¹Il cuore del re, nella mano dell’Eterno, è come un corso d’acqua; egli lo volge dovunque gli piace.

¹Hjarta konungsins er eins og vatnslækir í hendi Drottins, hann beygir það til hvers, er honum þóknast.

²Tutte le vie dell’uomo gli paion diritte, ma l’Eterno pesa i cuori.

²Manninum þykja allir sínir vegir réttir, en Drottinn vegur hjörtun.

³Praticare la giustizia e l’equità è cosa che l’Eterno preferisce ai sacrifizi.

³Að iðka réttlæti og rétt er Drottni þóknanlegra en sláturfórn.

⁴Gli occhi alteri e il cuor gonfio, lucerna degli empi, sono peccato.

⁴Drembileg augu og hrokafullt hjarta eru lampi óguðlegra, _ allt er það synd.

⁵I disegni dell’uomo diligente menano sicuramente all’abbondanza, ma chi troppo s’affretta non fa che cader nella miseria.

⁵Fyrirætlanir iðjumannsins reynast fésamar vel, en öll flasfærni lendir í fjárskorti.

⁶I tesori acquistati con lingua bugiarda sono un soffio fugace di gente che cerca la morte.

⁶Fjársjóðir, sem aflað er með lygatungu, eru sem þjótandi vindblær, snörur dauðans.

⁷La violenza degli empi li porta via, perché rifiutano di praticare l’equità.

⁷Ofríki hinna óguðlegu dregur þá á eftir sér, því að þeir færast undan að gjöra það, sem rétt er.

⁸La via del colpevole è tortuosa, ma l’innocente opera con rettitudine.

⁸Boginn er vegur þess manns, sem synd er hlaðinn, en verk hins hreina eru ráðvandleg.

⁹Meglio abitare sul canto d’un tetto, che una gran casa con una moglie rissosa.

⁹Betri er vist í horni á húsþaki en sambúð við þrasgjarna konu.

¹⁰L’anima dell’empio desidera il male; il suo amico stesso non trova pietà agli occhi di lui.

¹⁰Sál hins óguðlega girnist illt, náungi hans finnur enga miskunn hjá honum.

¹¹Quando il beffardo è punito, il semplice diventa savio; e quando s’istruisce il savio, egli acquista scienza.

¹¹Sé spottaranum refsað, verður hinn einfaldi hygginn, og sé vitur maður fræddur, lærir hann hyggindi.

¹²Il Giusto tien d’occhio la casa dell’empio, e precipita gli empi nelle sciagure.

¹²Gætur gefur réttlátur að húsi hins óguðlega, steypir óguðlegum í ógæfu.

¹³Chi chiude l’orecchio al grido del povero, griderà anch’egli, e non gli sarà risposto.

¹³Sá sem byrgir eyrun fyrir kveini hins fátæka, hann mun sjálfur kalla og eigi fá bænheyrslu.

¹⁴Un dono fatto in segreto placa la collera, e un regalo dato di sottomano, l’ira violenta.

¹⁴Gjöf á laun sefar reiði og múta í barmi ákafa heift.

¹⁵Far ciò ch’è retto è una gioia per il giusto, ma è una rovina per gli artefici d’iniquità.

¹⁵Réttlátum manni er gleði að gjöra það, sem rétt er, en illgjörðamönnum er það skelfing.

¹⁶L’uomo che erra lungi dalle vie del buon senso, riposerà nell’assemblea dei trapassati.

¹⁶Sá maður, sem villist af vegi skynseminnar, mun brátt hvílast í söfnuði framliðinna.

¹⁷Chi ama godere sarà bisognoso, chi ama il vino e l’olio non arricchirà.

¹⁷Öreigi verður sá, er sólginn er í skemmtanir, sá sem sólginn er í vín og olíu, verður ekki ríkur.

¹⁸L’empio serve di riscatto al giusto; e il perfido, agli uomini retti.

¹⁸Hinn óguðlegi er lausnargjald fyrir hinn réttláta, og svikarinn kemur í stað hinna hreinskilnu.

¹⁹Meglio abitare in un deserto, che con una donna rissosa e stizzosa.

¹⁹Betra er að búa í eyðimerkur-landi en með þrasgjarnri og geðillri konu.

²⁰In casa del savio c’è dei tesori preziosi e dell’olio, ma l’uomo stolto dà fondo a tutto.

²⁰Dýrmætur fjársjóður og olía er í heimkynnum hins vitra, en heimskur maður sólundar því.

²¹Chi ricerca la giustizia e la bontà troverà vita, giustizia e gloria.

²¹Sá sem ástundar réttlæti og kærleika, hann öðlast líf, réttlæti og heiður.

²²Il savio dà la scalata alla città dei forti, e abbatte il baluardo in cui essa confidava.

²²Vitur maður vinnur borg kappanna og rífur niður vígið, sem hún treysti á.

²³Chi custodisce la sua bocca e la sua lingua preserva l’anima sua dalle distrette.

²³Sá sem varðveitir munn sinn og tungu, hann varðveitir sálu sína frá nauðum.

²⁴Il nome del superbo insolente è: beffardo; egli fa ogni cosa con furore di superbia.

²⁴Sá sem er hrokafullur, dramblátur, hann heitir spottari, sá sem gjörir allt af taumlausum hroka.

²⁵I desideri del pigro l’uccidono perché le sue mani rifiutano di lavorare.

²⁵Óskir letingjans drepa hann, því að hendur hans vilja ekki vinna.

²⁶C’è chi da mane a sera brama avidamente, ma il giusto dona senza mai rifiutare.

²⁶Ávallt er letinginn að óska sér, en hinn réttláti gefur og er ekki naumur.

²⁷Il sacrifizio dell’empio è cosa abominevole; quanto più se l’offre con intento malvagio!

²⁷Sláturfórn óguðlegra er Drottni andstyggð, hvað þá, sé hún framborin fyrir óhæfuverk.

²⁸Il testimonio bugiardo perirà, ma l’uomo che ascolta potrà sempre parlare.

²⁸Falsvottur mun tortímast, en maður, sem heyrt hefir, má ávallt tala.

²⁹L’empio fa la faccia tosta, ma l’uomo retto rende ferma la sua condotta.

²⁹Óguðlegur maður setur upp öruggan svip, en hinn hreinskilni gjörir veg sinn öruggan.

³⁰Non c’è sapienza, non intelligenza, non consiglio che valga contro l’Eterno.

³⁰Engin viska er til og engin hyggni, né heldur ráð gegn Drottni.Hesturinn er hafður viðbúinn til orustudagsins, en sigurinn er í hendi Drottins.

³¹Il cavallo è pronto per il dì della battaglia, ma la vittoria appartiene all’Eterno.

³¹Hesturinn er hafður viðbúinn til orustudagsins, en sigurinn er í hendi Drottins.