1Allora Tsofar di Naama rispose e disse:
1Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:
2"Cotesta abbondanza di parole rimarrà ella senza risposta? Basterà egli esser loquace per aver ragione?
2"Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?
3Varranno le tue ciance a far tacere la gente? Farai tu il beffardo, senza che alcuno ti confonda?
3Llafet e tua a do t'ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?
4Tu dici a Dio: "Quel che sostengo è giusto, e io sono puro nel tuo cospetto".
4Ti ke thënë: "Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje".
5Ma, oh se Iddio volesse parlare e aprir la bocca per risponderti
5Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,
6e rivelarti i segreti della sua sapienza poiché infinita è la sua intelligenza vedresti allora come Iddio dimentichi parte della colpa tua.
6për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.
7Puoi tu scandagliare le profondità di Dio? arrivare a conoscere appieno l’Onnipotente?
7A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?
8Si tratta di cose più alte del cielo… e tu che faresti? di cose più profonde del soggiorno de’ morti… come le conosceresti?
8Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish?
9La lor misura è più lunga della terra, più larga del mare.
9Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.
10Se Dio passa, se incarcera, se chiama in giudizio, chi s’opporrà?
10Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t'ia pengojë këtë veprim?
11Poich’egli conosce gli uomini perversi, scopre senza sforzo l’iniquità.
11Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.
12Ma l’insensato diventerà savio, quando un puledro d’onàgro diventerà uomo.
12Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.
13Tu, però, se ben disponi il cuore, e protendi verso Dio le palme,
13Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,
14se allontani il male ch’è nelle tue mani, e non alberghi l’iniquità nelle tue tende,
14në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,
15allora alzerai la fronte senza macchia, sarai incrollabile, e non avrai paura di nulla;
15atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,
16dimenticherai i tuoi affanni; te ne ricorderai come d’acqua passata;
16sepse do të harrosh hallet e tua, do t'i kujtosh si uji që ka rrjedhur;
17la tua vita sorgerà più fulgida del meriggio, l’oscurità sarà come la luce del mattino.
17jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.
18Sarai fiducioso perché avrai speranza; ti guarderai bene attorno e ti coricherai sicuro.
18Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.
19Ti metterai a giacere e niuno ti spaventerà; e molti cercheranno il tuo favore.
19Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.
20Ma gli occhi degli empi verranno meno; non vi sarà più rifugio per loro, e non avranno altra speranza che di esalar l’anima".
20Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t'u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit".