¹Celebrate l’Eterno, perch’egli è buono, perché la sua benignità dura in eterno!

¹Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

²Così dicano i riscattati dall’Eterno, ch’egli ha riscattati dalla mano dell’avversario

²Svo skulu hinir endurleystu Drottins segja, þeir er hann hefir leyst úr nauðum

³e raccolti da tutti i paesi, dal levante e dal ponente, dal settentrione e dal mezzogiorno.

³og safnað saman úr löndunum, frá austri og vestri, frá norðri og suðri.

⁴Essi andavano errando nel deserto per vie desolate; non trovavano città da abitare.

⁴Þeir reikuðu um eyðimörkina, um veglaus öræfin, og fundu eigi byggilegar borgir,

⁵Affamati e assetati, l’anima veniva meno in loro.

⁵þá hungraði og þyrsti, sál þeirra vanmegnaðist í þeim.

⁶Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, ed ei li trasse fuori dalle loro angosce.

⁶Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni, hann bjargaði þeim úr angist þeirra

⁷Li condusse per la diritta via perché giungessero a una città da abitare.

⁷og leiddi þá um slétta leið, svo að þeir komust til byggilegrar borgar.

⁸Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

⁸Þeir skulu þakka Drottni miskunn hans og dásemdarverk hans við mannanna börn,

⁹Poich’egli ha saziato l’anima assetata, ed ha ricolmato di beni l’anima affamata.

⁹því að hann mettaði magnþrota sál og fyllti hungraða sál gæðum.

¹⁰Altri dimoravano in tenebre e in ombra di morte, prigionieri nell’afflizione e nei ferri,

¹⁰Þeir sem sátu í myrkri og niðdimmu, bundnir eymd og járnum,

¹¹perché s’erano ribellati alle parole di Dio e aveano sprezzato il consiglio dell’Altissimo;

¹¹af því að þeir höfðu þrjóskast við orðum Guðs og fyrirlitið ráð Hins hæsta,

¹²ond’egli abbatté il cuor loro con affanno; essi caddero, e non ci fu alcuno che li soccorresse.

¹²svo að hann beygði hug þeirra með mæðu, þeir hrösuðu, og enginn liðsinnti þeim.

¹³Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, e li salvò dalle loro angosce;

¹³Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni, hann frelsaði þá úr angist þeirra,

¹⁴li trasse fuori dalle tenebre e dall’ombra di morte, e ruppe i loro legami.

¹⁴hann leiddi þá út úr myrkrinu og niðdimmunni og braut sundur fjötra þeirra.

¹⁵Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

¹⁵Þeir skulu þakka Drottni miskunn hans og dásemdarverk hans við mannanna börn,

¹⁶Poich’egli ha rotte le porte di rame, e ha spezzato le sbarre di ferro.

¹⁶því að hann braut eirhliðin og mölvaði járnslárnar.

¹⁷Degli stolti erano afflitti per la loro condotta ribelle e per le loro iniquità.

¹⁷Heimskingjar, er vegna sinnar syndsamlegu breytni og vegna misgjörða sinna voru þjáðir,

¹⁸L’anima loro abborriva ogni cibo, ed eran giunti fino alle porte della morte.

¹⁸þeim bauð við hverri fæðu og voru komnir nálægt hliðum dauðans.

¹⁹Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, e li salvò dalle loro angosce.

¹⁹Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni, hann frelsaði þá úr angist þeirra,

²⁰Mandò la sua parola e li guarì, e li scampò dalla fossa.

²⁰hann sendi út orð sitt og læknaði þá og bjargaði þeim frá gröfinni.

²¹Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

²¹Þeir skulu þakka Drottni miskunn hans og dásemdarverk hans við mannanna börn,

²²Offrano sacrifizi di lode, e raccontino le sue opere con giubilo!

²²og færa þakkarfórnir og kunngjöra verk hans með fögnuði.

²³Ecco quelli che scendon nel mare su navi, che trafficano sulle grandi acque;

²³Þeir sem fóru um hafið á skipum, ráku verslun á hinum miklu vötnum,

²⁴essi veggono le opere dell’Eterno e le sue maraviglie nell’abisso.

