¹L’anima mia prova disgusto della vita; vo’ dar libero corso al mio lamento, vo’ parlar nell’amarezza dell’anima mia!

¹"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

²Io dirò a Dio: "Non mi condannare! Fammi sapere perché contendi meco!"

²Do t'i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

³Ti par egli ben fatto d’opprimere, di sprezzare l’opera delle tue mani e di favorire i disegni de’ malvagi?

³A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

⁴Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l’uomo?

⁴A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

⁵I tuoi giorni son essi come i giorni del mortale, i tuoi anni son essi come gli anni degli umani,

⁵A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

⁶che tu investighi tanto la mia iniquità, che t’informi così del mio peccato,

⁶sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

⁷pur sapendo ch’io non son colpevole, e che non v’è chi mi liberi dalla tua mano?

⁷megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

⁸Le tue mani m’hanno formato m’hanno fatto tutto quanto… e tu mi distruggi!

⁸Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

⁹Deh, ricordati che m’hai plasmato come argilla… e tu mi fai ritornare in polvere!

⁹Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

¹⁰Non m’hai tu colato come il latte e fatto rapprender come il cacio?

¹⁰A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

¹¹Tu m’hai rivestito di pelle e di carne, e m’hai intessuto d’ossa e di nervi.

¹¹Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

¹²Mi sei stato largo di vita e di grazia, la tua provvidenza ha vegliato sul mio spirito,

¹²Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

¹³ed ecco quello che nascondevi in cuore! Sì, lo so, questo meditavi:

¹³por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

¹⁴se avessi peccato, l’avresti ben tenuto a mente, e non m’avresti assolto dalla mia iniquità.

¹⁴Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

¹⁵Se fossi stato malvagio, guai a me! Se giusto, non avrei osato alzar la fronte, sazio d’ignominia, spettatore della mia miseria.

¹⁵Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

¹⁶Se l’avessi alzata, m’avresti dato la caccia come ad un leone e contro di me avresti rinnovato le tue maraviglie;

¹⁶Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

¹⁷m’avresti messo a fronte nuovi testimoni, e avresti raddoppiato il tuo sdegno contro di me; legioni su legioni m’avrebbero assalito.

¹⁷Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

¹⁸E allora, perché m’hai tratto dal seno di mia madre? Sarei spirato senza che occhio mi vedesse!

¹⁸Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

¹⁹Sarei stato come se non fossi mai esistito, m’avrebbero portato dal seno materno alla tomba!

¹⁹Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

²⁰Non son forse pochi i giorni che mi restano? Cessi egli dunque, mi lasci stare, ond’io mi rassereni un poco,

²⁰A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

²¹prima ch’io me ne vada, per non più tornare, nella terra delle tenebre e dell’ombra di morte:

²¹para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

²²terra oscura come notte profonda, ove regnano l’ombra di morte ed il caos, il cui chiarore è come notte oscura".

²²të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".