¹Allora Elifaz di Teman rispose e disse:

¹Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

²"Il savio risponde egli con vana scienza? si gonfia egli il petto di vento?

²"Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

³Si difende egli con ciarle inutili e con parole che non giovan nulla?

³Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

⁴Tu, poi, distruggi il timor di Dio, menomi il rispetto religioso che gli è dovuto.

⁴Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

⁵La tua iniquità ti detta le parole, e adoperi il linguaggio degli astuti.

⁵Sepse prapësia jote t'i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

⁶Non io, la tua bocca stessa ti condanna; le tue labbra stesse depongono contro a te.

⁶Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

⁷Sei tu il primo uomo che nacque? Fosti tu formato prima de’ monti?

⁷A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

⁸Hai tu sentito quel che s’è detto nel Consiglio di Dio? Hai tu fatto incetta della sapienza per te solo?

⁸A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

⁹Che sai tu che noi non sappiamo? Che conoscenza hai tu che non sia pur nostra?

⁹Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

¹⁰Ci son fra noi degli uomini canuti ed anche de’ vecchi più attempati di tuo padre.

¹⁰Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

¹¹Fai tu sì poco caso delle consolazioni di Dio e delle dolci parole che t’abbiam rivolte?

¹¹Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

¹²Dove ti trascina il cuore, e che voglion dire codeste torve occhiate?

¹²Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

¹³Come! tu volgi la tua collera contro Dio, e ti lasci uscir di bocca tali parole?

¹³duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?".

¹⁴Che è mai l’uomo per esser puro, il nato di donna per esser giusto?

¹⁴"Ç'është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

¹⁵Ecco, Iddio non si fida nemmeno de’ suoi santi, i cieli non son puri agli occhi suoi;

¹⁵Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

¹⁶quanto meno quest’essere abominevole e corrotto, l’uomo, che tracanna l’iniquità come l’acqua!

¹⁶aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

¹⁷Io voglio ammaestrarti; porgimi ascolto, e ti racconterò quello che ho visto,

¹⁷Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

¹⁸quello che i Savi hanno riferito senza nulla celare di quel che sapean dai padri,

¹⁸atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

¹⁹ai quali soli è stato dato il paese; e in mezzo ai quali non è passato lo straniero.

¹⁹të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

²⁰L’empio è tormentato tutti i suoi giorni, e pochi son gli anni riservati al prepotente.

²⁰I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

²¹Sempre ha negli orecchi rumori spaventosi, e in piena pace gli piomba addosso il distruttore.

²¹Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

²²Non ha speranza d’uscir dalle tenebre, e si sente destinato alla spada.

²²Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

²³Va errando in cerca di pane; dove trovarne? ei sa che a lui dappresso è pronto il giorno tenebroso.

²³Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

²⁴La distretta e l’angoscia lo riempion di paura, l’assalgono a guisa di re pronto alla pugna,

²⁴Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

²⁵perché ha steso la mano contro Dio, ha sfidato l’Onnipotente,

²⁵sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

²⁶gli s’è slanciato audacemente contro, sotto il folto de’ suoi scudi convessi.

²⁶duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

²⁷Avea la faccia coperta di grasso, i fianchi carichi di pinguedine;

²⁷Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

²⁸s’era stabilito in città distrutte, in case disabitate, destinate a diventar mucchi di sassi.

²⁸ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

²⁹Ei non s’arricchirà, la sua fortuna non sarà stabile; né le sue possessioni si stenderanno sulla terra.

²⁹Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

³⁰Non potrà liberarsi dalle tenebre, il vento infocato farà seccare i suoi rampolli, e sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.

³⁰Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

³¹Non confidi nella vanità; è un’illusione; poiché avrà la vanità per ricompensa.

³¹Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

³²La sua fine verrà prima del tempo, e i suoi rami non rinverdiranno più.

³²Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

³³Sarà come vigna da cui si strappi l’uva ancor acerba, come l’ulivo da cui si scuota il fiore;

³³Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

³⁴poiché sterile è la famiglia del profano, e il fuoco divora le tende ov’entrano presenti.

³⁴Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

³⁵L’empio concepisce malizia, e partorisce rovina; ei si prepara in seno il disinganno".

³⁵Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.