¹Alleluia! Celebrate l’Eterno, perch’egli è buono, perché la sua benignità dura in perpetuo.

¹Halelúja! Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

²Chi può raccontare le gesta dell’Eterno, o pubblicar tutta la sua lode?

²Hver getur sagt frá máttarverkum Drottins, kunngjört allan lofstír hans?

³Beati coloro che osservano ciò ch’è prescritto, che fanno ciò ch’è giusto, in ogni tempo!

³Sælir eru þeir, sem gæta réttarins, sem iðka réttlæti alla tíma.

⁴O Eterno, ricordati di me, con la benevolenza che usi verso il tuo popolo; visitami con la tua salvazione,

⁴Minnst þú mín, Drottinn, með velþóknun þeirri, er þú hefir á lýð þínum, vitja mín með hjálpræði þínu,

⁵affinché io vegga il bene de’ tuoi eletti, mi rallegri dell’allegrezza della tua nazione, e mi glori con la tua eredità.

⁵að ég megi horfa með unun á hamingju þinna útvöldu, gleðjast yfir gleði þjóðar þinnar, fagna með eignarlýð þínum.

⁶Noi e i nostri padri abbiamo peccato, abbiamo commesso l’iniquità, abbiamo agito empiamente.

⁶Vér höfum syndgað ásamt feðrum vorum, höfum breytt illa og óguðlega.

⁷I nostri padri non prestarono attenzione alle tue maraviglie in Egitto; non si ricordarono della moltitudine delle tue benignità, ma si ribellarono presso al mare, al Mar rosso.

⁷Feður vorir í Egyptalandi gáfu eigi gætur að dásemdarverkum þínum, minntust eigi þinnar miklu miskunnar og sýndu Hinum hæsta þrjósku hjá Hafinu rauða.

⁸Nondimeno egli li salvò per amor del suo nome, per far conoscere la sua potenza.

⁸Þó hjálpaði hann þeim sakir nafns síns til þess að kunngjöra mátt sinn.

⁹Sgridò il Mar rosso ed esso si seccò; li condusse attraverso gli abissi come attraverso un deserto.

⁹Hann hastaði á Hafið rauða, svo að það þornaði upp, og lét þá ganga um djúpin eins og um eyðimörk.

¹⁰E li salvò dalla mano di chi li odiava, e li redense dalla mano del nemico.

¹⁰Hann frelsaði þá af hendi hatursmanna þeirra og leysti þá af hendi óvinanna.

¹¹E le acque copersero i loro avversari; non ne scampò neppur uno.

¹¹Vötnin huldu fjendur þeirra, ekki einn af þeim komst undan.

¹²Allora credettero alle sue parole, e cantarono la sua lode.

¹²Þá trúðu þeir orðum hans, sungu honum lof.

¹³Ben presto dimenticarono le sue opere; non aspettaron fiduciosi l’esecuzione dei suoi disegni,

¹³En þeir gleymdu fljótt verkum hans, treystu eigi á ráð hans.

¹⁴ma si accesero di cupidigia nel deserto, e tentarono Dio nella solitudine.

¹⁴Þeir fylltust lysting í eyðimörkinni og freistuðu Guðs í öræfunum.

¹⁵Ed egli dette loro quel che chiedevano, ma mandò la consunzione nelle loro persone.

¹⁵Þá veitti hann þeim bæn þeirra og sendi þeim megurð.

¹⁶Furon mossi d’invidia contro Mosè nel campo, e contro Aaronne, il santo dell’Eterno.

¹⁶Þá öfunduðust þeir við Móse í herbúðunum, við Aron, hinn heilaga Drottins.

¹⁷La terra s’aprì, inghiottì Datan e coperse il sèguito d’Abiram.

¹⁷Jörðin opnaðist og svalg Datan og huldi flokk Abírams,

¹⁸Un fuoco s’accese nella loro assemblea, la fiamma consumò gli empi.

¹⁸eldur kviknaði í flokki þeirra, loginn brenndi hina óguðlegu.

¹⁹Fecero un vitello in Horeb, e adorarono un’immagine di getto;

¹⁹Þeir bjuggu til kálf hjá Hóreb og lutu steyptu líkneski,

²⁰così mutarono la loro gloria nella figura d’un bue che mangia l’erba.

²⁰og létu vegsemd sína í skiptum fyrir mynd af uxa, er gras etur.

²¹Dimenticarono Dio, loro salvatore, che avea fatto cose grandi in Egitto,

²¹Þeir gleymdu Guði, frelsara sínum, þeim er stórvirki gjörði í Egyptalandi,

²²cose maravigliose nel paese di Cham, cose tremende al Mar rosso.

²²dásemdarverk í landi Kams, óttaleg verk við Hafið rauða.

²³Ond’egli parlò di sterminarli; ma Mosè, suo eletto, stette sulla breccia dinanzi a lui per stornar l’ira sua onde non li distruggesse.

²³Þá hugði hann á að tortíma þeim, ef Móse, hans útvaldi, hefði eigi gengið fram fyrir hann og borið af blakið, til þess að afstýra reiði hans, svo að hann skyldi eigi tortíma.

²⁴Essi disdegnarono il paese delizioso, non credettero alla sua parola;

²⁴Þeir fyrirlitu hið unaðslega land og trúðu eigi orðum hans.

²⁵e mormorarono nelle loro tende, e non dettero ascolto alla voce dell’Eterno.

