¹Quando Israele uscì dall’Egitto, e la casa di Giacobbe di fra un popolo dal linguaggio strano,

¹Þegar Ísrael fór út af Egyptalandi, Jakobs ætt frá þjóðinni, er mælti á erlenda tungu,

²Giuda divenne il santuario dell’Eterno; Israele, suo dominio.

²varð Júda helgidómur hans, Ísrael ríki hans.

³Il mare lo vide e fuggì, il Giordano tornò addietro.

³Hafið sá það og flýði, Jórdan hörfaði undan.

⁴I monti saltarono come montoni, i colli come agnelli.

⁴Fjöllin hoppuðu sem hrútar, hæðirnar sem lömb.

⁵Che avevi, o mare, che fuggisti? E tu, Giordano, che tornasti addietro?

⁵Hvað er þér, haf, er þú flýr, Jórdan, er þú hörfar undan,

⁶E voi, monti, che saltaste come montoni, e voi, colli, come agnelli?

⁶þér fjöll, er þér hoppið sem hrútar, þér hæðir sem lömb?

⁷Trema, o terra, alla presenza del Signore, alla presenza dell’Iddio di Giacobbe,

⁷Titra þú, jörð, fyrir augliti Drottins, fyrir augliti Jakobs Guðs,hans sem gjörir klettinn að vatnstjörn, tinnusteininn að vatnslind.

⁸che mutò la roccia in istagno, il macigno in sorgente d’acqua.

⁸hans sem gjörir klettinn að vatnstjörn, tinnusteininn að vatnslind.