¹La sapienza non grida ella? e l’intelligenza non fa ella udire la sua voce?

¹Heyr, spekin kallar og hyggnin lætur raust sína gjalla.

²Ella sta in piè al sommo dei luoghi elevati, sulla strada, ai crocicchi;

²Uppi á hæðunum við veginn, þar sem göturnar kvíslast _ stendur hún.

³grida presso le porte, all’ingresso della città, nei viali che menano alle porte:

³Við hliðin, þar sem gengið er út úr borginni, þar sem gengið er inn um dyrnar, kallar hún hátt:

⁴"Chiamo voi, o uomini principali, e la mia voce si rivolge ai figli del popolo.

⁴Til yðar, menn, tala ég, og raust mín hljómar til mannanna barna.

⁵Imparate, o semplici, l’accorgimento, e voi, stolti, diventate intelligenti di cuore!

⁵Þér óreyndu, lærið hyggindi, og þér heimskingjar, lærið skynsemi.

⁶Ascoltate, perché dirò cose eccellenti, e le mie labbra s’apriranno a insegnar cose rette.

⁶Hlýðið á, því að ég tala það sem göfuglegt er, og varir mínar tjá það sem rétt er.

⁷Poiché la mia bocca esprime il vero, e le mie labbra abominano l’empietà.

⁷Því að sannleika mælir gómur minn og guðleysi er viðbjóður vörum mínum.

⁸Tutte le parole della mia bocca son conformi a giustizia, non v’è nulla di torto o di perverso in esse.

⁸Einlæg eru öll orð munns míns, í þeim er ekkert fals né fláræði.

⁹Son tutte piane per l’uomo intelligente, e rette per quelli che han trovato la scienza.

⁹Öll eru þau einföld þeim sem skilning hefir, og blátt áfram fyrir þann sem hlotið hefir þekkingu.

¹⁰Ricevete la mia istruzione anziché l’argento, e la scienza anziché l’oro scelto;

¹⁰Takið á móti ögun minni fremur en á móti silfri og fræðslu fremur en úrvals gulli.

¹¹poiché la sapienza val più delle perle, e tutti gli oggetti preziosi non la equivalgono.

¹¹Því að viska er betri en perlur, og engir dýrgripir jafnast á við hana.

¹²Io, la sapienza, sto con l’accorgimento, e trovo la scienza della riflessione.

¹²Ég, spekin, er handgengin hyggindunum og ræð yfir ráðdeildarsamri þekking.

¹³Il timore dell’Eterno è odiare il male; io odio la superbia, l’arroganza, la via del male e la bocca perversa.

¹³Að óttast Drottin er að hata hið illa, drambsemi og ofdramb og illa breytni og fláráðan munn _ það hata ég.

¹⁴A me appartiene il consiglio e il buon successo; io sono l’intelligenza, a me appartiene la forza.

¹⁴Mín er ráðspekin og framkvæmdarsemin, ég er hyggnin, minn er krafturinn.

¹⁵Per mio mezzo regnano i re, e i principi decretano ciò ch’è giusto.

¹⁵Fyrir mína hjálp ríkja konungarnir og úrskurða höfðingjarnir réttvíslega.

¹⁶Per mio mezzo governano i capi, i nobili, tutti i giudici della terra.

¹⁶Fyrir mína hjálp stjórna stjórnendurnir og tignarmennin _ allir valdsmenn á jörðu.

¹⁷Io amo quelli che m’amano, e quelli che mi cercano mi trovano.

¹⁷Ég elska þá sem mig elska, og þeir sem leita mín, finna mig.

¹⁸Con me sono ricchezze e gloria, i beni permanenti e la giustizia.

¹⁸Auður og heiður eru hjá mér, ævagamlir fjármunir og réttlæti.

¹⁹Il mio frutto e migliore dell’oro fino, e il mio prodotto val più che argento eletto.

¹⁹Ávöxtur minn er betri en gull og gimsteinar og eftirtekjan eftir mig betri en úrvals silfur.