²⁵Þeir mögluðu í tjöldum sínum og hlýddu eigi á raust Drottins.

²⁶Ond’egli, alzando la mano, giurò loro che li farebbe cader nel deserto,

²⁶Þá lyfti hann hendi sinni gegn þeim og sór að láta þá falla í eyðimörkinni,

²⁷che farebbe perire la loro progenie fra le nazioni e li disperderebbe per tutti i paesi.

²⁷tvístra niðjum þeirra meðal þjóðanna og dreifa þeim um löndin.

²⁸Si congiunsero anche con Baal-Peor e mangiarono dei sacrifizi dei morti.

²⁸Þeir dýrkuðu Baal Peór og átu fórnir dauðra skurðgoða.

²⁹Così irritarono Iddio colle loro azioni, e un flagello irruppe fra loro.

²⁹Þeir egndu hann til reiði með athæfi sínu, og braust því út plága meðal þeirra.

³⁰Ma Fineas si levò e fece giustizia, e il flagello fu arrestato.

³⁰En Pínehas gekk fram og skar úr, og þá staðnaði plágan.

³¹E ciò gli fu imputato come giustizia per ogni età, in perpetuo.

³¹Og honum var reiknað það til réttlætis, frá kyni til kyns, að eilífu.

³²Lo provocarono ad ira anche alle acque di Meriba, e venne del male a Mosè per cagion loro;

³²Þeir reittu hann til reiði hjá Meríba-vötnum, þá fór illa fyrir Móse þeirra vegna,

³³perché inasprirono il suo spirito ed egli parlò sconsigliatamente con le sue labbra.

³³því að þeir sýndu þrjósku anda hans, og honum hrutu ógætnisorð af vörum.

³⁴Essi non distrussero i popoli, come l’Eterno avea loro comandato;

³⁴Þeir eyddu eigi þjóðunum, er Drottinn hafði boðið þeim,

³⁵ma si mescolarono con le nazioni, e impararono le opere d’esse:

³⁵heldur lögðu þeir lag sitt við heiðingjana og lærðu athæfi þeirra.

³⁶e servirono ai loro idoli, i quali divennero per essi un laccio;

³⁶Þeir dýrkuðu skurðgoð þeirra, og þau urðu þeim að snöru,

³⁷e sacrificarono i loro figliuoli e le loro figliuole ai demoni,

³⁷þeir færðu að fórnum sonu sína og dætur sínar illum vættum

³⁸e sparsero il sangue innocente, il sangue dei loro figliuoli e delle loro figliuole, che sacrificarono agl’idoli di Canaan; e il paese fu profanato dal sangue versato.

³⁸og úthelltu saklausu blóði, blóði sona sinna og dætra, er þeir fórnfærðu skurðgoðum Kanaans, svo að landið vanhelgaðist af blóðskuldinni.

³⁹Essi si contaminarono con le loro opere, e si prostituirono coi loro atti.

³⁹Þeir saurguðust af verkum sínum og frömdu tryggðrof með athæfi sínu.

⁴⁰Onde l’ira dell’Eterno si accese contro il suo popolo, ed egli ebbe in abominio la sua eredità.

⁴⁰Þá upptendraðist reiði Drottins gegn lýð hans, og hann fékk viðbjóð á arfleifð sinni.

⁴¹E li dette nelle mani delle nazioni, e quelli che li odiavano li signoreggiarono.

⁴¹Hann gaf þá á vald heiðingjum, og hatursmenn þeirra drottnuðu yfir þeim.

⁴²E i loro nemici li oppressero, e furono umiliati sotto la loro mano.

⁴²Óvinir þeirra þjökuðu þá, og þeir urðu að beygja sig undir vald þeirra.

⁴³Molte volte li liberò, ma essi si ribellavano, seguendo i loro propri voleri, e si rovinavano per la loro iniquità.

⁴³Mörgum sinnum bjargaði hann þeim, en þeir sýndu þrjósku í ráði sínu og urðu að lúta sakir misgjörðar sinnar.

⁴⁴Tuttavia, volse a loro lo sguardo quando furono in distretta, quando udì il loro grido;

⁴⁴Samt leit hann á neyð þeirra, er hann heyrði kvein þeirra.

⁴⁵e si ricordò per loro del suo patto, e si pentì secondo la moltitudine delle sue benignità.

⁴⁵Hann minntist sáttmála síns við þá og aumkaðist yfir þá sakir sinnar miklu miskunnar

⁴⁶Fece loro anche trovar compassione presso tutti quelli che li aveano menati in cattività.

⁴⁶og lét þá finna miskunn hjá öllum þeim er höfðu haft þá burt hernumda.

⁴⁷Salvaci, o Eterno, Iddio nostro, e raccoglici di fra le nazioni, affinché celebriamo il tuo santo nome, e mettiamo la nostra gloria nel lodarti.

⁴⁷Hjálpa þú oss, Drottinn, Guð vor, og safna oss saman frá þjóðunum, að vér megum lofa þitt heilaga nafn, víðfrægja lofstír þinn.Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, frá eilífð til eilífðar. Og allur lýðurinn segi: Amen! Halelúja.

⁴⁸Benedetto sia l’Eterno, l’Iddio d’Israele, d’eternità in eternità! E tutto il popolo dica: Amen! Alleluia.

⁴⁸Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, frá eilífð til eilífðar. Og allur lýðurinn segi: Amen! Halelúja.