²⁴þeir hafa séð verk Drottins og dásemdir hans á djúpinu.

²⁵Poich’egli comanda e fa levare il vento di tempesta, che solleva le onde del mare.

²⁵Því að hann bauð og þá kom stormviðri, sem hóf upp bylgjur þess.

²⁶Salgono al cielo, scendono negli abissi; l’anima loro si strugge per l’angoscia.

²⁶Þeir hófust til himins, sigu niður í djúpið, þeim féllst hugur í neyðinni.

²⁷Traballano e barcollano come un ubriaco, e tutta la loro saviezza vien meno.

²⁷Þeir römbuðu og skjögruðu eins og drukkinn maður, og öll kunnátta þeirra var þrotin.

²⁸Ma, gridando essi all’Eterno nella loro distretta, egli li trae fuori dalle loro angosce.

²⁸Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni, og hann leiddi þá úr angist þeirra.

²⁹Egli muta la tempesta in quiete, e le onde si calmano.

²⁹Hann breytti stormviðrinu í blíðan blæ, svo að bylgjur hafsins urðu hljóðar.

³⁰Essi si rallegrano perché si sono calmate, ed ei li conduce al porto da loro desiderato.

³⁰Þá glöddust þeir, af því að þær kyrrðust, og hann lét þá komast í höfn þá, er þeir þráðu.

³¹Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

³¹Þeir skulu þakka Drottni miskunn hans og dásemdarverk hans við mannanna börn,

³²Lo esaltino nell’assemblea del popolo, e lo lodino nel consiglio degli anziani!

³²vegsama hann á þjóðarsamkomunni og lofa hann í hóp öldunganna.

³³Egli cambia i fiumi in deserto, e le fonti dell’acqua in luogo arido;

³³Hann gjörir fljótin að eyðimörk og uppsprettur að þurrum lendum,

³⁴la terra fertile in pianura di sale, per la malvagità de’ suoi abitanti.

³⁴frjósamt land að saltsléttu sakir illsku íbúanna.

³⁵Egli cambia il deserto in uno stagno, e la terra arida in fonti d’acqua.

³⁵Hann gjörir eyðimörkina að vatnstjörnum og þurrlendið að uppsprettum

³⁶Egli fa quivi abitar gli affamati ed essi fondano una città da abitare.

³⁶og lætur hungraða menn búa þar, að þeir megi grundvalla byggilega borg,

³⁷Vi seminano campi e vi piantano vigne, e ne raccolgono frutti abbondanti.

³⁷sá akra og planta víngarða og afla afurða.

³⁸Egli li benedice talché moltiplicano grandemente, ed egli non lascia scemare il loro bestiame.

³⁸Og hann blessar þá, svo að þeir margfaldast stórum og fénað þeirra lætur hann eigi fækka.

³⁹Ma poi sono ridotti a pochi, umiliati per l’oppressione, per l’avversità e gli affanni.

³⁹Og þótt þeir fækki og hnígi niður sakir þrengingar af böli og harmi,

⁴⁰Egli spande lo sprezzo sui principi, e li fa errare per deserti senza via;

⁴⁰þá hellir hann fyrirlitning yfir tignarmenn og lætur þá villast um veglaus öræfi,

⁴¹ma innalza il povero traendolo dall’afflizione, e fa moltiplicar le famiglie a guisa di gregge.

⁴¹en bjargar aumingjanum úr eymdinni og gjörir ættirnar sem hjarðir.

⁴²Gli uomini retti lo vedono e si rallegrano, ed ogni iniquità ha la bocca chiusa.

⁴²Hinir réttvísu sjá það og gleðjast, og öll illska lokar munni sínum.Hver sem er vitur, gefi gætur að þessu, og menn taki eftir náðarverkum Drottins.

⁴³Chi è savio osservi queste cose, e consideri la benignità dell’Eterno.

⁴³Hver sem er vitur, gefi gætur að þessu, og menn taki eftir náðarverkum Drottins.