¹Allora Giobbe rispose e disse:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²"Sì, certo, io so ch’egli e così; e come sarebbe il mortale giusto davanti a Dio?

²"Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

³Se all’uomo piacesse di piatir con Dio, non potrebbe rispondergli sovra un punto fra mille.

³Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t'i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

⁴Dio è savio di cuore, è grande in potenza; chi gli ha tenuto fronte e se n’è trovato bene?

⁴Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

⁵Egli trasporta le montagne senza che se ne avvedano, nel suo furore le sconvolge.

⁵Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

⁶Egli scuote la terra dalle sue basi, e le sue colonne tremano.

⁶Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

⁷Comanda al sole, ed esso non si leva; mette un sigillo sulle stelle.

⁷Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

⁸Da solo spiega i cieli, e cammina sulle più alte onde del mare.

⁸I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

⁹E’ il creatore dell’Orsa, d’Orione, delle Pleiadi, e delle misteriose regioni del cielo australe.

⁹Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

¹⁰Egli fa cose grandi e imperscrutabili, maraviglie senza numero.

¹⁰Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

¹¹Ecco, ei mi passa vicino, ed io nol veggo; mi scivola daccanto e non me n’accorgo.

¹¹Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

¹²Ecco afferra la preda, e chi si opporrà? Chi oserà dirgli: "Che fai?"

¹²Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t'ia rimarrë? Kush mund t'i thotë: "Çfarë po bën?".

¹³Iddio non ritira la sua collera; sotto di lui si curvano i campioni della superbia.

¹³Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

¹⁴E io, come farei a rispondergli, a sceglier le mie parole per discuter con lui?

¹⁴Si mund t'i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¹⁵Avessi anche ragione, non gli replicherei, ma chiederei mercé al mio giudice.

¹⁵Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t'i përgjigjem, por do t'i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

¹⁶S’io lo invocassi ed egli mi rispondesse, non però crederei che avesse dato ascolto alla mia voce;

¹⁶Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

¹⁷egli che mi piomba addosso dal seno della tempesta, che moltiplica senza motivo le mie piaghe,

¹⁷ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

¹⁸che non mi lascia riprender fiato, e mi sazia d’amarezza.

¹⁸Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

¹⁹Se si tratta di forza, ecco, egli è potente; se di diritto, ei dice: "Chi mi fisserà un giorno per comparire"?

¹⁹Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t'u paraqitur?

²⁰Fossi pur giusto, la mia bocca stessa mi condannerebbe; fossi pure integro, essa mi farebbe dichiarar perverso.

²⁰Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

²¹Integro! Sì, lo sono! di me non mi preme, io disprezzo la vita!

²¹Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

²²Per me è tutt’uno! perciò dico: "Egli distrugge ugualmente l’integro ed il malvagio.

²²Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

²³Se un flagello, a un tratto, semina la morte, egli ride dello sgomento degli innocenti.

²³Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

²⁴La terra è data in balìa dei malvagi; ei vela gli occhi ai giudici di essa; se non è lui, chi è dunque"?

²⁴Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

²⁵E i miei giorni se ne vanno più veloci d’un corriere; fuggono via senz’aver visto il bene;

²⁵Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

²⁶passan rapidi come navicelle di giunchi, come l’aquila che piomba sulla preda.

²⁶Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

²⁷Se dico: "Voglio dimenticare il mio lamento, deporre quest’aria triste e rasserenarmi",

²⁷Në qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar",

²⁸sono spaventato di tutti i miei dolori, so che non mi terrai per innocente.

²⁸më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

²⁹Io sarò condannato; perché dunque affaticarmi invano?

²⁹Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

³⁰Quand’anche mi lavassi con la neve e mi nettassi le mani col sapone,

³⁰Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

³¹tu mi tufferesti nel fango d’una fossa, le mie vesti stesse m’avrebbero in orrore.

³¹ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

³²Dio non è un uomo come me, perch’io gli risponda e che possiam comparire in giudizio assieme.

³²Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t'i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

³³Non c’è fra noi un arbitro, che posi la mano su tutti e due!

³³Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

³⁴Ritiri Iddio d’addosso a me la sua verga; cessi dallo spaventarmi il suo terrore;

³⁴Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

³⁵allora io parlerò senza temerlo, giacché sento di non essere quel colpevole che sembro.

³⁵Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.