¹Allora Bildad di Suach rispose e disse:

¹Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

²"Fino a quando terrai tu questi discorsi e saran le parole della tua bocca come un vento impetuoso?

²"Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

³Iddio perverte egli il giudizio? L’Onnipotente perverte egli la giustizia?

³A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

⁴Se i tuoi figliuoli han peccato contro lui, egli li ha dati in balìa del loro misfatto;

⁴Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

⁵ma tu, se ricorri a Dio e implori grazia dall’Onnipotente,

⁵Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

⁶se proprio sei puro e integro, certo egli sorgerà in tuo favore, e restaurerà la dimora della tua giustizia.

⁶në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

⁷Così sarà stato piccolo il tuo principio, ma la tua fine sarà grande oltre modo.

⁷Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

⁸Interroga le passate generazioni, rifletti sull’esperienza de’ padri;

⁸e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

⁹giacché noi siam d’ieri e non sappiamo nulla; i nostri giorni sulla terra non son che un’ombra;

⁹ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

¹⁰ma quelli certo t’insegneranno, ti parleranno, e dal loro cuore trarranno discorsi.

¹⁰A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

¹¹Può il papiro crescere ove non c’è limo? Il giunco viene egli su senz’acqua?

¹¹A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

¹²Mentre son verdi ancora, e senza che li si tagli, prima di tutte l’erbe, seccano.

¹²Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

¹³Tale la sorte di tutti quei che dimenticano Dio, e la speranza dell’empio perirà.

¹³Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

¹⁴La sua baldanza è troncata, la sua fiducia e come una tela di ragno.

¹⁴Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

¹⁵Egli s’appoggia alla sua casa, ma essa non regge; vi s’aggrappa, ma quella non sta salda.

¹⁵Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

¹⁶Egli verdeggia al sole, e i suoi rami si protendono sul suo giardino;

¹⁶Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

¹⁷le sue radici s’intrecciano sul mucchio delle macerie, penetra fra le pietre della casa.

¹⁷dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

¹⁸Ma divelto che sia dal suo luogo, questo lo rinnega e gli dice: "Non ti ho mai veduto!"

¹⁸Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: "Nuk të kam parë kurrë!".

¹⁹Ecco il gaudio che gli procura la sua condotta! E dalla polvere altri dopo lui germoglieranno.

¹⁹Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

²⁰No, Iddio non rigetta l’uomo integro, ne porge aiuto a quelli che fanno il male.

²⁰Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

²¹Egli renderà ancora il sorriso alla tua bocca, e sulle tue labbra metterà canti d’esultanza.

²¹Ai do t'i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

²²Quelli che t’odiano saran coperti di vergogna, e la tenda degli empi sparirà".

²²Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket".