¹Di Davide. Benedici, anima mia, l’Eterno; e tutto quello ch’è in me, benedica il nome suo santo.

¹Davíðssálmur. Lofa þú Drottin, sála mín, og allt sem í mér er, hans heilaga nafn,

²Benedici, anima mia l’Eterno, e non dimenticare alcuno de’ suoi benefici.

²lofa þú Drottin, sála mín, og gleym eigi neinum velgjörðum hans.

³Egli è quel che ti perdona tutte le tue iniquità, che sana tutte le tue infermità,

³Hann fyrirgefur allar misgjörðir þínar, læknar öll þín mein,

⁴che redime la tua vita dalla fossa, che ti corona di benignità e di compassioni,

⁴leysir líf þitt frá gröfinni, krýnir þig náð og miskunn.

⁵che sazia di beni la tua bocca, che ti fa ringiovanire come l’aquila.

⁵Hann mettar þig gæðum, þú yngist upp sem örninn.

⁶L’Eterno fa giustizia e ragione a tutti quelli che sono oppressi.

⁶Drottinn fremur réttlæti og veitir rétt öllum kúguðum.

⁷Egli fece conoscere a Mosè le sue vie e ai figliuoli d’Israele le sue opere.

⁷Hann gjörði Móse vegu sína kunna og Ísraelsbörnum stórvirki sín.

⁸L’Eterno è pietoso e clemente, lento all’ira e di gran benignità.

⁸Náðugur og miskunnsamur er Drottinn, þolinmóður og mjög gæskuríkur.

⁹Egli non contende in eterno, né serba l’ira sua in perpetuo.

⁹Hann þreytir eigi deilur um aldur og er eigi eilíflega reiður.

¹⁰Egli non ci ha trattati secondo i nostri peccati, né ci ha retribuiti secondo le nostre iniquità.

¹⁰Hann hefir eigi breytt við oss eftir syndum vorum og eigi goldið oss eftir misgjörðum vorum,

¹¹Poiché quanto i cieli sono alti al disopra della terra, tanto è grande la sua benignità verso quelli che lo temono.

¹¹heldur svo hár sem himinninn er yfir jörðunni, svo voldug er miskunn hans við þá er óttast hann.

¹²Quanto è lontano il levante dal ponente, tanto ha egli allontanato da noi le nostre trasgressioni.

¹²Svo langt sem austrið er frá vestrinu, svo langt hefir hann fjarlægt afbrot vor frá oss.

¹³Come un padre è pietoso verso i suoi figliuoli, così è pietoso l’Eterno verso quelli che lo temono.

¹³Eins og faðir sýnir miskunn börnum sínum, eins hefir Drottinn sýnt miskunn þeim er óttast hann.

¹⁴Poiché egli conosce la nostra natura; egli si ricorda che siam polvere.

¹⁴Því að hann þekkir eðli vort, minnist þess að vér erum mold.

¹⁵I giorni dell’uomo son come l’erba; egli fiorisce come il fiore del campo;

¹⁵Dagar mannsins eru sem grasið, hann blómgast sem blómið á mörkinni,

¹⁶se un vento gli passa sopra ei non è più, e il luogo dov’era non lo riconosce più.

¹⁶þegar vindur blæs á hann er hann horfinn, og staður hans þekkir hann ekki framar.

¹⁷Ma la benignità dell’Eterno dura ab eterno e in eterno, sopra quelli che lo temono, e la sua giustizia sopra i figliuoli de’ figliuoli

¹⁷En miskunn Drottins við þá er óttast hann varir frá eilífð til eilífðar, og réttlæti hans nær til barnabarnanna,

¹⁸di quelli che osservano il suo patto, e si ricordano de’ suoi comandamenti per metterli in opra.

¹⁸þeirra er varðveita sáttmála hans og muna að breyta eftir boðum hans.

¹⁹L’Eterno ha stabilito il suo trono ne’ cieli, e il suo regno signoreggia su tutto.

¹⁹Drottinn hefir reist hásæti sitt á himnum, og konungdómur hans drottnar yfir alheimi.

²⁰Benedite l’Eterno, voi suoi angeli, potenti e forti, che fate ciò ch’egli dice, ubbidendo alla voce della sua parola!

²⁰Lofið Drottin, þér englar hans, þér voldugu hetjur, er framkvæmið boð hans, er þér heyrið hljóminn af orði hans.

²¹Benedite l’Eterno, voi tutti gli eserciti suoi, che siete suoi ministri, e fate ciò che gli piace!

²¹Lofið Drottin, allar hersveitir hans, þjónar hans, er framkvæmið vilja hans.Lofið Drottin, öll verk hans, á hverjum stað í ríki hans. Lofa þú Drottin, sála mín.

²²Benedite l’Eterno, voi tutte le opere sue, in tutti i luoghi della sua signoria! Anima mia, benedici l’Eterno!

²²Lofið Drottin, öll verk hans, á hverjum stað í ríki hans. Lofa þú Drottin, sála mín.