hans illskast við Drottin.

⁴Le ricchezze procurano gran numero d’amici, ma il povero è abbandonato anche dal suo compagno.

⁴Auður fjölgar vinum, en fátækur maður verður vinum horfinn.

⁵Il falso testimonio non rimarrà impunito, e chi spaccia menzogne non avrà scampo.

⁵Falsvottur sleppur ekki óhegndur, og sá sem fer með lygar, kemst ekki undan.

⁶Molti corteggiano l’uomo generoso, e tutti sono amici dell’uomo munificente.

⁶Margir reyna að koma sér í mjúkinn hjá tignarmanninum, og allir eru vinir þess, sem gjafir gefur.

⁷Tutti i fratelli del povero l’odiano, quanto più gli amici suoi s’allontaneranno da lui! Ei li sollecita con parole, ma già sono scomparsi.

⁷Allir bræður hins snauða hata hann, hversu miklu fremur firrast þá vinir hans hann.

⁸Chi acquista senno ama l’anima sua; e chi serba con cura la prudenza troverà del bene.

⁸Sá sem aflar sér hygginda, elskar líf sitt, sá sem varðveitir skynsemi, mun gæfu hljóta.

⁹Il falso testimonio non rimarrà impunito, e chi spaccia menzogne perirà.

⁹Falsvottur sleppur ekki óhegndur, og sá sem fer með lygar, tortímist.

¹⁰Vivere in delizie non s’addice allo stolto; quanto meno s’addice allo schiavo dominare sui principi!

¹⁰Sællífi hæfir eigi heimskum manni, hvað þá þræli að drottna yfir höfðingjum.

¹¹Il senno rende l’uomo lento all’ira, ed egli stima sua gloria il passar sopra le offese.

¹¹Hyggni mannsins gjörir hann seinan til reiði, og það er honum til frægðar að ganga fram hjá mótgjörðum.

¹²L’ira del re è come il ruggito d’un leone, ma il suo favore è come rugiada sull’erba.

¹²Konungsreiði er eins og ljónsöskur, en hylli hans sem dögg á grasi.

¹³Un figliuolo stolto è una grande sciagura per suo padre, e le risse d’una moglie sono il gocciolar continuo d’un tetto.

¹³Heimskur sonur er föður sínum sönn óhamingja, og konuþras er sífelldur þakleki.

¹⁴Casa e ricchezze sono un’eredità dei padri, ma una moglie giudiziosa è un dono dell’Eterno.

¹⁴Hús og auður er arfur frá feðrunum, en skynsöm kona er gjöf frá Drottni.

¹⁵La pigrizia fa cadere nel torpore, e l’anima indolente patirà la fame.

¹⁵Letin svæfir þungum svefni, og iðjulaus maður mun hungur þola.

¹⁶Chi osserva il comandamento ha cura dell’anima sua, ma chi non si dà pensiero della propria condotta morrà.

¹⁶Sá sem varðveitir boðorðið, varðveitir líf sitt, en sá deyr, sem ekki hefir gát á vegum sínum.

¹⁷Chi ha pietà del povero presta all’Eterno, che gli contraccambierà l’opera buona.

¹⁷Sá lánar Drottni, er líknar fátækum, og hann mun launa honum góðverk hans.

¹⁸Castiga il tuo figliuolo, mentre c’è ancora speranza, ma non ti lasciar andare sino a farlo morire.

¹⁸Aga þú son þinn, því að enn er von, en farðu eigi svo langt, að þú deyðir hann.

¹⁹L’uomo dalla collera violenta dev’esser punito; ché, se lo scampi, dovrai tornare daccapo.

¹⁹Sá sem illa reiðist, verður að greiða sekt, því að ætlir þú að bjarga, gjörir þú illt verra.

²⁰Ascolta il consiglio e ricevi l’istruzione, affinché tu diventi savio per il resto della vita.

²⁰Hlýð þú ráðum og tak umvöndun, til þess að þú verðir vitur eftirleiðis.

²¹Ci sono molti disegni nel cuor dell’uomo, ma il piano dell’Eterno è quello che sussiste.

²¹Mörg eru áformin í mannshjartanu, en ráðsályktun Drottins stendur.

²²Ciò che rende caro l’uomo è la bontà, e un povero val più d’un bugiardo.

²²Unun mannsins er kærleiksverk hans, og betri er fátækur maður en lygari.

²³Il timor dell’Eterno mena alla vita; chi l’ha si sazia, e passa la notte non visitato da alcun male.

²³Ótti Drottins leiðir til lífs, þá hvílist maðurinn mettur, verður ekki fyrir neinni ógæfu.

²⁴Il pigro tuffa la mano nel piatto, e non fa neppur tanto da portarla alla bocca.

²⁴Latur maður dýfir hendinni ofan í skálina, en ekki nennir hann að bera hana aftur upp að munninum.

²⁵Percuoti il beffardo, e il semplice si farà accorto; riprendi l’intelligente, e imparerà la scienza.

²⁵Sláir þú spottarann, verður hinn einfaldi hygginn, og sé vandað um við skynsaman mann, lærir hann hyggindi.

²⁶Il figlio che fa vergogna e disonore, rovina suo padre e scaccia sua madre.

²⁶Sá sem misþyrmir föður sínum og rekur burt móður sína, slíkur sonur fremur smán og svívirðing.

²⁷Cessa, figliuol mio, d’ascoltar l’istruzione, se ti vuoi allontanare dalle parole della scienza.

²⁷Hættu, son minn, að hlýða á umvöndun, ef það er til þess eins, að þú brjótir á móti skynsamlegum orðum.

²⁸Il testimonio iniquo si burla della giustizia, e la bocca degli empi trangugia l’iniquità.

²⁸Samviskulaus vottur gjörir gys að réttinum, og munnur óguðlegra gleypir rangindi.Refsidómar eru búnir spotturunum og högg baki heimskingjanna.

²⁹I giudici son preparati per i beffardi e le percosse per il dosso degli stolti.

²⁹Refsidómar eru búnir spotturunum og högg baki heimskingjanna.