¹Anima mia, benedici l’Eterno! O Eterno, mio Dio, tu sei sommamente grande; sei vestito di splendore e di maestà.

¹Lofa þú Drottin, sála mín! Drottinn, Guð minn, þú ert harla mikill. Þú ert klæddur hátign og vegsemd.

²Egli s’ammanta di luce come d’una veste; distende i cieli come un padiglione;

²Þú hylur þig ljósi eins og skikkju, þenur himininn út eins og tjalddúk.

³egli costruisce le sue alte stanze nelle acque; fa delle nuvole il suo carro, s’avanza sulle ali del vento;

³Þú hvelfir hásal þinn í vötnunum, gjörir ský að vagni þínum, og ferð um á vængjum vindarins.

⁴fa dei venti i suoi messaggeri, delle fiamme di fuoco i suoi ministri.

⁴Þú gjörir vindana að sendiboðum þínum, bálandi eld að þjónum þínum.

⁵Egli ha fondato la terra sulle sue basi; non sarà smossa mai in perpetuo.

⁵Þú grundvallar jörðina á undirstöðum hennar, svo að hún haggast eigi um aldur og ævi.

⁶Tu l’avevi coperta dell’abisso come d’una veste, le acque s’erano fermate sui monti.

⁶Hafflóðið huldi hana sem klæði, vötnin náðu upp yfir fjöllin,

⁷Alla tua minaccia esse si ritirarono, alla voce del tuo tuono fuggirono spaventate.

⁷en fyrir þinni ógnun flýðu þau, fyrir þrumurödd þinni hörfuðu þau undan með skelfingu.

⁸Le montagne sorsero, le valli s’abbassarono nel luogo che tu avevi stabilito per loro.

⁸Þau gengu yfir fjöllin, steyptust niður í dalina, þangað sem þú hafðir búið þeim stað.

⁹Tu hai posto alle acque un limite che non trapasseranno; esse non torneranno a coprire la terra.

⁹Þú settir takmörk, sem þau mega ekki fara yfir, þau skulu ekki hylja jörðina framar.

¹⁰Egli manda fonti nelle valli, ed esse scorrono fra le montagne;

¹⁰Þú sendir lindir í dalina, þær renna milli fjallanna,

¹¹abbeverano tutte le bestie della campagna, gli asini selvatici vi si dissetano.

¹¹þær svala öllum dýrum merkurinnar, villiasnarnir slökkva þorsta sinn.

¹²Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; di mezzo alle fronde fanno udir la loro voce.

¹²Yfir þeim byggja fuglar himins, láta kvak sitt heyrast milli greinanna.

¹³Egli adacqua i monti dall’alto delle sue stanze, la terra è saziata col frutto delle tue opere.

¹³Þú vökvar fjöllin frá hásal þínum, jörðin mettast af ávexti verka þinna.

¹⁴Egli fa germogliar l’erba per il bestiame e le piante per il servizio dell’uomo, facendo uscir dalla terra il nutrimento,

¹⁴Þú lætur gras spretta handa fénaðinum og jurtir, sem maðurinn ræktar, til þess að framleiða brauð af jörðinni

¹⁵e il vino che rallegra il cuor dell’uomo, e l’olio che gli fa risplender la faccia, e il pane che sostenta il cuore dei mortali.

¹⁵og vín, sem gleður hjarta mannsins, olíu, sem gjörir andlitið gljáandi, og brauð, sem hressir hjarta mannsins.

¹⁶Gli alberi dell’Eterno sono saziati, i cedri del Libano, ch’egli ha piantati.

¹⁶Tré Drottins mettast, sedrustrén á Líbanon, er hann hefir gróðursett

¹⁷Gli uccelli vi fanno i loro nidi; la cicogna fa dei cipressi la sua dimora;

¹⁷þar sem fuglarnir byggja hreiður, storkarnir, er hafa kýprestrén að húsi.

¹⁸le alte montagne son per i camosci, le rocce sono il rifugio de’ conigli.

¹⁸Hin háu fjöll eru handa steingeitunum, klettarnir eru hæli fyrir stökkhérana.

¹⁹Egli ha fatto la luna per le stagioni; il sole conosce il suo tramonto.

¹⁹Þú gjörðir tunglið til þess að ákvarða tíðirnar, sólin veit, hvar hún á að ganga til viðar.

²⁰Tu mandi le tenebre e vien la notte, nella quale tutte le bestie delle foreste si mettono in moto.

²⁰Þegar þú gjörir myrkur, verður nótt, og þá fara öll skógardýrin á kreik.

²¹I leoncelli ruggono dietro la preda e chiedono il loro pasto a Dio.

²¹Ljónin öskra eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.

²²Si leva il sole, esse si ritirano e vanno a giacere nei loro covi.

²²Þegar sól rennur upp, draga þau sig í hlé og leggjast fyrir í fylgsnum sínum,

²³L’uomo esce all’opera sua e al suo lavoro fino alla sera.

²³en þá fer maðurinn út til starfa sinna, til vinnu sinnar fram á kveld.

²⁴Quanto son numerose le tue opere, o Eterno! Tu le hai fatte tutte con sapienza; la terra è piena delle tue ricchezze.

²⁴Hversu mörg eru verk þín, Drottinn, þú gjörðir þau öll með speki, jörðin er full af því, er þú hefir skapað.

²⁵Ecco il mare, grande ed ampio, dove si muovon creature senza numero, animali piccoli e grandi.

²⁵Þar er hafið, mikið og vítt á alla vegu, þar er óteljandi grúi, smá dýr og stór.

²⁶Là vogano le navi e quel leviatan che hai creato per scherzare in esso.

²⁶Þar fara skipin um og Levjatan, er þú hefir skapað til þess að leika sér þar.

²⁷Tutti quanti sperano in te che tu dia loro il lor cibo a suo tempo.

²⁷Öll vona þau á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.

²⁸Tu lo dài loro ed essi lo raccolgono; tu apri la mano ed essi son saziati di beni.

²⁸Þú gefur þeim, og þau tína, þú lýkur upp hendi þinni, og þau mettast gæðum.

²⁹Tu nascondi la tua faccia, essi sono smarriti; tu ritiri il loro fiato, ed essi muoiono e tornano nella loro polvere.

²⁹Þú byrgir auglit þitt, þá skelfast þau, þú tekur aftur anda þeirra, þá andast þau og hverfa aftur til moldarinnar.

³⁰Tu mandi il tuo spirito, essi sono creati, e tu rinnovi la faccia della terra.

³⁰Þú sendir út anda þinn, þá verða þau til, og þú endurnýjar ásjónu jarðar.

³¹Duri in perpetuo la gloria dell’Eterno, si rallegri l’Eterno nelle opere sue!

³¹Dýrð Drottins vari að eilífu, Drottinn gleðjist yfir verkum sínum,

³²Egli riguarda la terra, ed essa trema; egli tocca i monti, ed essi fumano.

³²hann sem lítur til jarðar, svo að hún nötrar, sem snertir við fjöllunum, svo að úr þeim rýkur.

³³Io canterò all’Eterno finché io viva; salmeggerò al mio Dio finché io esista.

³³Ég vil ljóða um Drottin meðan lifi, lofsyngja Guði mínum meðan ég er til.

³⁴Possa la mia meditazione essergli gradita! Io mi rallegrerò nell’Eterno.

³⁴Ó að mál mitt mætti falla honum í geð! Ég gleðst yfir Drottni.Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.

³⁵Spariscano i peccatori dalla terra, e gli empi non siano più! Anima mia, benedici l’Eterno. Alleluia.

³⁵Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.