²⁰Io cammino per la via della giustizia, per i sentieri dell’equità,

²⁰Ég geng á götu réttlætisins, á stigum réttarins miðjum,

²¹per far eredi di beni reali quelli che m’amano, e per riempire i loro tesori.

²¹til þess að gefa þeim sanna auðlegð, er elska mig, og fylla forðabúr þeirra.

²²L’Eterno mi formò al principio de’ suoi atti, prima di fare alcuna delle opere sue, ab antico.

²²Drottinn skóp mig í upphafi vega sinna, á undan öðrum verkum sínum, fyrir alda öðli.

²³Fui stabilita ab eterno, dal principio, prima che la terra fosse.

²³Frá eilífð var ég sett til valda, frá upphafi, áður en jörðin var til.

²⁴Fui generata quando non c’erano ancora abissi, quando ancora non c’erano sorgenti rigurgitanti d’acqua.

²⁴Ég fæddist áður en hafdjúpin urðu til, þá er engar vatnsmiklar lindir voru til.

²⁵Fui generata prima che i monti fossero fondati, prima ch’esistessero le colline,

²⁵Áður en fjöllunum var hleypt niður, á undan hæðunum fæddist ég,

²⁶quand’egli ancora non avea fatto né la terra né i campi né le prime zolle della terra coltivabile.

²⁶áður en hann skapaði völl og vengi og fyrstu moldarkekki jarðríkis.

²⁷Quand’egli disponeva i cieli io ero là; quando tracciava un circolo sulla superficie dell’abisso,

²⁷Þegar hann gjörði himininn, þá var ég þar, þegar hann setti hvelfinguna yfir hafdjúpið,

²⁸quando condensava le nuvole in alto, quando rafforzava le fonti dell’abisso,

²⁸þegar hann festi skýin uppi, þegar uppsprettur hafdjúpsins komust í skorður,

²⁹quando assegnava al mare il suo limite perché le acque non oltrepassassero il suo cenno, quando poneva i fondamenti della terra,

²⁹þegar hann setti hafinu takmörk, til þess að vötnin færu eigi lengra en hann bauð, þegar hann festi undirstöður jarðar.

³⁰io ero presso di lui come un artefice, ero del continuo esuberante di gioia, mi rallegravo in ogni tempo nel suo cospetto;

³⁰Þá stóð ég honum við hlið sem verkstýra, og ég var yndi hans dag hvern, leikandi mér fyrir augliti hans alla tíma,

³¹mi rallegravo nella parte abitabile della sua terra, e trovavo la mia gioia tra i figliuoli degli uomini.

³¹leikandi mér á jarðarkringlu hans, og hafði yndi mitt af mannanna börnum.

³²Ed ora, figliuoli, ascoltatemi; beati quelli che osservano le mie vie!

³²Og nú, þér yngismenn, hlýðið mér, því að sælir eru þeir, sem varðveita vegu mína.

³³Ascoltate l’istruzione, siate savi, e non la rigettate!

³³Hlýðið á aga, svo að þér verðið vitrir, og látið hann eigi sem vind um eyrun þjóta.

³⁴Beato l’uomo che m’ascolta, che veglia ogni giorno alle mie porte, che vigila alla soglia della mia casa!

³⁴Sæll er sá maður, sem hlýðir mér, sem vakir daglega við dyr mínar og geymir dyrastafa minna.

³⁵Poiché chi mi trova trova la vita, e ottiene favore dall’Eterno.

³⁵Því að sá sem mig finnur, finnur lífið og hlýtur blessun af Drottni.En sá sem missir mín, skaðar sjálfan sig. Allir þeir, sem hata mig, elska dauðann.

³⁶Ma chi pecca contro di me, fa torto all’anima sua; tutti quelli che m’odiano, amano la morte".

³⁶En sá sem missir mín, skaðar sjálfan sig. Allir þeir, sem hata mig, elska dauðann.